گروه سینما و تئاتر هنرآنلاین،این اتفاقی بود که برای بازیگرانی همچون افسانه بایگان در سریال «سربداران» ویشکا آسایش مجموعه «امام علی(ع)»، مریلا زارعی «ولایت عشق»، حمیدرضا پگاه «تفنگ سرپر»، شبنم قلی‌خانی«مریم مقدس»و مصطفی زمانی«یوسف پیامبر»رخ داد؛ البته که در این فهرست، برخی نخستین تجربه حضور در جلوی دوربین را پشت سر می‌گذاشتند و برخی دیگر سابقه بازیگری داشتند، اما در هرصورت با حضور در این آثار شاخص بود که یک شبه ره صدساله را طی کردند و چهره شدند.
قرار گرفتن در این وضعیت، مواجه با یک شمشیر دولبه است.در کنار فرصتی برای دیده شدن، از دست دادن این مجال و ارائه یک بازی بی‌کیفیت نیز می‌تواند آینده آن بازیگر را تیره و تار ساخته و آتشی بر خرمن داشته‌های او باشد.
این همان شرایطی است که محیا دهقانی بازیگر 32 ساله فصل دوم مجموعه «مستوران» با آن مواجه است مجموعه‌ای که بر اساس افسانه‌ها و داستان‌های کهن ایرانی و با محوریت حکایت‌های تودرتو و هزار و یک شب گونه تولید شده و این شب‌ها از شبکه اول سیما روی آنتن است. محیا دهقانی در این مجموعه، نقش «ماه‌منیر» دختر «نوذر» حاکم «مستوران» را ایفا می‌کند که قرار است حاکم آینده این شهر خیالی باشد؛ دختری که بر خلاف پدر، روحیه‌ای مردم‌دار، مهربان، دلسوز، هنردوست و لطیف دارد و علاقه‌اش به حکمت، هنر و ادبیات نیز از او چهره‌ای متفاوت از سایر ساکنان عمارت حکومتی ساخته است.
راهی که به «مستوران» ختم شد
محیا دهقانی همزمان با حضور بر صحنه تئاتر در ابتدای دهه نود، با «شیار 143» بازیگری در سینما را نیز تجبربه کرد. در ادامه در مجموعه‌های «قهر و آشتی» و «فصل چهارم پایتخت» هم حاضر شد که در این میان، بازی او در نقش «سوسن» خواهرزاده «اوس موسی» در «پایتخت4 » بیشتر دیده شد.
فیلم خبرساز و دیدنی «ماجرای نیمروز» به کارگردانی محمدحسین مهدویان که در سال 1395 روی پرده رفت، مجال بیشتری برای نشان‌دادن توانایی‌های دهقانی فراهم کرد. وی در این فیلم ایفاگر نقش «فریده» یکی از اعضای عملیاتی سازمان منافقین در سال‌های پرالتهاب دهه شصت بود. فریده چند سال پیش از آن که منافقین وارد فاز درگیری مسلحانه شوند و در زمان تحصیل در دانشگاه با یکی از همکلاسی‌های خود به اسم «حامد» (مهرداد صدیقیان) وارد یک رابطه عاطفی می‌شود و حالا حامد یکی از نیروهای امنیتی درگیر با پرونده منافقین شده است.دهقانی اگرچه یکی از نقش‌های فرعی ماجرای نیمروز بود، اما در همان سکانس‌های محدود توانست به خوبی تأثیر اندیشه‌های جزمی و بی رحمانه سازمان مجاهدین در کشتن عاطفه و احساس اعضای خود از یک سو و دگماتیسم حاکم بر این گروهک تروریستی و فرجام وحشتناک اعضای آن از سوی دیگر را در بازی خود نشان دهد.
او در نیمه دوم دهه نود در فیلم‌هایی همچون «لیلاج»، «لب خط»، «ریش قرمز» و «چند می‌گیری گریه کنی 2» نیز نقش‌آفرینی کرد. در تلویزیون هم پس از «پایتخت 4» سریال‌هایی همچون «جَرس»، «هم‌بازی»، «هم‌سایه»، و فصل دوم «نجلا» را نیز به کارنامه خود افزود.
صدایی که زیبنده «ماه منیر» شد
«مستوران» پس از فیلم «ماجرای نیمروز» و سریال «جرس» سومین تجربه تاریخی محیا دهقانی است که البته از حیث سوژه، ساختار و شیوه پرداخت کاملاً با این دو اثر متفاوت است. «ماه‌منیر» شخصیتی است که اگرچه مابه‌ازای تاریخی ندارد، اما در قامت «دختر پادشاه» در بسیاری از حکایت‌های کهن ایرانی حضوری پررنگ دارد. معمولاً حضور این شخصیت عامل انگیزه‌بخش برای قهرمان این حکایت‌‌ها است. قهرمان‌هایی که با غلبه بر موانع و عبور از خوان‌های گوناگون، به وصال دختر پادشاه می رسند.
«مستوران» نیز در قسمت‌های ابتدایی خود خیلی زود این ایده مألوف و معروف را به مخاطب ارائه می‌دهد؛ جایی که لطفعلی عطار در ملاقات با دختر حاکم در روز تولد او راز دل خویش را با و درمیان می‌گذارد. در
سکانس مربوط به این ملاقات که در قسمت اول رقم خورد، دهقانی با تکیه بر بازی و صدایی کنترل‌شده و با بهره‌گیری از دیالوگ‌های کوتاه و همراه با تأنی توانست به شکلی همزمان غرور، دلبری، حجب و حیا، اقتدار و ملاحت «ماه منیر» را در بازی خود منعکس کند.
شاید یکی از نقاط قوت دهقانی در «مستوران 2» را باید در صدای تربیت شده و همسنگ و هم طراز شخصیت «ماه منیر» دانست. نکته‌ای که به ویژه با مقایسه این نقش آفرینی با تجارب پیشین او بیشتر خود را نشان می‌دهد.
بخشی از این توانایی را باید در فعالیت های اخیر دهقانی در عرصه دوبله جستجو کرد. این بازیگر جوان حدود سه سال پیش فعالیت در دوبله را با صداپیشگی چند شخصیت انیمیشنی در پلتفرم‌های پخش فیلم آغاز کرد. از جمله این آثار می‌توان به نقش «ملکه اِنسیس» در انیمیشن سینمایی «ترول‌های ۲» و شخصیت «لوری» در مجموعه انیمیشن به نام «خانواده شلوغ‌پلوغ» اشاره کرد.
دهقانی گرچه در آغاز راه مسیر پرپیچ و خم دوبله است، اما به خوبی توانسته از صدای منعطف خود که لطافت و اقتدار را به صورت همزمان دارد در ایفای نقش «ماه‌منیر» بهره ببرد. صدایی که هم دلبری می‌کند و هم بُرندگی دارد با لحن مناسب بیان دیالوگ‌ها خصلتی ادیبانه نیز می‌یابد.
در طراحی لباس و صحنه «مستوران» توجه به عناصر نگارگری ایرانی محوریت دارد. به نظر می‌رسد این اصل در انتخاب بازیگران هم موردتوجه کارگردان قرار گرفت است. حالت چهره دهقانی به شکل طبیعی و اندکی هم با ابزار گریم به چهره زنان و دخترکان مینیاتورهای ایرانی شبیه شده؛ این ترتیب مخاطب در کنار فضا،زبان و داستان‌هایی که یادآور تاریخ کهن ایران زمین است، با چهره های دیرآشنا نیز مواجه می‌شود.
هرچند برای ارزیابی کلی سریال «مستوران» و کیفیت بازی بازیگران آن هنوز زود است و باید منتظر قسمت‌های بعدی ماند، اما می‌توان گفت «ماه منیر» می‌تواند یک نقطه عطف درکارنامه محیا دهقانی باشد. دهقانی در بده‌بستان‌های خود با بازیگرانی همچون بهنام تشکر (حاکم/ پدر ماه‌منیر)، سیمین‌تاج (نسیرن نکیسا / مادر ماه‌منیر) لطفعلی (کاوه خداشناس) و محمدصادق ملک (کیاوش) که همگی بازیگران باتجربه‌ای هستند، توانسته تا اینجای کار به خوبی گلیمش را از آب بیرون بکشد. حال باید منتظر ماند و ادامه نقش‌آفرینی او در این مجموعه تاریخی را به نظاره نشست و به سنگ محک مخطبان و کارشناسان آزمود.