سرویس موسیقی هنرآنلاین: در هیاهوی بازار پرترافیک موزیک پاپ ایران آلبومی با گرایش پاپ- راک با صدای کامران تفتی، بازیگر شناخته‌شده انتشار یافت که سویه‌اش را می‌توان جریان نوگرایی در این عرصه ارزیابی کرد، حتی نوعی درام عاشقانه اجتماعی در ساحت موسیقی. آلبوم "عکس زمستونی تهران" به تهیه‌کنندگی آیدا مصباحی اسفندماه 1394 وارد بازار شد تا بازیگری دیگر در جایگاه خوانندگی ایفای نقش کند. طراح موسیقیایی بهنام جلیلیان است که آهنگسازی و تنظیم هشت قطعه از 11 قطعه این اثر را عهده‌دار بوده است. رامین عبداللهی و سعید رضایی به ترتیب دو و یک قطعه را ساخته و تنظیم کرده‌اند. همین توأمان شدن سازندگی و تنظیم برای یک آهنگساز زمینه مناسبی را برای وحدت نسبی حاکم بر روح اثر به وجود آورده است. این آلبوم علاوه بر توجه بدیهی به جذب مخاطب و فروش اثر، کاملاً هوشمندانه سعی در ارتقای سلیقه مخاطب و همچنین پیوند این سبک موسیقی با شاخه‌هایی از موزیک را دارد که شنونده حرفه‌ای انتظارش را می‌کشد. غیر از چند قطعه که کاملاً پاپ ارائه شده‌اند، قالب اصلی آلبوم پاپ-راک است. البته پاپ‌های مورد اشاره نیز با خلق فضایی متفاوت و تنظیمی همسو با دیگر قطعات آلبوم کوشیده تا اندازه زیادی از تعارض با رویکرد کلی اثر مصون بماند. همچنین در قطعات اول و سوم حتی می‌توان سایه‌هایی از پراگرسیو راک را هم جست‌وجو کرد که در واقع گونه‌ای از موزیک و سبک راک است که شنونده را دعوت به تأمل می‌کند. یا در قطعه چهارم تنظیم و صدادهی اثر تلنگری به دوست داران آلترناتیو راک میزند. شاخه‌ای از موزیک راک که با ملودی‌های یکنواخت و تا حدی خشن همراه است. این خصوصیات که با مهارت آهنگساز پدید آمده متأسفانه در فضای موزیک پاپ این روزهای ما کمتر شنیده می‌شود. 1 -پرواز روی بام‌های تهران: اولین قطعه این آلبوم، اثری با خاستگاه درام اجتماعی سیاه است که ترس از رویارویی با واقعیت‌ها و ناهنجاری‌ها را به وضوح بیان می‌کند. این اثر که بدون شک یکی از بهترین قطعات پاپ-راک چند سال اخیر به شمار می‌رود کامل‌ترین اجرای خواننده در این آلبوم هم محسوب می‌شود. قطعه در گام مینور ساخته شده و با تبدیل ریتم ساده به ترکیبی در دل اثر که نقش درامز کاملاً در آن محسوس است پویاتر گشته. نقش زهی‌ها را هم به‌هیچ‌وجه در تلطیف فضای راک نمی‌توان نادیده گرفت. در نیمه دوم قطعه، یک ریتارد (به تدریج کند شدن سرعت قطعه) دلچسب، سرآغاز سولوی گیتار الکتریک است که بر دل می‌نشیند. و در انتها قطعه از درجه‌ی پنجم گام به وسیله‌ی نت باس پیانو که بسیار ضعیف شنیده می‌شود روی درجه‌ی سوم گام آرام می‌گیرد و در واقع اشاره‌ای به ماژور نسبی (گام همسایه) گام اصلی قطعه دارد. لازم به توضیح است که این تکنیک و تکنیک‌های مشابه آن از ابزارهای آهنگسازی سبک کلاسیک به شمار می‌رود. 2- عاشقای جهان: ترانه‌ای که زبان عشق را یک زبان جهانی و بدون مرز معرفی می‌کند. در این قطعه با توجه به مضمون شعر از ریتم 6/8 که ریتمی متداول و کلیشه محسوب می‌شود استفاده شده است. آهنگساز با حربه‌ی شروع ملودی از آفتاکت ضرب ضعیف (از سر ضرب آغاز نمی‌گردد) و همچنین دوبل نت نواختن ملودی در تکرارها سعی کرده است از بند عادت رها شود. و البته انتخاب بجای ساز ترومپت برای سولو در این قطعه مینور هارمونیک احساسی از یک مرثیه‌ی عاشقانه را برایمان تجدید می‌کند. 3- عکس زمستونی تهران: که عنوان این آلبوم را یدک می‌کشد ترانه‌ای زیبا از " میثم یوسفی " است. او عشق به زادگاهش را موجودیت خود می‌داند و در قاب عکسی زمستانی و سپید در پی گمشده‌ای است که راز ماندگاری‌اش همان عاشقانش هستند. ملودی بسیار جذاب و گیرای این قطعه و اجرایی بی‌تکلف خواننده بر زیبایی ترانه می‌افزاید. البته روند ملودی به گونه‌ای است که شنونده را به فضای قطعاتی تقریباً با همین فواصل ملودیک می‌برد. اما آهنگساز حتی واقف به این موضوع هم بوده است و با تمهیداتی ماهرانه قطعه را منحصر به خودش معرفی کرده است. استفاده بجا از تضاد بین آکوردهای دیسونانس (نامطبوع) و کنسونانس (مطبوع) و روند هارمونی درست، اثر را هم شنیدنی‌تر و هم متفاوت‌تر کرده است. همچنین با اینکه این ملودی در گام مینور است اما به دلیل روند ملودیک و هارمونیک اثر اشاره به ماژور نسبی گام قطعه دارد که کاملاً خود را مستقل از هر قطعه‌ی مشابه می‌گرداند. خاتمه (کادانس) قطعه با نت درجه‌ی هفتم گام اصلی و درجی پنجم ماژور نسبی آن به پایان می‌رسد و شنونده در انتظار نت پایانی (تونیک) خواهد ماند و اینچنین آهنگساز مخاطب عام را به تأمل دعوت کرده و مخاطب خاص را غافلگیر می‌کند. 4- آبروداری کن: فضای آلترناتیو این قطعه طرفداران این سبک موزیک را سر ذوق خواهد آورد. قطعه در گام مینور نوشته شده که روند ملودی به گونه‌ای است که باز هم اشاره‌هایی به ماژور نسبی آن دارد که بر جذابیتش افزوده است. و البته نباید از بازی ریتمیک مناسب اثر که بر عهده‌ی درامز است چشم‌پوشی کرد. 5- بارونم نتونست: در این قطعه‌ی پیانو ای که باران الهام‌بخش ترانه‌سرا بوده تنها قطعه‌ی است که کاملاً خارج از فضای آلبوم است و به قول معروف یک کار دلی به نظر می‌رسد. با توجه به این مسئله که آهنگساز دست خواننده را برای هر چه بیشتر نشان دادن عمق شعر در زمینه‌ی ریتم، باز گذاشته و حفظ وزن و ریتم اثر را به وضوح بر عهده پیانو نهاده است انتظار می‌رفت خواننده بتواند توانایی‌هایش بیشتر به منصه‌ی ظهور برساند. هر چند که کاملاً در خدمت موزیک بوده و البته باز هم بی‌پیرایه نقش‌آفرینی می‌کند. نکته جالب توجه خاتمه‌ی این قطعه است که در اینجا عملاً آهنگساز نت پایانی قطعه را حذف نموده (با نت محسوس پایان میابد) و با صرف نظر از تکنیک‌های آهنگسازی حس زیبایی شناسانه‌ی خود را در خدمت ترانه و فضای اثر قرار داده و قطعه‌ی موسیقی را همانند یک فیلم، با پایانی باز (با صدای بارش باران) به اتمام رسانده است. 6- مشت: قطعه‌ی مینوری که آهنگساز سعی کرده است در وصل آکوردها به دقت عمل کند. در این قطعه که در آن سازهای بادی-برنجی (ترومپت و هورن) و هارمونیکا خودنمایی می‌کنند باز هم خاتمه‌ای غیر معمول را شاهد هستیم. آهنگساز با نت درجه‌ی پنجم گام، یک آکورد ماژور ساخته و سپس آن را مینور می‌کند و سرانجام به جای نت تونیک روی نت درجه دوم گام می‌ایستد و به همین علت شنونده غافلگیر خواهد شد. 7-مشغول مردنت بودم: نمونه‌ی بارزی است از پیوند موزیک و ترانه و تأثیرپذیری مناسب آهنگسازی و تنظیم از فضای حاکم بر ترانه‌ی اثر. قطعه با پد (base sound) نت سل (گام قطعه) و با استفاده از نت‌های هارمونیک (فلاژوله) شروع می‌شود تا شنونده را وارد جو و محیط خلأ کند. و در ادامه با تنظیمی هوشمندانه سعی در توصیف و یادآوری زیبایی‌ها، طبیعت، و لحظه‌های ناب و بکر بشری، که همگان بدان آگاه اما غافل‌اند می‌نماید. و اینچنین راز نهفته در ترانه را به زیبایی مشق می‌کند. همچون 2 قطعه‌ی دیگر این آلبوم اشاره به ماژور نسبی، تبدیل ریتم ساده به ترکیبی (6/8)، سولوی زیبای گیتار الکتریک در انتهای قطعه و البته حرکت کروماتیک (نیم‌پرده‌ای) در ملودی بر جذابیت اثر افزوده است. 8- یادگاری: تریویی برای ویولن، آلتو و گیتار که به عنوان آکومپانیمنت (همراهی‌کننده) استفاده شده است. یک تنظیم کلاسیک در آلبومی پاپ-راک را شاهد هستیم. آهنگساز از اختلاف زیر و بمی دو ساز زهی ویولن و آلتو و همچنین رنگ صوتی (طنین) منحصربه‌فرد این دو ساز بهره جسته تا از کلیشه‌ی استفاده از تنظیم تک ساز و تا حدودی ملودی تک‌خطی که جزء لاینفک بسیاری از آلبوم‌های پاپ امروز شده است فاصله بگیرد. 9- بی تو: قطعه‌ای انرژیک در گام سل ماژور که علاوه بر شنیدنی بودن آن، نکته قابل ذکر دیگر اکسنت ها و سولو های جذابش است. 10- خواب دیدم: گام این قطعه هم در سل ماژور است. خاتمه کامل ( perfect کادانس) برای این قطعه در نظر گرفته شده است. یعنی از درجه پنجم گام به تونیک فرود می‌آید. و البته تنظیم آن که از سولوی ساکسیفون و گیتار الکتریک استفاده شده بیشتر از بخش‌های دیگرش قابل تمجید است. 11- آخرین دیدار: هرچند که در این قطعه سولوی گیتار آشنایی را می‌شنویم اما آهنگساز سعی کرده است از بنیه و فواصل دلنشین ملودی بهترین بهره را برد تا ترانه‌اش را با احساس نهفته در ملودی این قطعه همراه گرداند. در خاتمه طبق روال بیشتر قطعات این آلبوم باز هم از ماژور نسبی گام اصلی استفاده شده به گونه‌ای که آکورد گیتار، شنونده را به فضای ماژور برده اما زهی‌ها دوباره قطعه را به تونیک و فضای مینور بازمی‌گردانند. نکته پایانی اینکه کامران تفتی نوید یک خواننده خوب را داده است، او پذیرفته در سایه آهنگساز قرار گیرد و همین امید به آینده موسیقایی این بازیگر خوب را دوچندان می‌کند؛ " عکس زمستونی تهران " قابل تقدیر است و می‌توان آن را برای شنیدن و به دیگران پیشنهاد دادن قاب گرفت. مهرشاد نوا