سرویس موسیقی هنرآنلاین: در ششمین شب از بیست و دومین جشنواره موسیقی فجر تالار وحدت میزبان موسیقی فادو از کشور پرتغال بود. آنتونیو زومباخو خواننده مطرح فادو به همراه پنج نوازنده به صحنه آمد تا بار دیگر موسیقی فادو را در ایران اجرا کند. سال گذشته نیز هنرمند دیگری با نام "کمانه" در جشنواره فجر شرکت داشت که یکی از پیشتازان نسل جدید خوانندگان مرد فادوی پرتغال است.
زومباخو که از کودکی تحت تأثیر موسیقی فادو بوده، فعالیت در این زمنه را در سال 2002 آغاز کرد و دو سال بعد اولین آلبوم رسمی‌اش را منتشر کرد. زومباخو جایزه بهترین خواننده مرد فادو را نیز کسب کرده است.
فادو سبکی از موسیقی مردمی پرتغال است که قدمتی بیش از 200 سال دارد. اگرچه فادو روزگاری در قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌ها اجرا می‌شد، امروزه به سالن‌های کنسرت راه یافته و علاوه بر مردم پرتغال مخاطبان بسیاری در سراسر دنیا دارد. خوانندگان فادو به شکل سنتی زنان بودند اما چندین سال است مردان هم فادو را اجرا می‌کنند. لحن غمگین فادو که با اشعار محزون همراه می‌شود از ویژگی‌های اصلی این نوع موسیقی است، اما امروزه قطعات شادتری با اشعار متنوع در غالب فادو اجرا می‌شود. در کنسرت زومباخو نیز حاضران در سالن به تناوب شنونده قطعات شاد یا محزون بودند که بیانگر احساساتی متفاوت بود.
کنسرت چهارشنبه شب با همنوازی شاد گیتار پرتغالی، کنترباس و پرکاشن آغاز شد و زومباخو علاوه بر نواختن گیتار اسپانیایی به اجرای آواز پرداخت. در اجرای قطعه بعدی نوازندگان ترومپت و ساکسوفون هم به گروه پیوستند تا باز هم ترانه‌ای شاد را اجرا کنند.
بخش بعدی برنامه آوازی همراه با گیتار پرتغالی بود. صدای خاص این ساز یکی از جذابیت‌های فادو است که برای مخاطب ایرانی تازگی دارد. گیتار پرتغالی اصلی‌ترین ساز فادو است که کاسه‌ای به شکل قلب دارد. در فادوی قدیمی از این ساز و یک گیتار اسپانیایی برای همراهی خواننده استفاده می‌شد اما امروزه سازهای دیگری هم در کنار آنها به کار می‌رود.
زومباخو به همراه دو نوازنده سازهای بادی قطعه دیگری را اجرا کرد. برخلاف آهنگ‌های ابتدای برنامه که فضایی شاد داشتند، با رسیدن به میانه برنامه آهنگ‌ها ملایم‌تر و سنگین‌تر شد. با خروج نوازندگان از صحنه، زومباخو به همراه کنترباس به اجرای آوازی غمگین پرداخت که به فضای اصیل موسیقی فادو نزدیکی بیشتری داشت.
بار دیگر با ورود نوازندگان به صحنه چند قطعه همراه با آواز اجرا شد و در میان برخی از آهنگ‌ها نوازندگان فرصتی کوتاه برای تک‌نوازی داشتند. پس از آن زومباخو تنها در صحنه ماند تا با گیتارش صدای خود را همراهی کند. قطعه دومی که او به تنهایی اجرا کرد حال و هوای متفاوتی داشت. او که در بخش‌هایی از کار آواهایی از دهان خارج می‌کرد یا سوت می‌زد، با اشاره از تماشاگران خواست کار او را تقلید کنند و در ادامه ترانه هر جا که لازم بود با او همراه شوند. تماشاگران هم با یاد گرفتن آوار مورد نظر او توانستند به خوبی زومباخو را همراهی کنند.
اگرچه زومباخو دو بار به معرفی نوازندگان پرداخت، اما لهجه او باعث شد اسامی برای شنوندگان واضح نباشد. کاتالوگ ناقص جشنواره هم هیچ اطلاعاتی در مورد نام نوازندگان و قطعات اجرا شده در اختیار مخاطبان قرار نداده است.