سرویس تئاتر هنرآنلاین: سیدمحمد مساوات نویسنده و کارگردان نمایش "خانه.و.ا.ده" که به تازگی اجرای خود را در تماشاخانه ایرانشهر آغاز کرده، درباره نحوه شکل‌گیری ایده اولیه این نمایش به خبرنگار هنرآنلاین، گفت: شاید این نمایش ارتباط زیادی با کار قبلی من "قصه ظهر جمعه" به لحاظ مفهومی و محتوایی داشته باشد، چرا که این روزها بسیار به مناسبات خانوادگی فکر می‌کنم.
او در ادامه درباره ویژگی این نمایش بیان کرد: "خانه.و.ا.ده" برای من به لحاظ اجرایی فرم متفاوتی دارد و سعی کردم از عنصر تخیل برای رسیدن به یک مفهوم اجتماعی استفاده کنم. ضمن این‌که این نمایش را می‌توان در فضاهای مختلفی از جمله اجتماعی، فرهنگی، اجرایی، مفهومی، ریخت شناسی و... دسته‌بندی کرد. اما آنچه که برای من بیش از هر چیز دیگری حائز اهمیت است، گسست و فروپاشی خانواده است که مهم‌ترین حرف این نمایش همین نکته است.
کارگردان "قصه ظهر جمعه" درباره سبک اجرایی نمایش "خانه.و.ا.ده" توضیح داد: سبک اجرایی نمایش "خانه.و.ا.ده" یک گروتسک خودپردازانه است. لحظاتی اتفاقاتی در اثر رخ می‌دهد که سعی کردم، بستگی خاصی به سبک خاصی نداشته باشم و شاید هم از ویژگی انتزاعی تبعیت کرده‌ام.
مساوات در پاسخ به این سوال که چرا زمان نمایش زمان بالایی است و بخش پایانی نمایش نیز بسیار طولانی است، اظهار کرد: اتفاقا بخش پایانی نمایش مورد علاقه شدید من است و هیجان زیادی در آن دارم. این طولانی بودن شاید به این دلیل است که کانسپت و ایده نهایی که مد نظر من بود متاسفانه در اجراهای اول رخ نداده و اتفاق اصلی که می‌خواستیم نیفتاد. اگر آن اتفاقی که در نهایت وجود دارد دقیق به منصه ظهور برسد، مفهوم درست به تماشاگر منتقل می‌شود.
او در ادامه درباره میزان اقتباس از آثار خارجی در این نمایش نیز گفت: می‌تواند اقتباس از اثر خاصی، هم باشد، هم نباشد. فیلم‌های بسیاری هست که برای من مهم هستند و از سوی دیگر کارگردان‌هایی که آثارشان را می‌پسندم و از همه آنچه مورد علاقه من است، رگه‌هایی در این اثر دیده می‌شود و امیدوارم توانسته باشم ارتباط تنگاتنگی بین آن‌ها ایجاد کرده باشم.
مساوات در پاسخ به این سوال که چرا از بازیگر زن به جای شخصیت‌های زن نمایش استفاده نکرده است، نیز اظهار کرد: مهم اتفاقی است که در پایان نمایش می‌افتد و آن حرف هویت و منیت‌های انسانی است که رخ می‌دهد و دیگر اهمیت ندارد که بازیگر زن باشد یا مرد، در واقع شرایط کیهانی با هر جسمی اتفاق می‌افتد که کلی است، اما دلیل اصلی این است که عموما کارکردن با بازیگران خانم برای من در این برهه زمانی سخت شده است و راحت بودم که با بازیگران مرد کار کنم. شرایط کاری سخت با روزی 10 ساعت کار بود و احساس کردم نیاز به آرامش بیشتری دارم.
نویسنده نمایش "خانه.و.ا.ده" درباره استفاده نکردن از دکور در این نمایش و بازی با نور و سایه نیز گفت: شرایط صحنه‌ای به گونه‌ای بود، که باید از دکور پرتابل استفاده می‌کردیم. ما در ابتدا دکور عظیمی برای نمایش در نظر داشتیم، اما به دلیل شرایط سالن و دو اجرا بودن سالن درنهایت به یک دکور پرتابل رسیدیم که لازمه حضورمان در سالن استاد سمندریان بود. چرا که باید دو گروه اجرایی به مقصود برسند و در نهایت به همان میز و صندلی گردان اکتفا کردیم، تا بتوانیم خیلی خوب از صحنه استفاده کنیم. اگر تک‌اجرا بودیم مناسبات صحنه ما تغییر می‌کرد. ما دو ایده برای اجرای دکور داشتیم یا فضای خالی یا دکور پرتابل که در نهایت به گزینه دوم رسیدیم. درمورد سایه‌ها و نورها نیز دلیل انتخاب ما این بود که از یک نقطه‌ای به بعد شخصیت‌ها انگار از یک خوابی بیدار می‌شوند و فروپاشی، آهسته شکل می‌گیرد. استفاده از سایه‌ها به این دلیل است تا بخشی از توحش ذاتی در هر سیستمی را القا کند. در واقع عدم حضور یک صحنه جذاب با نور و یا موسیقی و عناصر دیگر پوشش پیدا می‌کند که هم در راستای مفهوم و هم محتواست.
مساوات در پایان خاطرنشان کرد: از مدیریت مجموعه خانه هنرمندان ایران و دکتر سرسنگی تشکر می‌کنم به یک دلیل و آن هم روحیه دموکراسی خواهانه او، چرا که هیچ اعمال نظر فنی درباره اثر تولید شده نکردند و اجازه دادند ما کار خودمان را بکنیم.
نمایش "خانه.و.ا.ده" با بازی علی محمودی، محمدعلی محمدی، احسان بهلولی، اسماعیل گرجی، بانیپال شومون، نیما نوری‌زاده و مجید عسگری از 9 آذرماه در سالن استاد سمندریان مجموعه تئاتر ایرانشهر به روی صحنه رفته و اجرای آن تا 9 دی ماه ادامه دارد.
انتهای پیام/