به گزارش خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین، ارتباط تنگاتنگ هنرهای تجسمی و طراحی لباس، باعث شده است تعداد زیادی از طراحان لباس حال حاضر ایران، تحصیل‌کردگان رشته‌های تجسمی باشند. نوشین صابرزاده کارشناس گرافیک و طراح لباس و نشان تجاری "اپل" مدیریت می کند بر همین اساس گفت و گویی با این هنرمند داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
چه طور جذب طراحی لباس شدید؟
من به هنر مد علاقه داشتم و استفاده از هنر گرافیک در طراحی لباس همیشه برای من جذاب بود. به نظر من آشنایی هنرمند طراح لباس با عناصر بصری و مبانی آن و هم‌چنین رنگ‌شناسی و توجه به اینکه استفاده از نمادهای مختلف در کار چه معنایی را به مخاطب انتقال می‌دهد، بسیار مهم است. بنابراین رسیدن من از گرافیک به طراحی لباس جای تعجب ندارد چون به هر حال ما با طراحی لباس با مخاطب ارتباط برقرار می‌کنیم و به او پیامی می‌دهیم که این یکی از کارکردهای گرافیک محسوب می‌شود.
از چه زمانی وارد این کار شدید و لباس‌ها را چه طور ارائه می‌کنید؟
طراحی لباس را به تازگی شروع کرده‌ام. و تاکنون طراحی مجموعه پاییزه و زمستانه اپُل را به پایان رسانده‌ام. در این فصل ما در ماه آبان چند روزی نمایشگاه داشتیم ولی در بقیه موارد مزون به صورت خانگی در حال فعالیت است.
چند نفر در این کار با شما همکاری می‌کنند؟
متاسفانه یا خوشبختانه عمده کار به عهده خود من است. داشتن یک تیم و تقسیم کار انرژی زیادی به شخص می‌دهد و باعث شکل‌گیری ایده‌های بیشتری می‌شود ولی در حال حاضر بخش طراحی لباس‌ها، خرید و انتخاب پارچه‌ها وزبخش‌های گرافیکی به عهدهٔ خود من است و قسمت دوخت لباس‌ها هم به عهده یکی از دوستان خیاط مان است.
چه نوع لباس‌هایی تولید می‌کنید؟
تعریفی که از طراحی لباس‌ها در ذهن من هست بیشتر معطوف به مد خیابانی است که شامل مانتو، پالتو و کت هستند. به نظر من جای کار زیادی برای طراحی در این زمینه وجود دارد.
لباس‌ها را چه طور طراحی می‌کنید؟
کار طراحی شامل مراحل مختلفی است که در ابتدا با مشاهده و ضبط بهترین ایده‌ها در ذهنم آغاز می‌شود. این مرحله در واقع ایده‌برداری از لباس‌های خوبی که در بازار خودمان یا در بازار جهانی می‌بینم است. چون دیدن کار خوب به طراح خیلی کمک می‌کند و ایده‌های جدیدی در اختیارش قرار می‌دهد که ذهن هنرمند را باز می‌کند. این به معنای تقلید محض از کارهای خوب نیست بلکه در این مرحله همه این گزینه‌ها در ذهن قرار می‌گیرد و هنگام طراحی کمک می‌کند که طراح بهترین انتخاب را داشته باشد. مرحله دوم انتخاب پارچه است. گشت و گذار در بازار پارچه و دیدن آن‌ها ایده‌های جدیدی به همراه می‌آورد و تصورات متعددی از پارچه‌ها و مدل‌ها به ذهن هجوم می‌آورد. مرحله نهایی زمان سامان دادن به ایده‌ها و رسیدن به بهترین نتیجه است. این مرحله که به صورت عینی به روی کاغذ می‌آید در واقع تلفیق مدل‌ها و پارچه‌هاست و این طرح نهایی به دست خیاط می‌رسد. البته در مرحله دوخت هم غالبا تغییراتی رخ می‌دهد چون وقتی لباس روی بدن قرار می‌گیرد کم و کاستی‌هایش به وضوح دیده می‌شود و لازم است که تغییراتی در آن اعمال شود.
نکات مهم در طراحی لباس‌های شما چیست؟
در طراحی لباس مهم‌ترین گزینه برای من دوری از مدل‌های کلیشه‌ای و بازاری است و تمام سعی‌ام را می‌کنم که مقلد آن‌ها نباشم. می‌خواهم کارم نو و تازه باشد و مشابه آن در بازار مد ایران کمتر دیده شود. در درجه بعدی استفاده از پارچه با رنگ‌بندی یا بافت خاص برایم خیلی مهم است و سعی می‌کنم در خرید پارچه وسواس داشته باشم. دوست دارم در جزییات کار‌هایم اتفاق خاصی حضور داشته باشد مثلا استفاده از دکمه‌های خاص یا به کارگیری پارچه‌ای متفاوت در جیب یا داخل کار برایم واقعا مهم است. چون همین ریزه کاری‌ها و توجه به این اتفاقات است که باعث تفاوت بین کار تک دوزی با سری دوزی‌های انبوه موجود در بازار می‌شود و طراحی لباس را به هنر نزدیک می‌کند نه کاری که صرفا به خاطر تجارت و سرمایه داری تولید می‌شود.
برای نشان دادن هویت ایرانی یک لباس چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟
این قضیه در بحث هنرهای تجسمی مثل نقاشی، گرافیک و... هم حضور دارد. البته هنرمندان بزرگی پاسخگوی این سوال بوده‌اند اما در اکثر مواقع در جواب این سوال از عناصر کلیشه‌ای و پیش پاافتاده استفاده کرده‌اند. در طراحی لباس ایرانی هم استفاده از پارچه یا چاپ‌های بته جقه یا نمادهایی مانند آن، جواب درستی نیست و نمی‌توان صرفا به خاطر این طرح‌ها کار را ایرانی نامید. ضمن اینکه استفاده زیاد از این طرح‌ها کار را تا حدی کلیشه‌ای و پیش پا افتاده می‌کند. به نظر من زمانی سبک ایرانی مطرح می‌شود که طراحان به شیوه و ابتکارات خاص خودشان برسند و به نوعی زبان خاص خودشان را داشته باشند و از هیچ کجا تقلید نکنند. در این صورت است که طراحی لباس ایرانی در دنیا هم جایی برای خودش باز می‌کند وگرنه با تقلید و استفاده از کلیشه‌ها جامعه مد ما فقط مصرف کننده و تقلید کننده خواهد ماند و به جایی نخواهد رسید.
تا به حال از لباس‌های محلی در کار‌هایتان ایده گرفته‌اید؟
لباس‌های محلی همیشه برای من از لحاظ رنگ بندی‌های بی‌نظیرشان جذاب بوده‌اند. دیدن این رنگ بندی‌ها و کنتراست‌ها و هارمونی‌ها می‌تواند در طراحی کمک شایانی برای طراحان باشد.
آینده طراحی لباس در ایران را چه طور می‌بینید؟
در این یک یا دو سال اخیر با وجود شبکه‌های مجازی و بازاری که توسط آن‌ها برای عرضه و معرفی محصولات به وجود آمده است، طراحی لباس با استقبال بیشتری روبه رو شده و برند‌های جدیدی شروع به کار کرده‌اند. در صورت ادامه این روند و رسیدن به یک بازار مطلوب برای طراحان و البته اعتماد مشتریان و حمایت آن‌ها از تولیدات، به نظر می‌رسد که طراحی لباس در ایران با هویت جدیدی در حال تولد و رشد است.
انتهای پیام/