ما نقش دلپذیر ورق‌های ساده‌ایم
چون داغ لاله از جگر درد زاده‌ایم
با سینه گشاده در آماجگاه خاک
بی‌اضطراب همچو هدف ایستاده‌ایم
بر دوستان رفته چه افسوس می‌خوریم؟
با خود اگر قرار اقامت نداده‌ایم
چون غنچه در ریاض جهان، برگ عیش ما
اوراق هستی است که بر باد داده‌ایم
ای زلف یار، این همه گردن‌کشی چرا؟
آخر تو هم فتاده و ما هم فتاده‌ایم
تورقی بر جان کلام در یکی از اشعار صائب تبریزی؛ به بهانه روز پیامبران در روزگار بدون وحی...