گروه رادیو و تلویزیون "هنرآنلاین": «جشن حافظ» همواره فستیوالی مهم و پر زرق و برق برای برگزار کنندگانش بوده و البته مهمانانش!
قطعا طی این چند سال زیاد از این مهمانی مجلل؛ خوانده یا شنیده اید. دورهمی که تجملات و رقابت های کاذب حرف اول آن را می زند؛ «هنر» و فرهنگ شاید اولویت های بعد آن باشند! مجله دنیای تصویر از سال ۱۳۷۱ با هدف توسعهٔ فعالیت‌ها در حوزهٔ ادبیات سینمایی توسط علی معلم تأسیس شد و پس از درگذشت علی معلم، امتیاز نشریه و مدیرمسئولی آن به امید معلم فرزندش منتقل شد.
برگزاری جشن دنیای تصویر یا جشن حافظ هم تنها پنج سال بعد از تاسیس مجله آغاز شد. اولین دوره این جشن سال ۱۳۷۶ برگزار شد. هیئت داوران جشن دنیای تصویر، ترکیبی از نویسندگان و منتقدان سینمایی دنیای تصویر هستند. هرساله کلیه فیلم‌های سینمایی ایرانی نمایش‌داده‌شده در سینماهای کشور و مجموعه‌های داستانیِ تلویزیونی و ویدئوییِ صدا و سیما و شبکه نمایش خانگی از ابتدای فروردین تا انتهای اسفندماه مورد داوری قرار می‌گیرند که البته با توجه به شرایط کرونایی امسال قوانین برای شرکت آثار کمی متفاوت بود.
رونمایی از نشان ویژه علی معلم (استعداد تازه)
از سویی امید معلم دبیر مراسم حافظ از برگزاری بیست دومین مراسم سینما و تلویزیون حافظ در مهرماه امسال خبر داده و گفت: «همانطور که می‌دانید در سال گذشته مراسم اهدای جوایز سینما و تلویزیون حافظ را برگزار نکردیم. بیست و دومین دوره مراسم حافظ قرار است مهر ماه امسال برگزار شود.»
امید معلم در ادامه به اضافه شدن تندیس تازه‌ی در این دوره اشاره کرد و گفت:«موضوعی که از این دوره اتفاق خواهد افتاد، اضافه شدن تندیس بهترین فیلم کوتاه است. بزودی شرایط شرکت در این بخش اعلام خواهد شد. فکر می‌کنم حرکت مثبتی برای فیلمسازان جوان باشد و امیدوار هستم که با اضافه شدن تندیس حافظ بهترین فیلم کوتاه به فهرست جوایز ما بتوانیم شاهد دیده شدن بهتر استعدادهای جوان کشورمان باشیم.»
همچنین مراسم اهدای جوایز نخستین دوره آیین تئاتر و موسیقی علی معلم (تندیس حافظ) مرداد ماه سال گذشته برگزار شد، امید معلم ابراز امیدواری کرد که دومین مراسم اهدای جوایز تئاتر و موسیقی علی معلم در ماه‌های آخر امسال برگزار شود.
«غلبه فرم بر محتوا» این مهمترین گزاره برای این موضوع است که باید بگوییم؛ متاسفانه «جشن حافظ» طی سال های گذشته دستخوش بسیاری از حواشی شده که تاکنون هم تمامی ندارد. حواشی که بر متن و اصل آسیب زده و تا اندازه قابل توجهی آن را به نقطه می برد. مسئله ای مهم که انتظار می رود متولیان امر نگاه جدی تر نسبت به این ماجرا داشته باشند؛ نگاهی که صرفا با یک تذکر به اتمام نرسد!