سرویس سینمایی هنرآنلاین: آرمان درویش بازیگر این روزها با فیلم "کمدی انسانی" به کارگردانی محمدهادی کریمی بر پرده سینماها حضور دارد.

او علاوه بر این فیلم‌های "پشت دیوار سکوت" به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی و "مقیمان ناکجا آباد" را  به کارگردانی شهاب حسینی آماده اکران دارد.

درویش در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره "کمدی انسانی" گفت: "کمدی انسانی" فیلمنامه خوب و منسجمی داشت. از آنجایی‌که نقش بسیار متفاوتی بود که هم نقاش است، هم بوکسور، هم یک نظامی و باید به همه این فنون آشنایی داشتم، برایم جذاب بود. از سوی دیگر اتفاقی که در فیلم برای این کاراکتر می‌افتد این است که یک خاصیت فیزیکی به او اضافه می‌شود و وجهی دیگر از این فرد را طی یک بازه زمانی از 20 سالگی تا 40 سالگی می‌بینیم که جالب است. به دلیل اینکه بخشی از کاراکتر این فرد ورزشی بود باید بوکس یاد می‌گرفتم و به خاطر آن 6 ماه تمرین کردم، چرا که بوکس بلد نبودم و برایش زمان گذاشتم تا بیننده آن را باور کند و نمی‌خواستم غیرقابل‌باور باشد.

وی درباره چگونگی ایفای این نقش بیان کرد: به هیچ عنوان بازیگری نیستم که بخواهم تحلیل کنم. موقعی که فیلمنامه را به من می‌دهند، چند بار آن را می‌خوانم و بعد کنارش می‌گذارم و حتی دیالوگ‌ها را حفظ هم نمی ‌کنم و آنچه در خلق یک نقش از من بیرون می‌آید، همانی است که از درون من تراویده است و ذهنیتی است که از نقش دارم.  معتقدم بازیگر ابتدا باید جهان فیلم و خود شخصیت را درک کند. این که برخی درباره اکت و چگونگی بازی فکر می کنند به نظرم خطاست و در چارچوب کاری من نمی‌گنجد.

بازیگر فیلم"چهارشنبه" در ادامه در پاسخ به این سوال که در دورخوانی‌هایی که این روزها در سینما بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد، با این شیوه بازی چگونه رفتار می‌کند، اظهار کرد: من به دورخوانی اعتقادی ندارم و این کار را نمی‌کنم،  چرا که همانطور که گفتم به نظرم با دورخوانی و تمرین زیاد بکارت نقش از بین می‌رود و بازی تصنعی می‌شود و این اتفاق من را آزار می‌دهد.

این کارگردان جوان درباره استفاده خود او در مقام کارگردان از دورخوانی و رهایی بازیگر برای رسیدن به نقش، عنوان کرد: اگر بازیگرم باهوش باشد قطعا او را رها می‌کنم تا آنچه را که باید اجرا کند، اما اگر مایل به دورخوانی باشد مقاومتی ندارم. برای من در مقام بازیگر این امر توجیه پذیر نیست به این دلیل که سر صحنه همه چیز تغییر خواهد کرد. اتمسفری که سرصحنه وجود دارد باعث می‌شود تا لحن دیگری به کار داده شود، سرصحنه موقعیت جغرافیایی و زمانی را فراهم می‌آورد که نوع و جنس بازی شما کاملا متفاوت می‌شود. این رسم را بچه‌های سینما به اشتباه از استاد بیضایی وام گرفتند، چرا که او از تئاتر آمده است و بضاعت فیلمنامه استاد اینگونه بود چرا که حتی میزانسن‌هایش نیز تئاتری و متفاوت است و می‌طلبد که همانند تئاتر دورخوانی شود و بارها برای آن تمرین شود، اما در قدیم در سینما اینگونه نبود و حتی فیلمنامه را به طور کامل به دست بازیگر نمی‌دادند و فیلمنامه برایشان بسیار مهم و باارزش بود. درست یا غلط نمی‌دانم اما این امر از زمان استاد بیضایی در میان سینمایی‌ها جدی شد.

بازیگر "کمدی انسانی" درباره جنس و نوع متفاوت این فیلم و میزان بازخورد مخاطبان درباره این اثر سینمایی گفت: "کمدی انسانی" نیاز به دانشی دارد که اگر مخاطب کدهایی را که نویسنده گذاشته است درک کند، متوجه داستان می‌شود. در واقع این فیلم برخلاف جریان رایج سینمای ایران است. ضمن این که "کمدی انسانی" ارزش هنری خیلی بیشتری نسبت به آثاری دارد که این روزها بر پرده سینماها دیده می‌شوند. شما در این فیلم شاهد تولد تا مرگ یک فرد هستید و با فراز و فرودهای زندگی یک نفر در فیلم مواجه می‌شوید. "کمدی انسانی" انصافا فیلم شریفی است و فیلمی است که به دنبال گروگانگیری مخاطب نیست. این فیلم قصه‌گوست و مانند سینمای قدیم است.  ما از کودکی در سینما و تلویزیون قصه را دنبال می‌کردیم و این فیلم کاملا قصه‌گوست و از آنجایی که دکتر کریمی اشراف کاملی به فلسفه دارد درآثارش پیرنگ‌هایی از آن نیز دیده می‌شود و زیر لایه‌های قصه یک عمقی دارد که از نظر من بسیار درخشان است. بازی در این فیلم را در زمره آثار مثبت در کارنامه کاری خود می‌دانم. به هر حال هر فیلم نقاط قوت و ضعفی هم دارد، اما از این حضور خوشحالم و افتخار می‌کنم که در آن بازی کردم، اول بخاطر دکتر که انسان باسواد و شریفی است و دوم اینکه برخلاف جریان سینمای حال حاضر است.

وی در پایان دلیل کم کاری خود را اینطور عنوان کرد: برای من جذابیت کشف و شهودی که با نقش دارم سر صحنه است و کمتر فیلمی از جنس من است و اگر در فیلمی که از جنس من نیست قرار بگیرم احساس می‌کنم خودفروشی کرده‌ام. من راه خودم را انتخاب کرده‌ام و سعی می‌کنم کم، اما درست کار کنم.