سرویس مد و لباس هنرآنلاین: سعیده سروش‌فر که پس از تحصیل در رشته گرافیک و چند سال فعالیت در این زمینه، به طراحی پارچه و تولید منسوجات خانگی می‌پردازد، به هنرآنلاین، گفت: همیشه به طرح‌های سنتی و نقوش کاشی‌کاری، معماری و... علاقه داشتم و در سفرهایی که به کاشان، کرمان و شهرهای تاریخی داشتم از نقوش بناها عکاسی می‌کردم. سپس تصمیم گرفتم این نقش‌ها را روی لوازم مختلف بیاورم. ابتدا روی چیزهایی مانند لیوان، رومبلی، کوسن، پرده و... کار می‌کردم و پس از آن شال، روسری و مانتو هم به کار من اضافه شد.
او در مورد نحوه استفاده از نقوش سنتی روی لباس‌ها گفت: گاهی اوقات یک بخش کامل از نقوش روی یک بنا را روی شال چاپ می‌کنم و گاه ترکیبی از خط نستعلیق، نقش فرش، نگارگری و... را به کار می‌برم. در پروژه بعدی قصد دارم مفهومی از آن طرح‌ها را در لباس بیاورم و فقط نمودی از معماری یا نگارگری در لباس‌ها باشد.
سروش‌فر با بیان اینکه از چاپ دیجیتال در کار خود استفاده می‌کند افزود: چند سال پیش که این کار را آغاز کردم با توجه به نبود کار مشابه، استقبال خیلی خوبی از کارها شد. اما در سال‌های اخیر عده زیادی به این کار رو آوردند و طرح‌های سنتی را روی لباس چاپ کردند. این موضوع باعث شد بازار محدود شود بنابراین کارهای جدیدی انجام دادم که وقت و هزینه بیشتری نیاز داشتند و به همین دلیل کمتر کپی شدند. با توجه به سابقه‌ای که در طراحی گرافیک دارم سعی می‌کنم به شکلی از این نقوش استفاده کنم که کارم با دیگران متمایز باشد و بازار خود را از دست ندهم.
او در مورد تکراری شدن این کار گفت: حتماً پس از مدتی استفاده از این نقوش روی لباس، این کار تکراری می‌شود و بعد از مدتی باید تغییر و ترکیب نقوش را آغاز کرد. به نظر من اگر به صورت منطقه‌ای کار کنیم و به عنوان مثال معماری یک منطقه خاص را برای کار خود انتخاب کنیم می‌توان کار را مدت بیشتری ادامه داد. تحقیق و بررسی علمی روی مناطق مختلف ایران باعث می‌شود کارهای متنوع و با شناسنامه انجام دهیم.
سروش‌فر افزود: کشوری مانند ژاپن توانست فرهنگ خود را حفظ کند چون حمایت‌های دولتی در این زمینه وجود داشت. اما در کشور ما که بخش زیادی از پوشاک از کشورهای دیگر وارد می‌شود بستری فراهم شده تا فرهنگ‌های دیگر وارد کشور ما شوند. بنابراین حمایت از طراحان و تولیدکنندگان لباس بسیار مهم است تا در کشور ما لباسی تولید شود که نشان‌دهنده هویت افراد باشد.
او در مورد شرایط ارائه و نمایش آثار خود گفت: محدودیت زیادی در این زمینه داریم چون نه محلی برای نمایش آثار داریم و نه نمایش زنده لباس برگزار می‌شود تا مردم و تولیدکنندگان با کار ما آشنا شوند. در حال حاضر طراحان فقط از قابلیت‌های فضای مجازی استفاده می‌کنند و عده محدودی مخاطب آن‌ها هستند، اما اگر در مجلات و تلویزیون آثار طراحان لباس و تولیدکنندگان ایرانی معرفی شود عموم مردم با آن آشنا می‌شوند و به استفاده از آن‌ها رو می‌آورند.