سرویس سینمایی هنرآنلاین:بهروز غریب‌پور کارگردان سینما و تئاتر و تلویزیون، سال 96 فیلم سینمایی "اردک لی" را کارگردانی کرد که در جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان به نمایش درآمد.
در خلاصه داستان این فیلم که بر مبنای داستانی واقعی نوشته شده است، آمده پدر اردک لی که کارگر فنی راه‌آهن تبریز است، به خاطر معالجه همسر بیمارش که مریضی صعب‌العلاج دارد، ناچار می‌شود به تهران کوچ کند و فرزند باهوش و درس‌خوانش را در مدرسه نمونه هدایت ثبت‌نام کند. غافل از این‌که بداند نام و اسم فامیل پسرش چه عواقب تراژیکی برایش به بار خواهد آورد. شاهرخ فروتنیان، هنگامه قاضیانی، احسانی امانی، ژیلا شاهی بازیگران این فیلم سینمایی هستند.
بهروز غریب‌پور در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره داستان "اردک لی" و چرایی انتخاب آن عنوان کرد: ۲۵ سال پیش هنگامی که در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مدیر مرکز تئاتر عروسکی بودم ملاقاتی با شخصی داشتم که فامیلی او اردکی بود که این فامیلی برای من جالب بود؛ بنابراین از او درباره این موضوع سؤال کردم و او به پیشینه نام خانوادگی خود اشاره کرد که اردک لی بوده و هرکدام از اقوام بنا به دلایلی آن را تغییر داده‌اند. همین امر باعث شد تا فیلمنامه‌ای با همین عنوان بنویسم، اما شرایط ساخت آن پیش نیامد تا این که بالاخره پس از 16 سال دوری از سینما موفق به ساخت آن شدم.
او همچنین درباره دلایل اکران نشدن این فیلم تاکنون گفت: تا جایی که من با علی حضرتی تهیه‌کننده فیلم در تماس بودم و به من اطلاع داد تا به امروز ما سه بار اکران این فیلم را از دست دادیم که هرکدام به دلایلی خاص بوده است، ازجمله کرونا و تعطیلی سینماها که بنا شد آن را به‌صورت آنلاین به نمایش درآوریم، اما هنوز شرایط آن مشخص نشده است و فیلم‌های دیگر در نوبت اکران اینترنتی قرار دارند. از نظر من این فیلم طلسم شده است و تهیه‌کننده نیز با این که تلاش خود را می‌کند، اما هنوز اکران آن محقق نشده است. چرا؟ نمی‌دانم! این مسائل و پیگیری آن بر عهده تهیه‌کننده است و من فشاری روی او نمی‌گذارم. ضمن این که "اردک لی" جزو آن دسته از فیلم‌هایی است که تاریخ مصرف ندارد و تنها دلخوشی من این است که در ظرف زمانی خاص نمی‌گنجد و می‌تواند به مخاطب در هر زمانی پیام خود را برساند و حرفش همچنان تازگی داشته باشد.
این کارگردان در ادامه درباره اکران آنلاین و تأثیر آن بر سینما اظهار کرد: به نظر من در هر صورت اکران اینترنتی یک جایگزین است و به‌عنوان یک رویه اصلی نباید به آن نگاه کرد. این شیوه اکران هوشمندانه است و در اروپا و امریکا نیز سابقه بسیار زیادی دارد. در آمریکا 35- 40 سال پیش مخاطبان فیلم‌های تلویزیونی می‌توانستند آبونمان بگیرند و فیلم‌ها و برنامه‌های مورد علاقه خود را از طریق شبکه‌های کابلی ببینند. نمایش آثار سینمایی در وی‌او‌دی‌ها و شبکه‌های اینترنتی روش موجودی بوده، اما هیچ‌کدام جایگزین سینما نبوده‌اند. خودشان مجرای متفاوتی را دنبال می‌کردند، اما سالن‌ها قابل رفت و آمد بودند و حالا چون بسته شده‌اند این شیوه کمی غریب است. به همین دلیل نیز فکر می‌کنیم جایگزین درستی نیست. سالن‌های تئاتر و سینما از اول تیرماه باز می‌شوند و باید دید آیا پس از بازگشایی تماشاگری در این سالن‌ها هست یا نه. من فکر می‌کنم کسی نمی‌رود چون امنیت روانی در سالن سینما و تئاتر باید وجود داشته باشد که فعلاً در این شرایط نیست. حتی با راه‌اندازی سینما ماشین نیز این اتفاق چندان پررنگ نبود چون عملاً مزه تماشای فیلم در سالن سینما و تئاتر را ندارد و کرونا نیز تا زمانی که داروهایش کشف نشود همراه ما هست و مردم را می‌ترساند و بهتر است در این‌گونه فضاها رفت و آمد نکنیم چون عواقب دردناک‌تری به همراه دارد. در طول تاریخ و بخصوص در لندن دانیل دفو در یادداشت‌های روزانه‌اش نوشته کسانی که در زمان طاعون، بهداشت و قرنطینه را مراعات نکرده‌اند، بیشتر در معرض ابتلا بوده‌اند و شرایطشان دردناک‌تر بوده است. امیدوارم که مردم مراعات کنند و هنر را در این شرایط فراموش نکنند.
غریب‌پور در خاتمه درباره ساخت اثری دیگر نیز بیان کرد: فیلمنامه نوشته شده بسیار دارم، اما این که سینما به کدام سمت رفته دردناک است. نمی‌خواهم به روال جاری این روزها که سناریوها فرمول از پیش تعیین‌شده دارند کار انجام دهم. در سناریونویسی حال حاضر منویی وجود دارد که تعجب‌آور است. مثلاً چون این فیلمنامه 25 جای خنده دارد، تهیه‌کننده می‌پذیرد تا آن را بسازد. این سینما مضمحل شده است. بنابراین فیلمنامه دارم، اما تهیه‌کننده ندارم و امیدوارم بتوانم با یافتن یک تهیه‌کننده منصف این اتفاق را رقم بزنم. فیلم‌های من همواره در اکران مشکل دارند و این جزو سرنوشت آن‌هاست.