سرویس تجسمی هنرآنلاین: شهروز نظری مدیرگالری هما درباره عملکرد این گالری به هنرآنلاین گفت: ما در شش ماهه نخست سال چند نمایشگاه داخلی و خارجی برگزار کردیم و همه آثاری که به نمایش درآمد از هنرمندانی بود که به شکل اختصاصی با خود گالری همکاری دارند. به طور کلی ما آثار هنرمندانی را به نمایش می‌گذاریم که درحال ظهور هستند، چرا که هدف‌مان معرفی و پیشنهاد هنرمندان جوان است. در شش ماهه دوم سال نیز علاوه بر نمایشگاه‌هایی که برگزار می‌کنیم، نمایش آثار هنرمندان ایرانی در خارج از کشور را نیز جزو برنامه‌هایمان داریم. وی افزود: فضای کاری ما از ابتدا همکاری با هنرمندان مدرن و پیشکسوت بود، اما از یک جایی به بعد به این نکته رسیدیم که فضای هنری جهان در حال تغییر است و ما نیز باید این تغییر را بپذیریم. نمایشگاه منتخب نسل نو که نهمین دوره آن نیز امسال برگزار می‌شود و پتانسیل نسل‌های تازه بسیار بر این تصمیم گالری هما اثرگذار بود. در واقع پرداختن به چهره‌های هنری که فرصت نمایش نداشتند را سرلوحه کار قرار دادیم و به نظرم تصمیم درستی بود و این حرکت تا به امروز ادامه یافت. از همان ابتدا و نوع شکل‌گیری گالری هما یک جور تجربه در فرایند بود و تغییر دائقه‌ای بود که حس کردیم، در هما روند خودمان را داشتیم و در حاشیه فرازش جریان هنر معاصر این گالری و کارنامه‌اش شکل گرفت و امروز باعث افتخارست است که هنرمندان ما جوان‌هایی هستند که وقتی امکان نمایش برون مرزی پیدا می‌کنند به لحاظ پتانسیل نمایشی می‌توانند در هر نقطه‌ای از جهان حرف‌هایی برای گفتن داشته باشند.
وی ادامه داد: نگاه ما به سمت هنر معاصرست و کلیت نگاه ما به گونه‌ای از گالری‌داری است که هنرمندان جوان را به جامعه هنری معرفی و گردآورندگان هنری و مجموعه‌داران را متوجه آنها می‌کند . در دهه 80 نوعی از هنر را نشان دادیم که خیلی مورد استقبال نبود ولی صبر و حوصله و اهتمام هنرمندان نهایتا نتیجه داشت. بیشترین نقدی که به گالری هما می‌شود نیز به این تشویق و تغییر خواهی در ذایقه هنری‌ست. این واقعیتی است که در حال وقوع‌ست و این خیلی با توقعات روشنفکران همسو نیست اما خوشحالیم که این ایده اولیه تبدیل به یک پدیده همه‌گیر شده است. مدیر گالری هما با اشاره به اینکه هنرمندان جوان استانداردهای خوبی در عرصه جهانی دارند بیان کرد: سعی می‌کنیم در تمام سال با یک کیفیت کم و بیش یکدست کار کنیم، واقعا اگر نقد جدی به گالری‌های فعلی شهر وارد باشد بیشتر متوجه فراز و فرودهای نمایشی آنهاست. گالری هما حتی در تابستان هم تعطیلی نداشت و همان روند همیشگی ادامه یافت خوشبختانه با توجه به اتفاقات اجتماعی و سیاسی که شکل گرفت، هنرمندان می‌توانند در دامنه گسترده‌تری فعالیت داشته و آثار خود را به نمایش بگذارند. وی درباره فروش آثار نیز عنوان کرد: به دلیل اینکه مخاطب ما مجموعه‌داران هستند، افت فروش و اقتصاد نداشتیم، چرا که مخاطب ما مشخص است و خریداران هنری در میان مدت و درازمدت روی هنرمندان جوان سرمایه‌گذاری دارند. در مجموع ما در نیمه نخست سال بیش از 50 درصد فروش هر نمایشگاه را داشتیم. نظری در ادامه درباره رعایت استاندارد گالری‌ها گفت: با توجه به موقعیت فرهنگی خاورمیانه و اینکه سابقه گالری داری در این جغرافیا خیلی طولانی نیست، می‌توان گالری‌داری را به شکل عام به 4 دهه اخیر نسبت داد. از میان انبوهی از گالری‌هایی که این روزها نام‌شان به گوش می‌خورد شاید بتوان گفت حداقل 10 گالری هستند که فعالند و صاحب یک شان و اعتبار حرفه‌ای هستند. اما این را نیز باید در نظر گرفت که به شکل عام هم استانداردهای گالری‌داری نیز در ایران بد نیست، ضمن اینکه نباید این نکته را فراموش کرد که هیچ حمایت دولتی در این زمینه وجود ندارد و بخش خصوصی به شکل خویش‌فرما متولی فرهنگی کشور است. اما در نقطه مقابل در منطقه خاورمیانه و کشورهای عربی سیاست فرهنگی حمایتی به گونه‌ای دیگر است و دولت‌ها خودشان را متولی پشتیبانی از هنر می‌دانند. اما با تمام این تفاسیر در غرب آسیا همچنان بهترین هستیم.
وی ادامه داد: گالری‌ها در تهران به نوعی سطح‌بندی شده‌اند، بدون اینک دسته‌بندی مکتوبی در این زمینه وجود داشته باشد. ما چهره‌های بین‌المللی کم نداریم. امروز وقتی افرادی وارد اقتصاد کلان می‌شوند دیگر از هنرمندان قدیمی صرف نام برده نمی‌شود و دوران انحصار چهره‌های مدرن به پایان رسیده است. از سوی دیگر باید این نکته را نیز در نظر داشت که هنرمندان تثبیت شده مدرن گالری‌ها یک حدود قیمتی دارند و وقتی این قیمت‌ها بالا می‌رود، دیگر امکان نمایش اثر برایشان وجود ندارد، چرا که مخاطبی که قدرت خرید این قیمت‌ها را داشته باشد اندک است بنابراین این فرصت به جوانان داده می‌شود. این اتفاق از یک سو خوب است که فرصت به هنرمندان جوان داده می‌شود و از یکسو بد است که تجربه‌های گذشته به نسل بعد منتقل نمی‌شود. نظری با بیان این که حراج‌ها در بحث فروش آثار در بخش بدنه تاثیرگذار نیستند، گفت: این تاثیر روی بخش کوچکی از برندهای هنری دیده می‌شود، به طور مثال ما چهره جوان هنری در حراج‌ها نمی‌بینیم یا اگر هم داریم بازاری خارج از بدنه تجسمی برای آنها تعریف شده است. این می‌تواند نکته مثبتی باشد چرا که در گذشته ما تاثیر حراج دبی را در تهران و ایران می‌دیدیم، اما امروز دیگر این‌گونه نیست و حراج‌های خارجی و داخلی خیلی روی قیمت‌گذاری آثار هنرمندان و حتی اقتصاد هنر تاثیری ندارند، چرا که هنرمندان مستقل از این رخدادها تقاضای واقعی خود را پیدا کرده‌اند. مدیر گالری هما در ادامه به رقابت گالری‌ها اشاره کرد و اظهار کرد: رقابتی نیست، چون بخش عمده‌ای از گالری داران حرفه‌ای از یک خواستگاه می‌آیند و قبل از رقابت با هم دوست و همنشین و هم‌راستا بوده‌اند. درحال حاضر در تهران بیش از 100 گالری فعال هستند و به اشکال مختلف فعالیت می‌کنند، متاسفانه حجم زیادی از گالری‌ها وظایف دیگری غیر از آنچه تعهدات حرفه‌ای ست را بر عهده دارند و این به مسیر حرکت تجسمی لطمه وارد کرده است. وی در پاسخ به این سوال که تمرکز گالری‌ها در یک منطقه چقدر می‌تواند خوب باشد گفت: قطعا مخاطبان هنر و خریداران آثار هنری فرصت محدودی دارند و این جمع شدن به گونه‌ای وضعیت اجباری است. چرا که گالری گردان می‌توانند از نمایشگاه‌های بیشتری دیدن کنند، ضمن این که این تجمعات تاثیرات مختلفی دارد. تهران کلان شهری است که فضای فرهنگی نداشت و الان این اتفاق درحال رخ دادن است. بعد دیگر این تجمع منطقه‌ای بحث اقتصادی است و هزینه‌های بالا باعث شده تا آنها به این مناطق بیایند. انتهای پیام/