گروه سینمایی هنرآنلاین: عباس رافعی عضو هیات انتخاب هشتمین جشنواره فیلم شهر در گفتگو با هنرآنلاین، درباره آثار حاضر در این دوره و چگونگی برخورد با فیلم‌های اجتماعی که به زعم عده‌ای سیاه‌نمایی است، گفت: برای صحبت درباره این موضوع فلش‌بکی به گذشته زده و خاطره‌ای را برایتان تعریف می‌کنم. مدت‌ها قبل «فصل فراموشی فریبا» را ساخته بودم که فیلمی شهری بود و روایتی از زندگی زنی را تصویر می‌کرد که در شهر با وانت کار می‌کرد تا خرج درمان همسرش را فراهم کند. ما آن فیلم را به جشنواره فیلم شهر دادیم اما به دلیل «تلخی» پذیرفته نشد.
وی با بیان اینکه «فصل فراموشی فریبا» می‌توانست شهری‌ترین فیلم آن دوره جشنواره شهر باشد، ادامه داد: با توجه به مختصات فیلم، همیشه در ذهنم می‌پرسیدم چرا این فیلم در آن جشنواره انتخاب نشد؟ در این دوره خودم به عنوان عضو هیات انتخاب جشنواره شهر به فعالیت پرداختم و نگاهم این بود که تا جای ممکن آن دو عضو دیگر را هم متقاعد کنم فیلم‌هایی را انتخاب کنیم که در مورد فضاهای شهری ساخته شدند و در رسانه‌های رسمی دیده نمی‌شوند. به هر ترتیب چالش‌های زیادی داشتیم. آن دو عضو دیگر فیلمساز نبودند و من فیلمساز بودم؛ باید آنها را متقاعد می‌کردم که حداقل در انتخاب فیلم‌ها نگاهی غیر رسمی داشته باشیم.
رافعی در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد: خوشبختانه در مورد چند فیلم بحث‌های فراوانی شکل گرفت اما در نهایت توانستیم دو سه مورد از این آثار را انتخاب کنیم. مثلا فیلم «ایمو» که یک نفر از یک روستایی وارد تهران می‌شود تا در کافه‌ای کار کند و متوجه می‌شود شرایط زندگی برای این آدم ساده فراهم نیست و باید این شهر را رها کند. یا فیلم دیگری که پگاه آهنگرانی در آن بازی می‌کرد. فیلم در مورد قتلی بود که کسی به گردن می‌گیرد. اما در ادامه مرخصی کوتاه مدتی دارد و تصمیم می‌گیرد فرار کند؛ او باید در شهری که همه علیه او هستند، کجا فرار کند؟ فیلمی مهجور که خیلی فضای جالبی داشت.
این کارگردان سینما در بخش دیگر صحبت‌هایش درباره حضور نداشتن فیلم‌های تلخ شهری و اجتماعی در جشنواره شهر توضیح داد: خیلی دوست داشتم رضا درمیشیان فیلم «مجبوریم» را به جشنواره می‌داد و من نه به عنوان یک فرد از هیات انتخاب جشنواره، بلکه به عنوان یک فیلمساز، تمام تلاش خود را می‌کردم که این فیلم در جشنواره حضور داشته باشد. چون واقعا فیلم‌های شهری از جنس فیلم‌هایی چون «مجبوریم» هستند.
عضو هیات انتخاب هشتمین جشنواره فیلم شهر در ادامه به برخی فیلم‌های حاضر در جشنواره اشاره کرد و گفت: فیلم «بدون قرار قبلی» و آثاری از این دست شاید در مقوله فیلم‌های شهری نگنجند. «بدون قرار قبلی» بیشتر فیلم محتوایی و مضمون‌محور است. فیلم‌هایی که در شهر فیلمبرداری می‌شوند و فضای شهری را نقد می‌کنند، بیشتر تصویری هستند و تصویر آنهاست که حرف می‌زند، تا اینکه بخواهند شعاری بدهند و مفهومی را منتقل کنند. قطعا اگر این دوره فیلم‌هایی از این دست داده می‌شد، به این دلیل که خودم زخم‌خورده این ماجرا بودم، سعی می‌کردم اتفاق خوبی برایشان رخ دهد.
رافعی در پایان گفت: فکر می‌کنم در کنار جشنواره‌های رسمی مثل فجر و مقاومت، جشنواره‌هایی به این شکل (جشنواره شهر) محلی مناسب برای فیلم‌هایی هستند که در مراجع رسمی مهجور واقع شدند. چون خوشبختانه در مملکت ما فضایی حاکم است که بسیاری از مسئولان خودشان در نقش اپوزیسیون ظاهر می‌شوند. از همین رو می‌شود از این ماجرا استفاده و موقعیتی برای دیدن این فیلم‌ها فراهم کرد.