سرویس تجسمی هنرآنلاین: مراسم افتتاحیه سومین دوره جایزه ورسوس، ویژه نقاشان زیر 35 سال، جمعه 15 دی ماه در خانه هنرمندان برگزار شد. پیش از افتتاح این نمایشگاه، نشستی با حضور فردین عالیزاد و مهرنوش بهبودی، بنیان‌گذاران ورسوس و بهرنگ صمدزادگان و مرتضی دره‌باغی، از اعضای هیئت انتخاب آثار در حضور جمعی از هنرمندان برگزار شد.
در ابتدای این نشست مهرنوش بهبودی به معرفی ورسوس پرداخت و گفت: من هنرمندان زیادی را می‌شناسم و دردسرهای آنها برای ورود به دنیای هنر را دیده‌ام. می‌دانم که هنرمندان جوان برای نمایش آثار خود در گالری‌ها با مشکل مواجه می‌شوند و محلی برای معرفی خود ندارند. از سوی دیگر در سال‌های اخیر می‌دیدیم که کشورهای همسایه به نماینده هنر در منطقه تبدیل شده بودند، بنابراین وقت آن بود که اقداماتی در کشور ما صورت بگیرد. از 4 سال پیش ورسوس آغاز به کار کرد و آقای عالیزاد اسپانسر صد در صد این مسابقه شدند، چون کار ما خرید و فروش آثار هنری نیست و برای همین صد درصد فروش آثار به خود هنرمندان تعلق می‌گیرد.
فردین عالیزاد نیز درباره اهداف ورسوس گفت: شرکت سن‌ایچ قصد داشت اسپانسر هنر در ایران شود و با همکاری شرکت مدیا و خانم بهبودی، ایده حمایت از هنرمندان جوان شکل گرفت تا بتوانیم شرایط آنها را به شکلی ارتقا بدهیم و آنها را به جامعه هنری معرفی کنیم. مسئله‌ای که من را به این کار ترغیب کرد این بود که یک دوست گالری‌دار خارجی به من گفت برای اینکه جوانان هنرمند شما را بشناسیم باید به دوبی برویم و در ایران امکان شناخت آنها نیست. بنابراین تصمیم گرفتیم امکانی فراهم کنیم که جوان‌ها را تشویق کنیم و امیدوارم ورسوس در سال‌های آینده جایگاهی پیدا کند که جوان‌ها با این اسم بتوانند رشد خودشان را تضمین کنند. امید ما به این است که ورسوس برای جوانانی که استعداد دارند راه ورود به گالری‌های ایران و حتی منطقه باشد.
بهرنگ صمدزادگان نیز درباره روند انتخاب آثار این نمایشگاه گفت: مسئله حایز اهمیت در این داوری‌ها این است که چیزهایی را به صورت پایه رعایت می‌کنند که ممکن است بدیهی باشد، اما روی همان بدیهیات باید پافشاری کنیم چون بسیاری از آثاری که ارائه می‌شوند از همان کیفیت بدیهی هم برخوردار نیستند. ورسوس قرار است پنجره‌ای باشد به سمت دنیای حرفه‌ای، بنابراین ما سخت‌گیری‌های حرفه‌ای درباره بدیهیات داشتیم. خود من در داوری خیلی سخت‌گیر هستم چون فکر می‌کنم نادیده گرفتن این بدیهیات باعث شده جامعه هنری ما قدری سهل‌انگار شود. وقتی نسبت به کیفیت سهل‌انگار شویم، مستقیما به اخلاق و آداب جامعه هنری هم بی‌توجه می‌شویم.
صمدزادگان افزود: ما داوران از طیف‌ها، دیدگاه‌ها و رده‌های سنی مختلف هستیم و در نتیجه سلیقه‌های متفاوتی وجود داشت و تلاش کردیم آثار نمایشگاه دارای وحدت نگاه نباشد. اما در عین حال سعی کردیم هوشیاری به خرج بدهیم تا آثاری که امروزه در عرصه هنر و بازار هنر خیلی رایج و مرسوم نیستند، توسط ما نادیده گرفته نشوند.
پس از آن مرتضی دره‌باغی گفت: یکی از اولویت‌های ما در انتخاب آثار این بود که این نسل بیشتر به خودشان بپردازند و تاثیری که از فضای بیرون می‌گیرند را از فیلتر شخصی گذرانده و آن را به شکل درون‌گرایانه مطرح کنند تا آثار آنها کاملا به خود هنرمند تعلق داشته باشد. در چند سال اخیر فضای اقتصادی وارد هنر شده و هنرمندان از جریان اصلی هنر دور شدند، ولی ما سعی کردیم در این دوره ورسوس، فارغ از جریانات هنری روز، توجه را به دنیای شخصی در نقاشی جلب کنیم.
بهرنگ صمدزادگان درباره حمایت از هنرمندان برگزیده پس از پایان نمایشگاه گفت: اگر قرار باشد این نوع جایزه‌ها بعد از مسابقه حمایت از هنرمند را ادامه بدهند از هدف اصلی خود دور می‌شوند. بیشترین برنامه‌ای که برای بعد از نمایشگاه می‌شود پیش‌بینی کرد این است که مثلا نمایشگاهی از آثار منتخبین ادوار قبل برگزار شود تا مروری بر روند کار آنها شود. اما این جایزه‌های خصوصی دو کار مهم انجام می‌دهند، یکی اینکه از یکپارچه شدن قالب آثار هنری جلوگیری می‌کنند و تعدد آنها باعث می‌شود آثار مختلف با رویکردهای مختلف به وجود بیاید. کار مهمتر اما این است که آنها جور نهادهای دولتی و ملی را می‌کشند که تنها متولی رسمی هنر و تنها عرصه بروز هنرمندان جوان هستند. با توجه به اینکه از سال 82 تا به حال بی‌ینال نقاشی نداشتیم، ورسوس و امثال آن فرصتی هستند تا هنرمندانی که حرف جدیدی برای گفتن دارند معرفی شوند. اما نباید از این نهادهای کوچک توقع داشت که آینده منتخبین را هم پیش‌بینی کنند یا برای آن برنامه‌ریزی کنند. چون از اینجا به بعد شخص هنرمند است که باید مسیر دشوار هنر را برود و خودش را معرفی کند.
مرتضی دره‌باغی هم با اشاره به اینکه بیش از یک دهه است دوسالانه نقاشی در ایران نداریم گفت: زمانی بود که ما منتظر دوسالانه بودیم تا آخرین دستاورد خود در نقاشی را نمایش دهیم. اما حالا که چنین فرصتی برای جوانان وجود ندارد سعی کردیم همان روند دوسالانه‌ها را طی کنیم تا هنرمند آخرین اثرش را بدون توجه به آنچه رایج است ارائه دهد. در انتخاب آثار سعی کردیم آیتم‌هایی که الان در بازار مطرح است را در نظر نگیریم. امروزه انتخاب مدیران گالری‌ها یک سبک و نگاه خاص در نقاشی است و همین باعث می‌شود هنرمندی که می‌خواهد به سرعت دیده شود، دیدگاه شخصی را نادیده می‌گیرد و به سمت کارهایی که فروش راحتی دارند گرایش پیدا می‌کند.
مهرنوش بهبودی با اشاره به اینکه حدود 60 درصد شرکتکنندگان خانم و 40 آقا بودند گفت: حدود 30 درصد شرکتکنندگان از شهرستان‌ها بودند ولی در میان انتخاب شده‌ها تعداد زیادی از آثار شهرستانی وجود دارد. اطلاع‌رسانی ورسوس دیجیتالی است و هنرمندان همه شهرها به آن دسترسی دارند. تمرکز خاصی روی تهران نبود و در دانشگاه‌ها و مجلات فراخوان مسابقه را اعلام کردیم. شرط اولیه ما برای برگزاری نمایشگاه این بود که تعداد آثار برای گروه انتخاب کننده آزاد باشد و انتخاب را فقط بر اساس کیفیت انجام دهند. بنابراین زیاد بودن آثار به نمایش درآمده برایمان مهم نبود و کسانی که الان در نمایشگاه هستند، می‌توانند مفتخر باشند که از یک فیلتر سخت گذشته‌اند.
در پایان این جلسه فردین عالیزاد گفت: هدف ما این است که به سمت فعالیت اقتصادی نرویم و ورسوس کاملا هنری باقی بماند، زیرا اگر کوچکترین اثری از تجارت در این کار وارد شود مسیر آن تغییر می‌کند. افراد و گروه‌های دیگری هستند که در بخش تجاری و درآمدزایی هنر فعالیت می‌کنند، پس بهتر است ما دنبال درآمد هنر نباشیم تا قضاوت داوران ورسوس به صورت کاملا خالص هنری باقی بماند.
گفتنی است آثار برگزیده سومین دوره ورسوس با انتخاب علی گلستانه، فرح اصولی و هنگامه معمری، به این شرح است: هنرمند منتخب سوم: مهدیه سهرابی، برنده 2 سکه بهار آزادی. هنرمند منتخب دوم: ژاله اکبری، برنده 3 سکه بهار آزادی. هنرمند منتخب اول: پونه اوشیدری، برنده 5 سکه بهار آزادی.
نمایشگاه سومین دوره ورسوس تا 25 دی ماه با نمایش قریب ۱۰۰ اثر از نقاشان ۱۸ تا ۳۵ سال در خانه هنرمندان ایران ادامه دارد.