هنرآنلاین:
١- هفته دولت است اما خوشبختانه خبرى از آمارهاى رشدهاى ٢٠٠ و ٣٠٠ درصدى در همه زمینه ها از جمله فرهنگ و هنر نیست؛ خدا مى داند این آمارهاى الکى خوش چه به روز اعتماد عمومى آورد؛ مردم میان رنگ رخسار خود و آمارها دچار تعارض شده بودند.
همین دو سال بیش بود، شوخى نمى کردند وقتى مى گفتند:"روزنامه ایران را مى خوانى تصور مى کنى درباره سوئیس مى نویسند، یا شاید واقعا در سوئیس نشسته اند و براى ایران مى نویسند!"
اما اکنون، مى دانند همین که آب رفته در مسیر جوى است، کلاه را باید به آسمان انداخت.
٢- در دو سال اخیر، در عرصه فرهنگ و هنر، دو قدم جلو و یک قدم عقب رفته ایم؛ اما همچنان مى توان لبخند را به لب ها دید؛ خواه کمرنگ ، خواه مردد؛ بلاخره یک گام به جلو هم در این وانفسا غنیمتى ست؛ جیب خالى دولت و از آن مهمتر خلقیاتى تلخ که ریشه دوانده مانند: عادت شدن سبقت گرفتن از قانون و قانون گریزى ها، تنوع و قدرت یافتن مراکز موازى، بى اعتبار دانستن مجوزهاى دولت ... دروغ چرا، آنها توانسته اند از جامعه هنر و فرهنگ، انرژى بزدایند اما عصبانیت دلواپسان از این حکایت دارد که باد به پرچم هنر مى وزد.
٣- اما افسوس وزیر فرهنگ که توانسته جامعه هنرى و دولت را آشتى دوباره دهد مجال نمى یابد دستاوردها را بگوید زیرا او باید ٢٤ ساعته پاسخگوى حجاب، وایبر، ماهواره ... باشد؛ چه مى توان کرد تاریخ همیشه قابلیت تکرار دارد: ... به شوشتر زدند گردن مسگری.
این یادداشت امروز ١١ شهریور در روزنامه ایران ، صفحه آخر به چاپ رسیده است.