سرویس تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار مجتبی طباطبایی با عنوان "اندرونی/بیرونی" در گالری اعتماد، نمایشگاه آثار مهرداد جعفری با عنوان "بازیافت سایه‌ها" در گالری سو، نمایشگاه آثار مهدی مشایخی با عنوان "آجر گری" در گالری نگر و نمایشگاه آثار امیر معبد با عنوان "در ستایش ابزار" در گالری محسن، سوژه‌های این هفته گالری‌گردی هنرآنلاین هستند.
بافت‌های انسانی
نمایشگاه آثار مجتبی طباطبایی با عنوان "اندرونی/بیرونی" در گالری اعتماد برپاست. طباطبایی در این مجموعه به انسان توجه داشته و او را در چند موقعیت مختلف به تصویر کشیده است. در تعدادی از آثار انسان را در محیط شهری و فضای باز می‌بینیم. با این حال این فضا چنان از جمعیت آدم‌ها انباشته شده است که هیچ نقطه خالی در آن دیده نمی‌شود. ازدحام جمعیتی که اغلب در پیاده‌روهای شهرهای شلوغ دیده می‌شود، در این آثار به شکلی اغراق شده به تصویر کشیده شده است و انبوه آدم‌هایی را می‌بینیم که بدون توجه به یکدیگر در حال رفتن به سوی مقصد خود هستند.
در این آثار هیچ نشانه‌ای از محیط اطراف دیده نمی‌شود. نه دیواری وجود دارد، نه تیر چراغ برقی و نه حتی ذره‌ای از آسمان. به نظر می‌رسد این تابلوها از میان یک تصویر بزرگ‌تر جدا شده‌اند که خود شامل جمعیت بیشتری از افراد بود است. همین مسئله باعث می‌شود بتوان مرزهای تصویر را تا بی‌نهایت ادامه داد. به این ترتیب آدم‌ها مانند نقوشی تکرارپذیر هستند که بدون هیچ شاخصه و هویتی، در کنار هم بافتی منسجم را به وجود آورده‌اند. خاکستری‌های رنگی در کنار چهره‌های بی‌حالت آدم‌ها، فضایی خنثی را ایجاد می‌کنند که با وجود موج حرکت افراد به یک سو، انرژی چندانی در آن دیده نمی‌شود.
اما در بخش دیگری از آثار انسان را در فضای متفاوتی می‌بینیم. محیط بسته و آدم‌هایی که در حال جشن و پایکوبی هستند، در تضاد با تصاویر قبلی است. آدم‌های خیابان این بار به درون خانه یا سالن‌ها آمده‌اند و با پوشش و رفتاری متفاوت دیده می‌شوند. اما چهره و اندام آنها بیشتر از قبل محو شده است و امکان شناسایی آنها وجود ندارد. در این آثار هم با وجود اینکه فضا خلوت‌تر است و تعداد افراد حاضر در صحنه اندک است، اما در بیشتر موارد همچنان با کادرهای بسته‌ای مواجه هستیم که از محیط اطراف آدم‌ها چیزی دیده نمی‌شود.
طباطبایی در سومین دسته از آثارش به انسان نزدیک‌تر شده است. این بار پرتره‌هایی را در قاب‌های کوچک می‌بینیم، اما این تابلوها قرار نیست مانند یک نقاشی پرتره، چهره شخص موردنظر را به ما نشان دهند. بعضی از این چهره‌ها آن‌قدر محو و ناواضح هستند که تنها شِمایی کلی از آنها به چشم می‌آید. بر روی بعضی از چهره‌ها خطوط نامنظمی وجود دارد که شاید در نگاه اول مانند تقسیم‌بندی‌های چهره به نظر برسد، اما در واقع چنین نیستند و تنها باعث می‌شوند فاصله بیشتری میان سوژه و مخاطب ایجاد شود و آن تصویر محو عقب‌تر رانده شود.
نمایشگاه آثار مجتبی طباطبایی با عنوان تا 30 دی در گالری اعتماد برپاست. گالری اعتماد به نشانی خیابان هفت‌تیر، مفتح جنوبی، بن‌بست شیرودی، پلاک ۲۵ میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.
قصه‌های تصویری
نمایشگاه آثار مهرداد جعفری با عنوان "بازیافت سایه‌ها" در گالری سو برپاست. آثار جعفری را می‌توان روایتی شخصی از تجربیات زندگی دانست. او در آثار خود انسان را در وضعیت‌های مختلف نشان می‌دهد و خاطرات و اتفاقات روزمره را به تصویر می‌کشد. آدم‌های آثار او چهره و شمایلی واقعی ندارند. آنها مانند خیالی هستند که شکل پیدا کرده و بر سطح کاغذ آمده است تا با دیگران به اشتراک گذاشته شود. در بیشتر این تابلوها با موقعیتی خیالی مواجه هستیم که مانند روایتی از یک خواب هستند و از سوی دیگر تاثیر داستان‌ها و باورهای عامه نیز در آنها دیده می‌شود.
توجه جعفری بر بازنمایی لحظات و موقعیت‌ها بوده است و برای نمایش آنها به سراغ ابزار و شیوه‌هایی ساده و در دسترس رفته است تا بدون صرف وقت زیاد برای شکل دادن تصاویر، احساسات خود را بیان کند. کلاژ در این آثار جایگاه مهمی دارد و هنرمند با برش‌های آزادانه و ساده کاغذهای رنگی توانسته است آدم‌ها و محیط اطراف آنها را به تصویر بکشد. بداهه‌پردازی نیز از دیگر ویژگی‌های این آثار است. در تعدادی از تابلوها نقاش از رنگ‌های مرکبی استفاده کرده و فرم‌ها را با رها کردن قطرات رنگ بر زمینه خیس به وجود آورده است.
جعفری در تعدادی از آثار خود به تصویر کردن چهره آدم‌ها پرداخته است و با استفاده از کاغذهای مچاله یا رنگ‌ها غلیظ، صورت‌هایی دفرمه و غیر طبیعی را به وجود آورده است که نماینده همان آدم‌های خیالی حاضر در داستان‌هایش هستند. او با تجربه مواد مختلف و استفاده از ویژگی‌های خاص آنها تلاش کرده است قصه‌هایش را به شیوه‌ای شخصی به مخاطبان انتقال دهد.
نمایشگاه آثار مهرداد جعفری تا 13 بهمن در گالری سو به نشانی خیابان ویلا، خیابان سمیه، خیابان پورموسى، شماره ۳۰ برپاست.
آجر نگاره‌ها
نمایشگاه آثار مهدی مشایخی با عنوان "آجر گری" در گالری نگر برپاست. مشایخی در آثار خود آجر را به عنوان عنصر اصلی سازنده بناها مورد توجه قرار داده و به شکل مستقیم یا غیرمستقیم به آن پرداخته است. او آجرهایی را که قبلا در ساختمانی مورد استفاده قرار گرفته بوده است را مانند عنصری تزیینی در یک کمد ویترین‌دار چیدمان کرده است و گاه به نقاشی روی آنها پرداخته است تا به این عناصر ظاهرا کم اهمیت، ارزش بیشتری ببخشد.
این ماده ساده که در طول تاریخ بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین سازه‌ها مثل پل‌ها، برج‌ها و کاخ‌ها با آن ساخته شده است، در دنیای امروز جای خود را به مواد دیگری داده است و استفاده از آن به مرور کمرنگ‌تر می‌شود. نگارگری نیز هنری تاریخی است که امروزه کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. مشایخی با کنار هم قرار دادن این دو عنصر در حال فراموشی، تلاش کرده است ارزش‌های آنها را یادآوری کند.
بخش دیگری از این مجموعه نقاشی‌هایی هستند که این بار آجر را به نگارگری وارد کرده‌اند. نقاش با بهره گرفتن از نگارگری‌های کهن و بازنمایی آنها در ابعاد بزرگ‌تر، قطعه‌ای آجر را به شکل منفرد و جدا از هر سازه و بنایی، در تصویر قرار داده و آن را در میان مناظر و آدم‌ها نمایش داده است. در بعضی از تابلوها نیز اثری از سایر عناصر نگارگری نیست و آجر به تنهایی و در ابعادی بزرگ و در حالی که بستری برای نقوش اسلیمی و خطایی است، به نمایش درآمده است.
نمایشگاه آثار مهدی مشایخی تا 7 بهمن در گالری نگر به نشانی زیر پل کریم‌خان، بین ایرانشهر و ماهشهر، پلاک ۱۵۴، طبقه اول برپاست.
ابزارهایی برای تغییر
نمایشگاه آثار امیر معبد با عنوان "در ستایش ابزار" در گالری محسن برپاست. همان‌طور که از عنوان نمایشگاه برمی‌آید، توجه هنرمند در این مجموعه به ابزارهایی است که توسط انسان ساخته شده‌اند تا به کمک آنها بتواند لوازم مورد نیاز خود را بسازد. ابزارهایی که با وجود اهمیت بالای آنها در ساخت یک شیء کاربردی یا تزیینی، خود هیچ گاه مورد توجه قرار نمی‌گیرند و بسیاری از کسانی که با شیء ساخته شده نهایی مواجه می‌شوند ممکن است هرگز با این ابزارها ارتباطی نداشته باشند.
در نخستین اثر این مجموعه میزی را می‌بینیم که ابزارهای صنعتی مانند چکش، انبردست، اره و... به شکل منظم روی آن چیده شده و آماده هستند تا توسط انسان به کار گرفته شوند. این ابزارهای واقعی با پوشش برنزی که روی آنها قرار گرفته است، شکل و شمایلی یکسان پیدا کرده و مانند یک تابلوی طبیعت بی‌جان به نظر می‌رسند.
اما در سایر آثار با حجم‌هایی متفاوت مواجه هستیم که حضور ابزار در آنها چنین پر رنگ نیست، بلکه آنها نشان دهنده اشیایی هستند که با این ابزارها ساخته شده و در زندگی انسان نقش مهمی داشته‌اند. بشکه نفتی که در میان گالری قرار گرفته و بر روی آن موجودی عجیب قرار دارد، یادآور نقش مهم ابزارهای گوناگون در استخراج ماده‌ای است که تاثیر انکارناپذیری در زندگی انسان داشته است. اما بر روی این بشکه فلزی موجودی دیده می‌شود که بال‌های گشوده آن شبیه پرنده است، اما بدن آن شبیه هیچ موجود زنده‌ای نیست. گویی این جانور دچار تغییرات شدیدی شده و ماهیت اصلی خود را از دست داده است.
در اثر دیگری نیز با یک پایه بتنی مواجه هستیم که نمادی از ساخت و سازهای بشر است و بر روی آن باز هم موجود ناشناخته‌ای دیده می‌شود که فرمی تغییر شکل یافته و معیوب دارد. گویی همه دستاوردهای بشر و استفاده‌ای که از ابزارهای گوناگون داشته است در نهایت منجر به ایجاد تغییر یا نابودی موجودات گوناگون و حتی خود او شده است.
نمایشگاه آثار امیر معبد تا ۸ بهمن در گالری محسن به نشانی ظفر، خیابان ناجی، خیابان فرزان، کوچه نوربخش، بلوار مینای شرقی، پلاک 42 برپاست.