گروه تجسمی هنرآنلاین: رئیس انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره افزودن بند حذف معافیت مالیاتی هنرمندان به لایحه بودجه در مجلس شورای اسلامی گفت: آموزش، فرهنگ و هنر بخش‌هایی است که همیشه در آن دولت‌ها به عنوان حامی عمل می‌کنند. اساساً فعالیت‌های فرهنگی اگر مورد حمایت دولت‌ها قرار نگیرند نمی‌توانند به حیات خود ادامه دهند و این مسأله مربوط به ایران یا دوره فعلی نیست، بلکه در طول تاریخ و در جوامع مختلف وجود داشته است. برای مثال، کمال‌الملک در عصر قاجار مورد حمایت قرار می‌گرفت تا بتواند چند سال روی یک تابلو کار کند. اما متأسفانه نشناختن درست هنر باعث می‌شود امروزه ما درگیر چنین مسائل بدیهی شویم.
شمسی‌زاده ادامه داد: ما در انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران آماری از هنرمندان این حوزه گرفتیم تا از درآمد آن‌ها مطلع شویم و واقعیت این است که متوجه شدیم بسیاری از اعضای انجمن با حداقل درآمد زندگی می‌کنند که بخش اعظم این درآمد نیز حاصل فعالیت‌های غیر هنری بوده است. در واقع بیشتر هنرمندان تجسمی در تأمین هزینه‌های اولیه زندگی دچار مشکل هستند.
این مجسمه‌ساز افزود: ما در مسائلی مانند بیمه، قرارداد و... با مشکلات عدیده مواجهیم. برای مثال، انجمن هنرمندان مجسمه ساز از وزارت ارشاد مجوز دارد و مجوز صنفی را نیز از وزارت کار گرفته‌ایم اما کارگاه‌های ما برای دریافت مجوز فعالیت مشکل دارند، هنرمندان برای قرارداد کار مشکل دارند. در تمام سال‌های گذشته نیز مجسمه‌سازانی که برای ساختن آثار خود قرارداد داشته‌اند خودبه‌خود مالیات درآمد آن‌ها نیز کسر شده است.
شمسی‌زاده ادامه داد: اینکه بر چه مبنایی قرار است برای درآمد هنرمندان مالیات تعیین شود جای سؤال دارد. در دوران کرونا مشکلات هنرمندان بیشتر شد و بسیاری از هنرمندان مجبور شدند کارگاه‌های خود را پس بدهند و نتوانستند کار کنند. وقتی اساساً فعالیت هنری و درآمدی وجود ندارد، چه مالیاتی باید پرداخته شود؟ در این میان تناقض وجود دارد و نیاز به کار کارشناسی روی مسأله فعالیت هنری است.
رئیس انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران گفت: مجلس و دولت باید مالیات هنرمندان را حذف کنند زیرا بدنه جامعه هنری با مشکلات عدیده مواجه است و در تهیه ابزار و مواد، کارگاه، فروش اثر و... مشکل دارد. حتی اگر استناد قانونگذاران به فروش آثار گرانقیمت تعداد محدودی از هنرمندان باشد که بیش از ۵۰ سال عمر حرفه‌ای دارند، باز هم اگر تمام درآمد هنرمندان تجسمی ایران را در یک سال جمع کنیم می‌بینیم معادل بخش بسیار کوچکی از درآمد‌ها در بخش‌های دیگر می‌شود. شاید طیف‌هایی از جامعه هنری مانند سینماگران درآمد‌های بالا داشته باشند که بتوانند مالیات پرداخت کنند اما هنرمند مجسمه‌ساز ممکن است چند سال یکبار قرارداد خوبی داشته باشد و باید آن درآمد را در مدت طولانی هزینه کند.
شمسی‌زاده ادامه داد: در کشور ما یک نگاه حداقلی به جامعه هنری به ویژه حوزه تجسمی وجود دارد و سازمان‌های متولی هیچ حمایتی از آن نمی‌کنند. کارگاه مجسمه‌سازی با یک کارگاه قطعه‌سازی یکسان دانسته و به همان شکل برای مالیات و عوارض شهرداری و حامل‌های انرژی با آن برخورد می‌شود. اما تعریف کار هنری بسیار متفاوت است و این نوع برخورد به هنرمندان ضربه می‌زند و فعالیت آن‌ها را متوقف می‌کند. این در حالی است که در حوزه‌ای مانند صنایع دستی وضعیت حمایتی مشخص وجود دارد و برای هنرمندان مجوز فعالیت صادر و تعرفه حامل‌های انرژی برای آن‌ها به شکل خاص تعیین می‌شود و میزان دریافت مالیات هم برای آن‌ها مشخص شده است.
این هنرمند افزود: دولت در صورتی می‌تواند از هنرمندان مالیات دریافت کند که برای آن‌ها یک حقوق ثابت در نظر بگیرد. این اتفاق در بعضی از کشور‌ها رخ می‌دهد و یک کف حمایتی را به هنرمندان پرداخت می‌کنند تا آن‌ها بتوانند زندگی خود را بگذرانند و از این حقوق مالیات نیز کسر می‌شود اما وقتی هنرمند چنین درآمد حداقلی هم نمی‌تواند داشته باشد چگونه مالیات بپردازد؟