سرویس تئاتر هنرآنلاین: حسین کیانی هنرمند صاحب سبک و شناخته شده‌ای است که نمایش‌هایی با هویت ایرانی را به نگارش درآورده و اجرا کرده است. آثار وی معمولا فضای سنتی، مذهبی، تاریخی و شرایط اجتماعی ایران را روایت می‌کند. او نمایش "روز عقیم" را در پنجمین روز از سی و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاترفجر ساعت 18 و 20:30 بدون تغییر در گروه بازیگران نمایش با بازی رویا میرعلمی، فهیمه امن‌زاده، شایسته ایرانی و الهه شه‌پرست در تالار چهارسو مجموعه تئاترشهر اجرا خواهد کرد. این اثر نمایشی در رابطه با مقطعی مهم از تاریخ اجتماعی ایران است.
حسین کیانی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره ایده نگارش نمایشنامه "روز عقیم" گفت: در زمینه کار نمایشی، دغدغه‌های تاریخی دارم و هر بار بنابر دلایل مختلف به سراغ بخش مهمی از تاریخ ایران می‌روم. موضوع زنان قلعه زاهدی هم جزو مسائلی بود که دوست داشتم به آن نگاهی بیندازم. معتقدم که قلعه زاهدی موضوع مهمی است، چرا که پس از خراب شدن قلعه و تبدیل آن به بوستان، صورت مسأله قلعه پاک شد اما اصل مسأله همچنان پا برجا مانده است. مسأله قلعه زاهدی هم مثل بسیاری دیگر از مسائل تاریخ معاصر این کشور، ظاهراً جمع شد اما در اصل حل نشد و اکنون آن معضل به شکل تکثیر شده و حتی به شکلی بین‌المللی در جامعه ایران دیده می‌شود. در واقع اکنون موضوع زنان قلعه فقط در خود ایران اتفاق نمی‌افتد و متأسفانه برخی از دختران و زنان ایرانی به کشورهای منطقه حاشیه خلیج‌فارس می‌روند. آمارها حاکی از پیچیدگی معضلی است که لاینحل باقی مانده و فقط صورت‌مسأله آن پاک شده است.
وی در ادامه افزود: پیش از این در حال نوشتن نمایشنامه‌ای بودم که از قضا موضوع آن درباره 3 زن کارتن‌خواب بود. آن نمایشنامه 5 شخصیت داشت که 3 شخصیت آن زنان کارتن‌خواب بودند و دو شخصیت دیگر، یک خانم دکتر و یک سرباز. حتی تمرینات آن نمایشنامه را هم شروع کردم اما به خاطر اینکه دو نفر از بازیگران نمایش نتوانستند ما را همراهی کنند، من ماندم و سه شخصیت زن قصه. یک روز به این سه شخصیت زن فکر کردم که آیا این‌ها پیشینه و سابقه‌ای دارند؟ ناگهان این سه زن را در ذهن خودم در حین فرار از قلعه زاهدی مجسم دیدم. احساس کردم همین سه زن به 38- 39 سال قبل رفته‌اند و از قلعه آتش گرفته فرار می‌کنند. ناخواسته این زنان را در آن ظرف زمان دیدم. احساس کردم اول باید قصه آن‌ها گفته شود و بعد قصه بازماندگان‌شان.
این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه از آنجا که پیش از این به موضوع قلعه زاهدی پرداخته نشده بود، یکی از دلایلی شد که شوق مرا به منظور پرداختن به این موضوع برانگیخت، خاطرنشان کرد: حرف‌های ناگفته‌ای درباره زنان قربانی آن اتفاق وجود داشت و اگر قبلاً 10 نمایشنامه پرقدرت درباره موضوع حمله به قلعه نوشته شده بود، شاید رغبت نمی‌کردم به این موضوع بپردازم چون لزومش را احساس نمی‌کردم. حقیقت این است که در ادبیات نمایشی، اثری وجود ندارد که مستقیماً به این زن‌ها پرداخته باشد و شاید فقط در فیلمنامه "آینه‌های روبرو" آقای بهرام بیضایی چنین اتفاقی به صورت نه‌چندان مفصل افتاده است. در حوزه ادبیات داستانی اوضاع کمی متفاوت است و 3- 4 کتاب مختلف در این زمینه نوشته شده است. در حیطه جامعه‌شناسی هم چندان به این موضوع پرداخته نشده است.
حسین کیانی درباره انتخاب سه شخصیت زن "اکرم"، "پری" و "لیلی" در نمایشنامه "روز عقیم" عنوان کرد: علت اینکه سه شخصیت زن را انتخاب کرده‌ام، اصل ایجاد درگیری در حالت دراماتیک سه‌گانگی است چون همیشه بیشترین اتفاق در حالت سه شخصیتی می‌افتد. یکی از الگوهای من در انتخاب شخصیت‌های این نمایشنامه، متن "دوزخ" ژان پل سارتر بود. آن نمایشنامه هم سه شخصیت دارد؛ دو مرد و یک زن. من به نمایشنامه "دوزخ" خیلی علاقه دارم و پایان‌نامه لیسانسم چه در حوزه عملی و چه در حوزه نظری هم همین نمایشنامه بود. به مدت یک هفته آن را در دانشکده هنرهای زیبا اجرا کردم. از همان زمان این حس در من وجود دارد که تضاد همیشه در سه‌گانگی بهتر اتفاق می‌افتد چون همواره دو نفر می‌توانند علیه دیگری توطئه کنند. اساساً شکل مثلث جذاب‌تر از دایره، مربع و سایر اشکال هندسی است. مثلث شکل خاصی دارد و اگر این مثلث، متساوی‌الاضلاع باشد، شما می‌توانید رأس این مثلث را همواره عوض کنید تا یک نفر در رأس مثلث تبدیل به قاعده شود. فرم سه‌گانه برای من ظرفیت تنش و درگیری دارد و به همین خاطر از سه شخصیت "اکرم"، "پری" و "لیلی" در نمایشنامه "روز عقیم" استفاده کرده‌ام. این سه اسم از اسامی رایج در قلعه بودند. انگار من به عنوان یک نمایشنامه‌نویس زنان در قلعه را صدا کردم و آن سه نفری که وضع روحی و شرایط جسمی و اعتقادی‌شان از طیف بیشتری از زنان نمایندگی می‌کرد، وارد نمایشنامه‌ام شدند. نمی‌خواستم زنان خاصی باشند بلکه می‌خواستم این سه زن، نماینده طیف بیشتری از زنانی باشند که به هر دلیلی مردان از آن‌ها بهره‌کشی می‌کنند. نیت من این بود که با آوردن سه شخصیتی که رایج‌ترین اسامی را در بین آن زنان داشتند، دِین خودم را به آن‌ها ادا کنم.