سرویس سینمایی هنرآنلاین: پیمان حقانی کارگردان فیلم سینمایی "316" درباره فعالیت‌های اخیر خود به هنرآنلاین گفت: این روزها مشغول بازنویسی فیلمنامه کار جدیدم با عنوان " افسانه سه زن آهو، بانو، غزل" هستم.
وی درباره حضور این فیلم در جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: از آنجایی که این فیلم یک کار طولانی و درازمدت است که احتیاج به چهار فصل دارد و باید در زمستان و بهار فیلمبرداری شود، قطعاً به جشنواره فیلم فجر امسال نمی‌رسد.
کارگردان فیلم سینمایی " 316" با اشاره به اینکه این فیلم تلفیقی است از دو فیلم قبلی خود عنوان کرد: افسانه سه زن تلفیقی است از فیلم اول و دوم و داستان بیوگرافی سه زن از سه نسل مختلف است که به سبک خاص خودش کار می‌شود.
حقانی درباره حضور بازیگران حرفه‌ای و صحبت‌های انجام‌شده با بازیگران گفت: با گلاب آدینه، مونا احمدی و حسن پورشیرازی صحبت‌هایی شده است و این دوستان نیز فیلمنامه اولیه را خوانده‌اند و دوست داشتند که در این کار حضور داشته باشند. با باقی دوستان هم در حال صحبت و رایزنی هستم، اما همه این‌ها منوط به این است که با تهیه‌کننده به توافق برسیم و بتوانیم جذب سرمایه کنیم.
این کارگردان جوان که برگزیده جشنواره فیلم یاس سال گذشته بود، با پس فرستادن تندیس جشنواره و لوح تقدیر خود اعتراض خود را نسبت به عدم تعهدات این جشنواره اعلام کرد.
او که سال گذشته در جشنواره بین‌المللی فیلم "یاس" جایزه ویژه هیئت داوران را برای فیلم" 316 "از آن خود کرده بود، درباره باز پس فرستادن لوح تقدیر خود گفت: تا جایی که من اطلاع دارم، هر موسسه‌ای یک اساسنامه مخصوص به خود دارد که باید بر طبق آن اساسنامه عمل کند، در اساسنامه موسسه رسانه‌های تصویری که برگزارکننده جشنواره فیلم "یاس" است نیز نوشته شده که از آثار هنری و ارزشی باید حمایت شود. در حالی که این جشنواره با پول بیت‌المال برگزار می‌شود و باید حمایت از فیلمسازان هم در میان باشد همان‌طور که در همه جای دنیا نیز از فیلمسازان جوان حمایت می‌شود، اما در این جشنواره از من فیلمساز دعوت می‌شود، جایزه هم می‌دهند، اما پس از گذشت یک سال هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هیچ‌گونه حمایتی صورت نمی‌گیرد.
وی ادامه داد: وقتی جایزه دادند فکر کردیم خیلی کار را دوست داشتند و درخواست حمایت دادیم و از آنجایی که فیلم خاص است و بازیگر چهره هم ندارد و کاری است هنری، به سراغ بخش خصوصی هم نرفتیم، چرا که بخش خصوصی به دنبال سود و بازگشت سرمایه خود است. بنابراین به شخص آقای ایوبی نامه دادم که همراه روزمه خودم و اثرم بود و با توجه به کسب جوایز بین‌المللی و همچنین پخش فیلم از دو شبکه خارجی و ضمن اینکه یکی از فیلم‌های موفق گروه هنر و تجربه نیز بود احساس کردم، قطعاً اتفاق خوبی رخ خواهد داد. اما پس از گذشت یک سال متأسفانه حمایتی صورت نگرفت. بنابراین بار دیگر به آقای ایوبی نامه دادم و او مستقیم به موسسه رسانه‌های تصویری موضوع را انتقال داد ولی از نظر مدیران موسسه این فیلم آنقدر ارزشمند نیست که بعد از یک سال از تقاضای واگذاری حق پخشش نسبت به درخواست اینجانب پاسخی بدهند. از این بابت بسیار ناراحت شدم چرا که خودشان را زیر سؤال بردند. چرا برای برگزاری جشنواره از آثار ما برای پز دادن استفاده می‌کنند، اما در بخش حمایتی تا این اندازه ضعیف هستند که رأی و نظر خودشان را زیر سؤال می‌برند. این حرکت روی لبه تیغ است به همین دلیل هم احساس کردم که اگر جشنواره منطقی و باارزشی است قطعاً باید حمایت کنند و اگر هم نیست لزومی ندارد که جایزه آن‌ها پیش من بماند. اعتراض این است که مدیران می‌گویند بودجه برای خرید فیلم نداریم اما جشنواره "یاس" با بودجه چند میلیاردی برگزار می‌شود که از برندگانش نیز حمایت کافی نمی‌شود.
حقانی در ادامه به موضوع پروانه نمایش‌ها اشاره کرد و افزود: بحث جدی که وجود دارد این است که ما امروز با یک پارادوکس پروانه ویدئویی و سینمایی روبه‌رو هستیم و این قانون ظالمانه است. در واقع پروانه فیلم به دو بخش خودی‌ها و غیرخودی‌ها تقسیم شده است. کسانی که جوان هستند و غیرخودی یا باید بروند زیر پرچم خودی‌ها تا بتوانند کار کنند و یا باید ویدئویی بسازند مثل ما که نه در جشنواره فیلم فجر، نه جشن خانه سینما، هیچ حمایتی از اثرمان صورت نمی‌گیرد و هر قدر که فیلم موفق هم باشد هیچ اتفاقی در این زمینه برایش رخ نمی‌دهد. ما در سال گذشته اتفاقات خیلی خوبی داشتیم که در جشنواره‌های جهانی افتخارات بسیاری کسب کردند، اما اینجا هیچ‌گونه حمایتی از آن‌ها که نشد هیچ، بلکه مانع هم بر سر راهشان قرار گرفت. وقتی هم که صحبت می‌کنیم می‌گویند سینما ظرفیت ندارد.
این کارگردان با اشاره به اینکه رقابت فیلم و خوب بودن فیلم است که باید بگوید پروانه سینمایی باید داشته باشد یا خیر، گفت: فیلم‌ها یا باید قابل اکران و یا غیرقابل اکران باشند که آن هم بعد از دیدن فیلم و ساخته شدن محصول باید سنجیده شود، نه اینکه فیلمی که هنوز ساخته نشده است را ارزیابی کنند. ضمن اینکه من به عنوان فیلمساز چرا بعد از ساخت دو فیلم همچنان باید تأیید صلاحیت شوم، به نظرم این خیلی بد است و این رفتار خشونت‌آمیز و عجیبی است که فقط باعث دلسردی می‌شود. ما تنها کشوری نیستیم که سینما کم داریم و یا اصلاً سینما داریم. باید دید تجربه موفق کشورهای دیگر در این زمینه چگونه است و از آن بهره گرفت. اگر هنر و تجربه امروز موفق است به این دلیل است که در فرانسه پاسخش را گرفته است. ما چیزی اختراع نکردیم تنها از یک تجربه استفاده کردیم. الان بحث پروانه ساخت سینمایی و ویدئویی یعنی اینکه کسانی که پیش از ما هستند همچنان می‌توانند فیلم‌های بد خود را تکرار کنند اما من و نسل بعد از من که کسی را در سینما نداریم و بر مبنای رابطه‌ها عمل نمی‌کنیم باید بمانیم و این ظلمی است که در قانون سینما وجود دارد.
حقانی افزود: چرا باید سیمرغ جایزه فیلم کوتاه را از جشنواره فیلم فجر حذف کنند، در حالی که تمام فستیوال‌های مهم جهان، این بخش را دارند. جشنواره فیلم کن، دو نخل دارد یکی برای فیلم کوتاه و دیگری فیلم بلند و این ارزش فیلم کوتاه را نشان می‌دهد. آقای ژیل ژاکوب رئیس سابق فستیوال کن می‌گفت این نخل هم کم است و برای حمایت از جوانان بخش دیگری را اضافه می‌کرد که عنوان بخش دانشجویی به آن اطلاق شده است و این نشان می‌دهد که به جوانان چقدر بها می‌دهند، در حالی که اعمال مدیران ما نشان می‌دهد که نه تنها از جوانان حمایت نمی‌کنند بلکه جلوی تمام کورسوهای ما را نیز می‌گیرند. ما در کشورمان صدها کارگردان جوان داریم که به خاطر این قوانین از بین می‌روند برای اینکه تعدادی از فیلمسازانی که فیلم خوبی هم ندارند بتوانند کار کنند.