سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: سهند آدم عارف، شاعر "غروب پاییزی همچو الاغ می‌آمد" به هنرآنلاین گفت: روزنامه‌نگاری ادبی در ایران شاید مثل یک جزیره باشد؛ جزیره‌ای فراتر از آن چیزی که در دنیا پذیرفته و شناخته شده است.
عارف گفت: فعالان ادبی در ایران، اعم از شاعران، نویسندگان و مترجمان از آنجایی که از طریق ادبیات هرگز درآمد مکفی برای گذران زندگی ندارند به سراغ روزنامه‌نگاری می‌روند و به عبارت دیگر، روزنامه‌نگاری فی‌نفسه برای‌شان فعالیت مورد علاقه و در اولویت‌شان نیست.
این روزنامه‌نگار ادامه داد: اما واقعیت این است که روزنامه‌نگاری فی‌نفسه واجد ارزش است و یکی از مهمترین فعالیت‌ها در جوامع پیشرفته به حساب می‌آید.
سهند آدم عارف گفت: از همین رو شاید بتوان گفت، روزنامه‌نگاری در ایران برای اهالی ادبیات حکم میوه ممنوعه‌ای را دارد که با خوردنش از بهشت ادبی‌شان فاصله می‌گیرند. بر همین مبنا اگر نگاه کنیم به 5 ، 6 دهه اخیر فعالیت نویسندگان و شاعرانی که در مطبوعات قلم زدند، متوجه می‌شویم که آنچه که از آثارشون نمود پیدا کرده کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی افزود: رسانه ارائه محصول زبانی مدیوم‌های مختلف است؛ می‌تواند روزنامه یا خبرگزاری باشد یا کتاب باشد؛ به هر حال مصالح کاری، زبان است و از همین منظر محصولی که ارائه میشود می‌تواند مورد ارزیابی هنری هم قرار گیرد.
این نویسنده و روزنامه‌نگار در پایان گفت: البته روزنامه‌نگاری می تواند در شناخته شدن پیش از موعد نویسندگان موثر باشد. زیرا کسانی که در ادبیات کار نو و تجربی می‌کنند دیر شناخته می‌شوند اما به واسطه فعالیت روزنامه‌نگاری‌شان، نام آنها زودتر شناخته میشود و این امکان برای‌شان به وجود می‌آید که تجربه‌های پیشرو آنها زودتر از موعد دیده شود. از این منظر روزنامه‌نگاری می‌تواند مثل یه کاتالیزور برای نویسندگان عمل کند.