به گزارش هنرآنلاین، میثم هاشمی‌طبا کارگردان فیلم سینمایی «کوزوو» درباره فعالیت‌های اخیرش گفت: من یک مهندس معمارم و عمده فعالیتم به صورت تخصصی، درحوزه طراحی و اجرای پروژه های ساختمانی است. موازی با فعالیت های معماری، علاقه و نگاه خاصی به فیلمسازی دارم. چرا که معتقدم همانطور که معماری یک فضا تصویر فرهنگ مرمان آنجاست، سینما هم صورتگر فرهنگ و زبان و آیین یک ملت است. در کنار سینما، مشغول تکمیل و ویرایش دو رمان جدید به نام های "شاهزاده" و "سرزمین نادر"هستم. این دو رمان، همانند رمان های پیشین (یعنی"خواب شیرین فرهاد" و "گذرگاه بهشت") فضایی تاریخی دارد." شاهزاده" روایت گرداستانی عاشقانه-حماسی در سالهای نخست حمله مغول به نیشابوراست و "سرزمین نادر" روایتی حماسی از رویارویی نادرشاه با متجاوزان افغان.
او درباره اکران «کوزوو» نیز گفت: فیلم سینمایی «کوزوو»، درشرایط بسیار سختی ساخته شد. شیوع بیماری کرونا و آمار ابتلا و فوت بیماران، دربالاترین سطح بود و محدودیت های بسیار شدیدی، گریبانگیر ما بود. به لطف خدا و با همراهی دلسوزانه همه عوامل که از جان گذشته کارکردند، به سلامت از آن برهه خطرناک عبور کردیم. تابستان سال گذشته، کلیه مراحل پس تولید شامل تدوین و صداگذاری و موسیقی و جلوه های ویژه و اصلاح رنگ تکمیل شد و فیلم را جهت اخذ پروانه نمایش در اختیار وزارت ارشاد و شورای بازبینی قرار دادیم. تعدد فیلمهای متقاضی پروانه نمایش وبرگزاری جشنواره فجر و پس از آن، تعطیلات نوروزی، روند بررسی و صدور پروانه را کمی به تعویق انداخت و نهایتا در اردیبهشت ماه امسال (سال ۱۴٠۱)، موفق شدیم پروانه نمایش و مالکیت را دریافت کنیم. در واقع یک فیلم از زمان ساخت تا اخذ پروانه نمایش و اکران، متحمل زمان زیادی می شود و این یک امر اجتناب ناپذیر است. پس از سیر مراحل قانونی و اخذ مجوزهای لازم، رایزنی هایی جهت پخش فیلم سینمایی "کوزوو" انجام شد و "هدایت فیلم" پخش فیلم را برعهده گرفت. انشاالله به زودی وارد چرخه اکران خواهیم شد و فیلم را بر روی پرده خواهیم دید.»
او در ادامه درباره شرایط حال حاضر سینما نیزگفت:« سینما یک مقوله بسیار پیچیده والبته پیشرفته است که بر روی شالوده ای به نام "فرهنگ" بنا شده. بعبارتی سینما، نمود فرهنگی یک نسل است و نمی توان مستقل و مجزا از جامعه به آن نگاه کرد. بعلاوه، هنوز آثار و جراحات مادی و معنوی "کرونا" در بطن این جامعه خسته وجود دارد و به وضوح مشهود است. اگر به سینمای ایران به چشم یک صنعت نگاه کنیم هرچند کوچک و خرد، عده کثیری را میبینیم که بطور مستقیم و غیرمستقیم دست بر این سفره دارند و رزق آنان وابسته به رونق این سفره است. متاسفانه، حال سینمای ایران خوب نیست. از یک طرف، عدم تعادل میان عرضه و تقاضا و حجم بالای فیلم های منتظر در صف اکران. از طرف دیگر، فیلمساز و سینماداری که هرکدام ده ها و بلکه صدها زیرمجموعه دارند و بازگشت سرمایه شان، مشروط به حضور تماشاگر است و در کنار همه اینها، کرونایی که بی رحمانه تیشه بر پیکر جامعه و مردم فرود آورده و عملا مسبب تعطیلی دو ساله سینما و سایر مراکز فرهنگی شده. در هر حال، امیدوارم همانطور که روزانه شاهد کاهش آمار این بیماری هستیم، سینما هم خیلی زود به دوران اوج خود باز گردد و مورد استقبال مردم عزیز هم واقع شود.»
هاشمی‌طبا که فیلمی درگونه کمدی ساخته درباره اقبال مردم به گیشه چنین فیلم هایی گفت:« رسالت سینما، فراتر از اینهاست. سینما می تواند هویت یک تاریخ را زنده کند. می تواند روحیه حماسی یک ملت را بالا ببرد. می تواند درد یک جامعه را به تصویر بکشد و مشکلات اجتماعی را بازگو کند. خاصیت سینما اینست که می تواند بدور از کلیشه و شعار (که معمولا نتیجه عکس دارد)، پیام خود را به گوش مخاطب برساند و اثرگذار باشد. سینما، این قدرت را دارد که حال یک جامعه خسته و خمود را، خوب کند و چه چیزی زیباتر از آنکه مردم با لبخند از سالن های سینما خارج بشوند؟! مردم، به سرگرمی و تفریحات سالم نیاز دارند. فیلم های "طنز فاخر"، همیشه و در همه دوران، مورد استقبال مردم بوده و هست و این یک امر غیرقابل انکار است و همین باعث میشود که خواه ناخواه، گیشه ی فیلمهای سرگرم کننده، رونق بیشتری داشته باشد.
به قول صائب تبریزی:
" این چه حرف است که در عالم بالاست بهشت؟!
هر کجا وقت خوشی را دهد، آنجاست بهشت"
کارگردانی و نویسندگی این فیلم را میثم هاشمی طبا بر عهده داشته و کورش تهامی، فرهاد آییش، روشنک گرامی، حمید ابراهیمی، هومن شاهی، سیاوش چراغی‌پور، مریم سعادت، بهرام ابراهیمی، بیوک میرزایی، امید روحانی و بهاره کیان‌افشار با حضور گوهر خیراندیش و بهناز جعفری بازیگران فیلم سینمایی «کوزوو» هستند.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: معدنچیا میگن: هرچی بیشتر دنبال الماس بگردی، کمتر پیداش می‌کنی. به عقیده اونا، الماسه که آدمشو پیدا می‌کنه. اونه که تصمیم می‌گیره دست کی بیفته و رو انگشت کی بشینه...