به گزارش خبرنگار تئاتر هنرآنلاین، نمایش" زندگی انسان " نوشته "نیکلایویچ آندریف" و کارگردانی دکترمسعود دلخواه که سیر زندگی انسان از تولد تا مرگ را با دیدگاه اکسپرسیونیستی روایت می‌کند، این روزها میهمان تالار مولوی است تالاری که در 7 ماه گذشته با مشکلات متعددی روبه رو بوده است.
مسعود دلخواه گفت: "زندگی انسان"یک اثر دراماتیک شناخته شده جهانی است که به عنوان مهمترین نمایشنامه اکسپرسیونیستی روسیه در قرن بیستم معروف است، چون سبک اکسپرسیونیزم را دوست دارم و بالاخره چون "زندگی انسان" درباره‌ی انسان و دغدغه‌های همیشگی اوست به ویژه که مفهومی جهانی و انسانی درباره ی له شدن کرامت و معنویت انسان مدرن در زیر چرخ های ماشینیزم و مادی گرایی را منعکس می‌کند.
دلخواه درباره کار با بازیگران جوان توضیح داد: کار با جوانان در تئاتر هم سختی‌های خود را دارد و هم محسنات خود. مسلما" در هر کاری تجربه داشتن در آن کار یک امتیاز مهم محسوب می‌شود. در تئاتر و بازیگری هم سابقه و تجربه از اهمیت خاصی بر خوردار است، ولی همه چیز در آن خلاصه نمی‌شود. برای من تا آنجا که به بازیگری، کارگردانی و نمایشنامه نویسی مربوط می‌شود، آموزش صحیح و علمی حرف اول را میزند. چه بسا افراد با تجربه‌ای که بخاطر نبود آموزش و تربیت علمی پس از گذشت سال‌ها هنوز به کلیشه‌ها متوسل میشوند، و چه بسا جوانان کم تجربه‌ای که با دبدن آموزش‌های یک یا دو ساله‌ی علمی بسیار خلاق تر و باورپذیر تر کار می کنند.
او ادامه داد: بسیاری از بازیگران با سابقه و حرفه ای ممکن است دیگر خیلی اهل ریسک نباشند ولی جوان ترها همواره جسارت ریسک کردن را دارند. ولی خوب این را هم باید اعتراف کرد که کار کردن با جوان‌های کم تجربه صبر و حوصله‌ی زیادی می‌خواهد طوری که گاه حتی باید آنها را با فرهنگ حاکم بر فضای تمرین و اجرا و پشت صحنه و غیره نیز صبورانه آشنا کرد. بله اصلا کار ساده ای نیست. در عین حال باید یارآوری کنم که عوامل اصلی نمایش "زندگی انسان" حرفه ای و با تجربه هستند: از خود بنده تا مرتضی اسماعیل کاشی (دراماتورژ و مشاور کارگردان) گرفته تا بامداد افشار (آهنگساز)، فاطمه زعفرانی (طراح صحنه و لباس)، آتنا نعمتیان (طراح گریم) و همچنین بازیگران اصلی مثل حمید رضا هدایتی، صحرا فتحی (انسان و زن انسان) همه جوان های حرفه ای هستند که بارها جوایزجشنواره های مختلف را هم نصیب خود کرده اند. ولی در کناراین ده دوازده هنرمند جوان حرفه ای و با تجربه، ده دوازده جوان کم تجربه و حتی کار- اولی نیز هستند (نیمی از بازیگران) که پس از یک یا دو سال آموزش در کلاس های بازیگری ما در "مدرسه تئاتر سه نقطه" آمادگی آن را پیدا کرده اند که در یک کار و فضای حرفه ای استعداد خود را محک بزنند. پس از اجرای کار پارسال با جوانان (ارخش) و کار امسال، خیلی ها بارها به من گفته اند که اگر جایزه ی صبر و تحمل بود باید آن را به تو میدادند!
این استاد دانشگاه در ادامه افزود: تالار ملوی یکی از بهترین بلک باکس های تئاتری ماست. به خاطر شیوه ی اجرایی ما به یک سالن بلک باکس احتیاج داشتیم و به دلیل حجم دکور، بلک باکس های تئاتر شهر برای ما کوچک بود. سالن استاد سمندریان (که اجرای جشنواره را در آنجا رفتیم) و سالن حافظ گزینه های دیگر ما بودند ولی آنها تا پایان سال رزرو بودند. بعلاوه، از آنجا که اغلب نیرو های این پروژه جوان، دانشجو و دانشگاهی بود، تالار مولوی مناسب ترین مکان برای اجرای ما بود که به همت دکتر سعید اسدی (مدیر محترم تالار) و دیگر همکاران ایشان این امر میسر شد.
دلخواه با اشاره به پیشینه تئاتری تالار مولوی گفت: من از دوران دبیرستان با اجرا های حرفه ای در تالار مولوی آشنا بودم. در زمان دانشجویی کار های بزرگی از نویسندگان کلاسیک، برشت، گورکی و... به کارگردانی اساتید بزرگ تئاتر مثل استاد سمندریان، استاد کوثر، خانم پری صابری و غیره را در این تالار شاهد بودم. فکر میکنم دهه پنجاه دوران درخشان فعالیت تالار بود. تالار مو لوی بعد از انقلاب هم گه گاه با اجرای آثار با ارزش و پر مخاطب، جایگاه حرفه ای و دانشگاهی خود را به ما یادآور میشد ولی بتدریج به دلایل مختلف این جایگاه و اعتبار هنری را از دست داد و هیهات که این روند همچنان ادامه دارد. ما در سال 85 با اجرای "جولیوس سزار" رکورد مخاطب را در آن تالار شکستیم و اجرا های حرفه ای دیگری نیز بطور پراکنده پر مخاطب بوده اند و امیدواریم نمایش "زندگی انسان" با همه ی محدودیت های فنی بتواند نقطه ی شروع خوبی برای بازگرداندن مخاطب به این تالار باشد. مطمئنم که با حمایت مسئولان محترم، که طبیعتا" آنها هم خواهان رونق و بازگشت اعتبار به این تالار هستند، این امر شدنی است.