سرویس استان‌ها هنرآنلاین// باورهای ریشه‌دار آیینی در کشور ما دارای پیشینه‌ای چند هزار ساله است و همین قدمت به غنای آنها افزوده است.
هنر امروز جهان به سمت یافتن زبانی مشترک برای داد وستدهای فرهنگی میان اقوام مختلف جهان در حرکت است و آیین‌های ایرانی به دلیل مفاهیم انسانی و جهانشمول خود می تواند در خط مقدم تولیدات فرهنگی بین المللی قرار گیرد. هنرمندان ایرانی هم می توانند از این اقیانوس عمیق فرهنگی برای تولید آثار متعدد هنری با مهر ایرانی در عرصه های بین المللی بهره های فراوانی ببرند و با استفاده از داشته های فرهنگی به تثبیت فرهنگ ایران همت بگمارند.
بدیهی است در گام نخست باید با اتکا به دارایی های عظیم فرهنگی مان به جریان سازی در حوزه های هنری بپردازیم و در صورت توفیق به انجام این مهم ، حتی گام های جهانی شدن هنر ایران به راحتی برداشته خواهد شد.
اکنون نیز اگر به فکر تاثیرگذاری و جریان سازی هنر در کشور و همچنین در سطح جهان هستیم لازم است که دیدگاه های سنتی خود را با تغییرات زمانی و شرایط جدید تطبیق دهیم تا بتوانیم بار دیگر به سطحی مطلوب از جریان سازی های فرهنگی از طریق این هنر آیینی دست یابیم.
اما موضوعی که به عنوان طرح مسئله می‌توان در این جا پیش کشید،این است که آیا باید به هنرهای سنتی و آیینی،نگاهی ایستا و موزه‌ای داشت یا نگاهی پویا و به روز؟چرا که بر اساس هریک از این رویکردها، خود به خود تمامی فعالیت‌های ما تحت تاثیر آن نگاه قرار خواهد گرفت.
اینکه هنرهای آیینی-سنتی میراث هر کشوری است و بسیاری از کشورها سعی در حفظ آن میراث دارند طبیعی است. ولی آیا حفظ آن به تنهایی کافی است؟به نظر می رسد که اگر تنها به حفاظت آن کفایت کنیم، یعنی آن را در یک تصویر موزه‌ای نگاه داشته‌ایم تا صرفا به نسل‌های دیگر نشان دهیم. چنین نگاهی موجب می شود آیین‌ها از جریان فعال هنر کنار گذاشته شده و به میراث فرهنگی سپرده شوند، این در حالی است که اگر به سوابق کشورهای دارای تمدن و تاریخ مثل هند مراجعه کنیم،مشاهده می‌کنیم که علاوه بر حفظ این میراث،سعی در مطرح کردن آیین‌ها در زمان‌های مختلف و متناسب با تکنیک‌های روز دارند که باعث پیشبرد همین آیین‌ها و سنت‌ها در بستر زمان می‌شود.
دستیابی به چنین موفقیت هایی بی شک بدون حمایت، اراده و همت جامعه هنری، مسوولان و متولیان امر فرهنگ و هنر در کشور جامه عمل نخواهد پوشید.