به گزارش خبرنگار تئاتر هنرآنلاین ، نمایش " افسانه ماه و خورشید" به نوشته و کارگردانی حامد زارعان این روزها در تالار هنر روی صحنه است.
این نمایش با حرکات آکروباتیک بازیگری شروع می‌شود که با پارچه‌ای که از سقف آویزان شده بازی می‌کند. این مقدمه در آرام کردن تماشاگران کودک، دعوت آنها به سکوت، جلب توجه و تمرکز آنها مفید واقع می‌شود.
پس از آن قصه اصلی آغاز می‌شود. داستان درباره روزگاری است که در آن ماه و خورشید در کنار هم زندگی میکنند اما جادوگری دلبسته ماه می‌شود و خورشید را طلسم و زندانی می‌کند. ماه در پی یافتن خورشید ماجراهایی را از سر می‌گذراند و در این میان پیر دانایی به او می‌گوید که برای یافتن خورشید یک روز او را تبدیل به انسان می‌کند اما پس از آن فقط در زمان طلوع و غروب آفتاب خورشید و ماه می‌توانند یکدیگر را ملاقات کنند.
اجرای نمایش به لحاظ ساختاری؛ حرفه‌ای است. طراحی صحنه و لباس نشان از دغدغه کارگردان و باری به هر جهت نبودن گروه نمایشی دارد. مهمترین نکته انتخاب هوشمندانه موسیقی و جدی گرفتن کودکان به عنوان یک مخاطب است. در انتخاب موسیقی کارگردان به حقه قدیمی موسیقی شاد و ریتمیک برای جلب مخاطب و نگه داشتن آنها بر صندلی متوسل نشده است و اجرا سطحی و کم عمق نیست.
اما با همه این اتفاقات خوشایندکه ما را امیدوار به داشتن تئاتر کودک در سطح حرفه‌ای می‌کند. اما نحوه خلق فانتزی در صحنه سئوالاتی را در ذهن شکل می‌دهد.
فضا طوری ایجاد شده که تداعی‌گر فضای اثری غیر ایرانی است و این سئوال پیش می‌آید که مگر یک ذهن ایرانی نمی‌تواند فانتزی داشته باشد. چرا همه عناصر از موسیقی تا لباس مربوط به فرهنگ غیر ایرانی است؟ اما در آخر نمایش حرف از شب یلدا به میان می‌آید که نه تنها اصلا تناسبی با اجرا ندارد بلکه خود مضمون یلدا از دل تاریخ ما می‌آید و خود می‌تواند تعداد زیادی نماد و نشانه ایرانی را در اختیار کارگردان قرار دهد.
" افسانه ماه و خورشید" اینگونه به کودکان‌مان نمی‌آموزانیم که فانتزی، زیبایی و تخیل همه مربوط به فضای فرهنگی دیگران است؟ و آیا اینگونه نیست که در بزرگسالی نسبت به هنر ایرانی و ایرانی بودن دچار کمبود اعتماد به نفس می‌شویم و همیشه فکر می‌کنیم که آنچه خارج از فرهنگ ایرانی‌ست همیشه بهترین است؟
وقتی یک کارگردان جوان این توانایی را دارد که بدون هیچ ادعایی اثری در خور به صحنه بیاورد آیا بهتر نیست این شیوه اجرایی را ایرانیزه‌تر کند و به کودک از همین دوران یاد بدهد که ایرانی هم می‌تواند با المان‌ها و نشانه‌های خود فانتزی داشته باشد و آیا در خارج از مرزهای ایران یک گروه نمایشی برای خلق فانتزی از نمادهای ایرانی استفاده می‌کند که ما همیشه نه تنها در اجرای حاضر بلکه در اکثر اجراها برای داشتن یک اجرای شیک و تمیز از نشانه‌های فرهنگی خارج از فرهنگ خودمان متوسل می‌شویم؟
با این همه همانطور که اشاره شد حامد زارعان از خیلی جهات در به صحنه آوردن یک نمایش در حوزه حساس تئاتر کودک موفق است و گروه اجرایی نیز بازی‌های قابل قبول و هماهنگی را ارائه میکنند.
یادآور می‌شود، مریم خاکسارتهرانی، نادر داهیم، بهزاد جاودان‌فر، اچین دربندی، شیوا ترابی، مهدی داودی، میاد رمضانی، لیلی حسینی و داریوش سوسنی بازیگران نمایشند.
بهزاد جاودان فرد طراح حرکت، شرمین نوابی طراح صحنه و لباس و نور، آهنگساز نمایش٬ مریم دانشمند ، هانیه زحمتکش طراح و ساخت عروسک را بر عهده دارد٬ نمایش "افسانه ماه و خورشید" در دومین جشنواره تئاترشهر موفق شد هشت جایزه این جشنواره را بدست آورد.
"افسانه ماه و خورشید" تا 31 اردیبهشت هر روز ساعت 18در تالار هنر و برای کودکان بالای 5 سال اجرا می‌شود.
انتهای پیام/53
سارا سالک