سرویس تئاتر هنرآنلاین: هادی حوری نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره فعالیت‌های این روزهای خود گفت: طی این ایام، سه نمایشنامه با موضوعیت کرونا نوشتم که هر سه آپارتمانی و دو پرسوناژه هستند. یکی از نمایشنامه‌ها "مرده‌های پنهان" نام دارد که داستان زن و شوهری است که در شرایط قرنطینه قرار دارند و دچار چالش‌هایی با یکدیگر می‌شوند. دومین نمایش "کووید 75/19" است که با نگاهی اجمالی به نمایشنامه "مرگ در می‌زند" وودی آلن نوشته شده است و اثری طنز است. نمایشنامه سوم "آنلاین" نام دارد که ماجری دو خواهر در قرنطینه است. این نمایشنامه نیز یک ملودارم با رگه‌های طنز است.
او در ادامه افزود: البته طی این روزها یک نمایشنامه به نام "عیدانه ملوکانه" نوشته‌ام که این اثر آئینی سنتی است و در آن، دوران ربا در ایران از زبان ناصرالدین شاه روایت می‌شود. این نمایشنامه ابتدا به عنوان مجموعه رادیویی در 20 پرده نوشته شده بود که اکنون تبدیل به 15 اکت نمایشی شده است. همچنین داستان‌های کوتاه و نمایش‌های رادیویی نیز با موضوعیت کرونا برای اجرا در رادیو نوشته‌ام.
این کارگردان که اواخر سال گذشته نمایش "تا اون" را در تماشاخانه نوفل لوشاتو به صحنه آورده و دو اجرای آن را پشت سر گذاشته بود که در پی تعطیلی فعالیت‌های فرهنگی هنری به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا اجراهایش متوقف شد، درباره ادامه اجرای این نمایش در پی بازگشایی سالن‌های نمایش عنوان کرد: در واقع موضوع بازگشایی سالن‌های تئاتر یک فرمان بدون بررسی و غیرتخصصی است. سالن نمایش مناسبات خود را دارد و رستوران نیست که در این شرایط باز شود. گروه‌های نمایش باید تمرین کنند، میزانسن‌هایی در دل یکدیگر دارند و همچنین شرایط سالن و تماشاگر با چنین وضعی قابل هماهنگی نیست.
حوری ضمن اشاره به اینکه بازگشایی تماشاخانه‌ها یک دستور فرمایشی است، اظهار کرد: این دستور صرفاً برای این است که توپ را در زمین هنرمندان بیاندازند و بگویند که ما دستور به بازگشایی دادیم، حالا اگر خودتان نمی‌روید و کار نمی‌کنید، کوتاهی از شماست. این دستور فرار رو به جلو محسوب می‌شود و می‌خواهند به جای کنترل شرایط و حمایت از تئاتر از آن فرار کنند. مردم دستور را می‌شنوند و از هنرمندان متوقع می‌شوند و وقتی سالن‌ها باز می‌شود این سوال برایشان پیش می‌آید پس چرا هنرمندان نمایش‌شان را به صحنه نمی‌آورند و مدام غر می‌زنند، اما درصد کمی از مردم متوجه شرایط هستند.
او با طرح این پرسش که تفکر دوستان از تئاتر چیست؟ تصریح کرد: تئاتر تنها در سالن‌های بزرگ به صحنه نمی‌رود که در صورتی‌که ظرفیت آن را به پنجاه درصد برسانند، امکان آن وجود داشته باشد که 400 نفر تماشاگر به تماشای نمایشی بنشینند. قالب سالن‌های نمایش بسیار کوچک هستند و اگر تنها از 50 درصد ظرفیت آن استفاده شود، بلیت نمایش باید به چه مبلغی فروخته شود تا گروه، سالن و سایت فروش درصد خود را از آن بردارند؟
هادی حوری همچنین افزود: زمانی‌که مسئولان در حال تصمیم‌گیری برای وضعیت تئاتر بودند هیچ یک از فعالان تئاتر و حتی هیئت مدیره خانه تئاتر به منظور مشورت در جلسات‌شان مشارکت نداشته‌اند تا نظرات کارشناسی آن‌ها را به این منظور جویا شوند.
کارگردان نمایش "کنسرت قورباغه‌ها" ضمن بیان اینکه در این شرایط هرگز نمایش "تا اون" را به صحنه نمی‌آورم، اظهار کرد: با این وضعیت جان عوامل و بازیگران من که حدود 30 نفر هستند در خطر است. وضعیت کرونا کنترل شده نیست و بارها وزارت بهداشت در این باره هشدار داده است و اکنون که شرایط نسبت به گذشته بدتر هم شده است. در صورتی‌که عوامل یک گروه یا تماشاگر دچار ویروس کرونا شود، چه کسی پاسخگوست و مسئولیت می‌پذیرد؟ تئاتر سالن سینما نیست که فیلمی ضبط شده توسط یک نفر در اتاق فرمان در آن پخش شود و امکان آن باشد که سالن با ظرفیت 50 درصد هم به کار خود ادامه دهد. سینما امکان نمایش چندین سئانس در روز را دارد اما تئاتر فقط یک بار در روز به صحنه می‌رود. اکثر آثار سینمایی هم از حمایت‌ها و بودجه‌های دولتی برخوردارند اما تئاتر این‌گونه نیست.
حوری همچنین گفت: از طرفی هم سالن‌های نمایشی خصوصی که 4 ماه تعطیل بوده‌اند و هیچ درآمدی نداشته‌اند چگونه می‌توانند از پس هزینه‌های ضدعفونی تماشاخانه‌شان برآیند؟ آن‌ها در این مدت مجبور بوده‌اند که بدون هیچ حمایتی اجاره‌بهای هنگفت سالن‌های خود را پرداخت کنند
او در پایان گفت: در صورتی‌که شغل ما به ثبت رسیده بود اکنون امکان آن را داشتیم تا از بیمه بیکاری در این شرایط استفاده کنیم و این موضوع هم برای دولت هزینه‌بر است.