گروه تجسمی هنرآنلاین: بیشتر مردم با رسیدن به سواحل شنی روی آن‌ها علامت می‌گذارند یا نقوشی ترسیم می‌کنند. برای برخی، این یک تمرین مراقبه است و برای بسیاری، راهی برای ثبت اسم خود در تعطیلات است. اما هنرمند فیلیپینی، ناتانیل آلاپید، با این کار رکورددار گینس شد.

خط ساحلی دبی به طول ۷۲ کیلومتر و صحرای وسیع عربستان، بوم نقاشی اوست. آلاپید ۴۵ ساله، هر روز صبح تنها با استفاده از یک چنگک ساده باغچه، خطوطی را در سواحل و بیابان‌ها می‌کشد و طرح‌های عظیم و پیچیده‌ای را ارائه می‌دهد که به زودی توسط باد یا امواج پاک می‌شوند.

او می‌گوید: «من سعی می‌کنم واقعاً چنگک را به عنوان یک قلم مو تصور کنم. وقتی آن را در یک زاویه خاص حرکت می‌دهید، حرکت متفاوتی ایجاد می‌کند و خط نازک‌تر یا ضخیم‌تر می‌شود. »

میانگین طراحی برای آلاپید حدود ۲۰ متر مربع است و اگر یک پیام نوشتاری را روی شن پیاده کند ممکن است بیش از ۱۰۰ متر طول داشته باشند. گاهی اوقات کاری که انجام می‌دهد یک ساعت طول می‌کشد و گاهی ساعت‌ها کار می‌کند تا طرحی را خلق کند.

هنر شنی آلاپید در سال ۲۰۱۴ آغاز شد، زمانی که او درختی را برای ادای احترام به مادربزرگ مرحومش در ساحل ترسیم کرد. این نقاشی بزرگ که مقابل هتل جمیرا انجام شده بود، مسئولان هتل را تحت تأثیر قرار داد و یک کار تمام وقت به عنوان هنرمند شن و ماسه به او پیشنهاد شد.

از آن زمان، او شن‌های امارات را با حدود ۱۹۰۰ نقاشی تزئین کرده است و برند‌های بزرگی به او سفارش کار داده‌اند. همچنین او اثری برای نشنال جئوگرافیک برای معرفی امارات متحده عربی ساخته است.

دولت امارات حتی از کار آلاپید استفاده کرد تا ساحل را به اطلاعیه عمومی تبدیل کرده و با شعار غول‌پیکر «در خانه بمان» مردم را از محدودیت‌های کووید آگاه کند.

در سال ۲۰۲۲، آلاپید رکورد جدیدی را برای بزرگترین تصویر شنی جهان ثبت کرد. این نقاشی با مساحت بیش از ۲۳۰۰۰ متر مربع به سفارش باشگاه هوانوردی ابوظبی انجام شد و تصویر حاکمان امارات متحده عربی را نشان می‌داد. ساخت آن ۳۰ روز طول کشید و به ۱۲۰۰۰ تن شن و ماسه در چهار رنگ نیاز داشت که از سراسر صحرای امارات تهیه شده بود.

آلاپید می‌گوید: « ایجاد یک اثر هنری از شن بدون چالش نیست. در بیستمین روز ثبت رکورد جهانی، تقریباً ۷۰ درصد کار تمام شده بود، اما بعد از آن تغییرات آب و هوایی رخ داد. باران می‌بارید و باد آنقدر شدید بود که تقریباً کل قطعه را پاک کرد. فکر می‌کنم به همین دلیل این نوع کار برایم جالب است، چون زودگذر است. این کار برایم مثل یک مراسم است، مثل نماز صبح. هر روز صبح روی چیزی کار می‌کنم و تا عصر با جزر و مد آب از بین می‌رود. ماهیت موقت این کار به من یادآوری می‌کند که همه چیز در حال تغییر دائمی است، به ویژه در شهری مانند دبی.»

او افزود: «وقتی مردم هنر شن و ماسه را می‌بینند، هم زیبایی و هم فقدان را می‌بینند. زیبایی در کار و بعد از دست دادن آن، وقتی که شسته شود. فکر می‌کنم ساخت هنر شنی راهی عالی برای ارتباط با مردم است. دوست دارم تماشا کنم که مردم چگونه با کار ارتباط برقرار می‌کنند و متوجه شده‌ام که بچه‌ها بیشتر از بزرگسالان به نقاشی‌ها توجه می‌کنند. فکر می‌کنم چون آن‌ها از محیط خود بیشتر آگاه هستند. اما بزرگسالان با این زندگی و روز‌های شلوغ، ممکن است دیگر چیزی نبینند. »