گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: فرزانه قوامی شاعر، با این توضیح که در عرصه شعر و شاعری دوره خاص و نامناسبی را طی می‌کنیم به هنرآنلاین گفت: در حال حاضر مجموعه شعر جدیدی را آماده نشر دارم اما به‌گمانم زمان مناسبی برای چاپ کتاب نیست. انتشارات انار که در کشور کانادا فعالیت می‌کند، گزیده اشعار مرا منتشر کرده است. این مجموعه که «غم‌نامه ریواس» نام دارد گزیده‌ای از شعرهای بیست سال گذشته تا‌کنون است. حاوی اشعاری از مجموعه‌های «گفته بودم من از نسل شهرزادهای مضطربم»، «از من فقط النگویی می‌ماند»، «بعد از هفت ساعت و بیست و نه دقیقه گریه»، «کاترینا طوفان مورد علاقه من است»، «وقتی که عشق کهنسال بود» و بخشی از سروده‌هایی که آماده انتشار دارم.
او وجود فضای مجازی را یکی از دلایل مهم بی‌توجهی به کتاب دانست و افزود: جذابیت فضای مجازی مقطعی است و به‌نظرم وضعیت بهتر می‌شود. وقتی در کانال‌های تلگرامی و صفحات اینستاگرام هم به کتاب پرداخته می‌شود نشانگر آن است که شوق به خواندن همیشه وجود دارد و نمی‌توان انکارش کرد. نمی‌دانم چه زمانی اوضاع بهتر می‌شود و آیا اصلا شعر خوانده می‌شود؟ شرایط قرنطینه می‌تواند به کتابخوانی کمک کند تا این دوران بهتر سپری شود اما روشن است همه‌گیری کرونا در میزان مطالعه تاثیر منفی دارد.
قوامی با بیان این که گویی شعر جوابگوی نیاز مردم نیست، ادامه داد: پیوندی که مردم کشور ما با شعر دارند ازلی و ابدی است و باید شاهد شکوفایی شعر در هر دهه‌ای باشیم ولی متاسفانه نگاه به شعر تغییر کرده است. شاعران وظیفه دارند در این دوره کاری کنند که مخاطب از شعر گریزان نشود البته نه این که فقط مطابق ذائقه مخاطب شعر بگویند.
او با تاکید بر این که جای تفکر و اندیشه در عصر ما خالی است، تصریح کرد: نبود تفکر عمیق، بر احساس و عواطف انسان‌ها تاثیر گذاشته و این امر، ناخواسته بر ساحت ادبیات و شعر نیز تاثیر و تاثرات خود را خواهد گذاشت.
قوامی با این توضیح که ناشران مجموعه شعر چاپ نمی‌کنند چون معتقدند برای آن‌ها سود و درآمدزایی ندارد، اظهارداشت: برخی ناشران کتاب‌هایی را با سطح نازل چاپ می‌کنند گویی برنامه‌ریزی شده است ذائقه مخاطب را تربیت کنند. این شرایط آسیبی جدی به شعر وارد می‌کند.
او با اظهار تاسف از این که به شعرهایی بها داده می‌شود که از حد متوسط هم پایین‌تر هستند، گفت: در این وانفسا کتاب‌های خوب به‌ندرت دیده و خوانده می‌شوند. عرصه چاپ و پخش کتاب در انحصار تعداد محدودی از ناشران و نویسندگان است. کتاب‌های خوب چنانچه شانس انتشار داشته باشند متاسفانه دیده نمی‌شوند. در این راستا استعدادهای زیادی ممکن است هدر بروند و آثاری نه‌چندان درخشان و غیرحرفه‌ای بر صدر بنشینند. این پدیده در چرخه نشر و فضای فرهنگی، ادبی ما به‌شدت در حال گسترش است. چه بسا استعدادهای بالقوه‌ای که هرگز به فعلیت نمی‌رسند چرا که در این ساختار معیوب کسانی امکان رشد و ترقی می‌یابند که کمتر تلاش می‌کنند و از آسان‌ترین راه به مقصد می‌رسند.