به گزارش خبرنگار موسیقی هنرآنلاین ، مراسم تشییع پیکر زنده یاد محمدرضا لطفی با حضور وزیر ارشاد و پیام تسلیت رئیس جمهور در تالار وحدت برگزار شد.
این مراسم با پخش قطعه موسیقی ای ایران ای سرای امید اثر محمدرضا لطفی و با صدای محمدرضا شجریان آغاز شد.
عباس سجادی در ابتدای این مراسم گفت: درگذشت تلخ و جان‌گداز هنرمند یگانه روزگار و دردانه موسیقی محمدرضا لطفی را به جامعه هنری و همه دوستداران این نوازنده سرشناس را تسلیت می‌گویم. محمدرضا لطفی معلم بزرگ موسیقی چهره‌ای جهانی و ارجمند بود و سهم به سزایی در معرفی موسیقی ایران داشت. امروز کسی را بدرقه می‌کنیم که در انقلاب همراه مردم بود و قرار است امروز محمدرضا لطفی میراث دار موسیقی را تا خانه ابدی بدرقه کنیم.
در ادامه حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی افزود: سرو بلند موسیقی بر زمین افتاد و همه جامعه فرهنگ و هنر را در سوگ و ماتم نشاند. این داغ را از طرف خودم و هیئت مدیره خانه موسیقی به خانواده او و مردم ایران تسلیت می‌گویم و برای بازماندگان صبر و شکیبایی از خدا خواستارم. محمدرضا لطفی نیاز به تعریف و تمجید ندارد و حضور 40 ساله او در عرصه موسیقی گواهی گویا است .در نتیجه لازم نیست او را معرفی کنیم. آهنگسازی و سازهای درخشان او در کنار صدای محمدرضا شجریان همیشه در ذهن‌ها ساری و جاری خواهد بود و خواهد ماند.
مدیر عامل خانه موسیقی تاکید کرد: پیام محمدرضا لطفی به جوانان پرشور عرصه موسیقی این بود که به اصالت موسیقی ایرانی بازگردند و به جوهره موسیقی توجه کنند، همچنین از استادان می‌خواستند تا قدر یک دیگر را بدانند. امروز جامعه موسیقی ما نیاز به وحدت دارد و مردم دوست دارند اهالی موسیقی را در کنار هم ببینند.امروزه نهاد مستحکمی مانند خانه موسیقی داریم که هر روز مستحکم تر می شود. بهتر است مهربانانه تر با هم سخن بگوییم. در چند روز آخر که محمدرضا لطفی در بیمارستان بود و حاضر نبود کسی را ملاقات کند داوود گنجه ای به عیادت او رفت و تنها پیامش وحدت و همدلی بود. امیدواریم خدا روح بلند این استاد عزیز را قرین رحمت کند.
سپس علی جنتی ، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن تسلیت به خانواده محمدرضا لطفی و اهالی موسیقی گفت: لطفی هنرمندی مردمی بود و درگذشت او برای همه ما خیلی تلخ و جبران نشدنی است. راز محبوبیت محمدرضا لطفی در باورهای اعتقادی او و ارتباط تنگاتنگش با مردم بود. او سخن مردم را و آن چه که در قلب مردم بود با زخمه های تار به عرصه ظهور می رساند. لطفی ارتباط نزدیکش را همیشه با مردم حفظ می کرد. مدتی که در بیمارستان بود توفیق این را داشتم تا به عیادت این نوازنده سرشناس بروم و آن جا به من گفت زمانی که در امریکا بودم به من الهام شد که باید به ایران برگردی. او آمد و عمر با برکت خود را در خدمت مردم و آرمان های انقلاب قرار داد و این جمعیت که برای بدرقه او جمع شدند نشان دهنده این هستند که گوشه ای از علاقه و محبت و عشق آن مرحوم به موسیقی هستند.
جنتی خاطرنشان کرد: محمدرضا لطفی یکی از چهره های ماندگار موسیقی ایران است و هنرمندان باید این راه را ادامه دهند تا به چنین محبوبیتی دست یابند. محمدرضا لطفی نماد موسیقی ملی ایران بود.
در ادامه علی اکبر شکارچی قطعه ای را به یاد محمدرضا لطفی برای حاضرین خواند.
سپس داریوش طلایی گفت: محمدرضا لطفی یار دیرین همه ما را تنها گذاشت و افسوس که چقدر زود رفت.او عاشق ایران و مردم ایران بود و به همین دلیل "ایران سرای امید" را ساخت. او چه زمانی که در ایران بود و چه زمانی که در خارج از کشور "باز هوای وطنم آرزوست" را ساخت فقط در یاد ایران بود و تاثیری که در موسیقی او بود را در هیچ موسیقی دیگر ندیدم. عشق لطفی به موسیقی از عشقش به ایران می آمد. از زمانی که او را شناختم تا آخرین روزها هیچ گاه تنزل نکرد و تنها دلیلش عشق به ایران بود. او کسی بود که موسیقی را به بهترین نحو یاد گرفت و بدون هیچ چشمداشتی آموزش داد.
طلایی افزود: کسانی که او را می شناختند می دانند که هیچ گاه به دنبال سوداگری در موسیقی نبود و هدفش حفظ و اشاعه موسیقی بود. او به عشق وطن به ایران بازگشت. روزی که او از میان ما رفت همه در موزه موسیقی جمع شدیم و یکی از دوستان گفت که همه رفتنی هستیم درست است که همه ما رفتنی هستیم ولی آنچه انسان ها را از هم متمایز می کند رفتار نیکو است و لطفی این ویژگی را داشت.
در ادامه سجاد مهربانی از شاگردان محمدرضا لطفی با همنوازی نی هوشمند عبادی قطعه ای را برای حاضرین اجرا کردند. سپس محمود دولت آبادی ضمن تسلیت به خانواده و جامعه موسیقی درباره محمدرضا لطفی گفت: من به مردم ایران تسلیت می گویم که با وجود فقدان موسیقی هنوز به تمامی مسخ نشده اند. انسان بدون هنر به تدریج مسخ می شود ولی متوجه نمی شود. زندگی من با محمدرضا لطفی داستان ها دارد. بعد از انقلاب تهذیب باعث جدایی من از دوستان شد. بازگشت حسین علیزاده به کشور بسیار هوشمندانه بود زیرا فهمید باید با دل مردم بنوازد اما نه چندان آزاد! محمدرضا لطفی با قلندری آغاز کرد او برای بر هم خوردن نابه هنجاری ها آمد تا وظیفه نهایی خود را انجام دهد. او هرگز بهداشت خود را رعایت نکرد و مایه غصه اطرافیان بود. تعبیر من از قلندری او آزادگی است. او قلندری کرد تا راه خود را این طوری به پایان برساند.
در ادامه حسین علیزاده با صدایی گریان گفت:سلام به محمدرضای عزیز. فکر می کنم مخاطب همه ما لطفی است . امروز از همه اقشار جامعه آمدند تا هنرمند بزرگی را همراهی کنند و با او عهد ببندند و یادش را در دلشان زنده نگه دارند. ما از سال 1347 در یک میهمانی با هم آشنا شدیم و من در آن زمان 14 ساله و کوچک بودم ولی او از همان اول هم مانند سرو بود. برخورد ما بسیار زیبا بود زیرا چیزهایی که نداشتیم را از هم طلب می کردیم. من صدای ساز لطفی را از اول دوست داشتم و هیچ گاه فکرمان را از هم مخفی نمی کردیم. در آخرین دیدار به من قول داد که صدای ساز من را که در سال های بسیار دور ضبط کرده بود به من بدهد و همیشه به من می گفت این نوار سرآغاز دوستی ما بود.انقلاب در موسیقی از قبل از انقلاب آغاز شد.
علیزاده خاطرنشان کرد: هنرمندان واقعی زیر چتر سیستم خاصی نمی روند و خودشان قدرت هستند. دوستی ما طوری بود که مانند یک روح در دو بدن بودیم. سال 1349 هر دو در کنکور قبول شدیم و وارد دانشگاه شدیم. خانه لطفی در امیرآباد بود و یادم می آید زمانی که به خانه بر می گشتم او دست پخت خوبی داشت و بعد از خوردن ناهار تا شب سازهایمان را در دست می گرفتیم و تمرین می کردیم و حتی زمانی که می خواستیم بخوابیم ساز در دست هایمان بود و می خوابیدیم. اولین کنسرت ما بعد از انقلاب و در میدان آزادی بود و ما سرودهایی که ساخته بودیم از طریق هنرجویانمان پخش کرده بودیم در نتیجه اولین کنسرتمان با جمعیت زیادی برگزار شد.
این نوازنده تاکید کرد: به نظرم برای اینکه هنرمند باشیم باید با مردم پیوند داشته باشیم. مردم همیشه از موسیقی حمایت کردند چون می دانستند این هنر در خطر است.همچنین زمانی که سایه ای از موسیقی اصیل باشد مردم از آن حمایت و پشتیبانی می کنند. محمدرضا لطفی سبک بال از دنیا رفت. سال های بسیار دور بود که ما درصدد بودیم نهادی تاسیس کنیم که وابسته به دولت نباشد و لطفی سردمدار آن بود. انقلاب در موسیقی از سال 1355 شروع شد و هسته چاووش از دو سال قبل از انقلاب کاشته شد. تالار وحدت خانه هنرمندان است و شاید مسئولین بیایند ولی می روند در نتیجه تالار وحدت جای ما است. در این سال های سخت موسیقی مانند لطفی را می خواست که این پرچم را برافراشته نگه دارد. همه هنرمندان به دولت می گویند که حمایت نمی خواهیم و تنها خواسته ما این است که بگذارید کار خودمان را انجام دهیم.
در پایان عطا امیدوار اذان خواند.
در این مراسم هنرمندانی چون محمود دولت آبادی، محمد معتمدی، داریوش پیرنیاکان، داوود گنجه ای و محمد سریر،حسین علیزاده، داریوش طلایی، هوشنگ ظریف، حمید متبسم، علی اکبر شکارچی، رضا فیاضی، علی ترابی و... حضور داشتند. همچنین حسین فریدون (برادر و نماینده رئیس جمهور) در این مراسم حضور داشت.
گفتنی است، محمدرضا لطفی سه شنبه 16 اردیبهشت ماه در گرگان در خانه ابدی خود آرام می گیرد و آیین بزرگداشت او یکشنبه 21 اردیبهشت ماه سال جاری از ساعت 14 تا 16:30 در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می شود.