سرویس فرهنگ و ادب هنرآنلاین؛ مرداد ماه سال جاری، جلال ستاری، محقق و اسطوره پژوه و اندیشمند ایرانی 81 ساله شد. اما او نه احساس کهنسالی می‌کند و نه خستگی. ستاری هر روز ساعت شش بامداد از خواب بیدار برمی‌خیزد و شش ساعت می‌خواند و می‌نویسد. او بیش از۵۰ سال کاردقیق و ظریف در زمینه های اسطوره شناسی، ادبیات نمایشی و نقد فرهنگی انجام داده است که حاصل آن نزدیک به ۸۰ مجلد کتاب است که برخی از آنها کتاب های مرجع و شاخص و بی مانندی در حوزه و موضوع خود به شمار می‌روند.
وی در سال ۸۴ به پاس عمری تلاش فرهنگی نشان آفیسیه (نشان ادب و هنر فرانسه) را دریافت کرد. یکی از دغدغه های جدی ستاری تاتر و تحقیق درباره آن است که در این خصوص تالیفات و ترجمه های ارزشمندی نیز از خود به جای گذاشته است. این روزها او بخش عمده وقت اش را صرف کارهای پایانی کتاب های تئاتری اش می کند. همچنین کتاب زندگی نامه و فعالیت هنری جلال ستاری که شامل یک گفت وگو 60 ساعته است و توسط ناصر فکوهی انجام شده است به زودی برای انتشار به ناشر سپرده خواهد شد.
جلال ستاری، درباره وضیعت انتشار کتاب "جامعه شناسی تئاتر" در گفت‌وگو با هنرآنلاین می گوید: کتاب "جامعه شناسی تئاتر" یک کتاب عظیم و پر زحمتی است که من دو سال روی ترجمه آن وقت گذاشتم و تصیحح نخست آن مدتی است که به پایان رسیده است و به نشر مرکز تحویل داده شده است که پس از بازخوانی ناشر قصد دارم دوباره این کتاب را تصیحح کنم.
وی افزود: "جامعه‌شناسی تئاتر"، نوشته "ژان دو وینیو" یک اثر بی‌نظیر است و تا کنون همانند آن را نداشته‌ایم. نویسنده در این کتاب می‌خواهد بگوید که آرمان تئاتر چیست. "ژان دو وینیو" متخصص جامعه‌شناسی درام است. او در این کتاب مطرح می‌کند که تئاتر برای این پدید آمده است تا به مردم نوید آزادی بدهد، نه اینکه برگردان اوضاع زمانه باشد. او این موضوع را از یونان باستان تا امروز بررسی کرده است.
ستاری بخش هایی از این کتاب را زمانی که همسرش لاله تقیان در مجله نمایش کار می‌کرد، ترجمه کرد و پس از آن تصمیم گرفت آن را به طور کامل ترجمه کند.
به گفته ستاری "ژان دو وینیو" نویسنده دشوار نویسی است وخودش دچار تضاد است. به همین خاطر موضوعی را که در یک بخش کتاب تایید می‌کند، در بخش دیگر گفته‌هایش تکذیب می‌کند. در نثر او نوعی ابهام به چشم می‌خورد، همین موضوع موجب می‌شود که ترجمه آثار او با دشواری همراه باشد. با این که این کتاب توسط نشر دانشگاهی فرانسه منتشر شده، اما با غلط‌های بسیاری همراه است. همین موضوع موجب شد که کار ترجمه این کتاب به درازا بکشد. این کتاب 800 صفحه است.
ستاری درباره طولانی شدن ترجمه کتاب جامعه شناسی تاتر می گوید: یکی از دلایل طولانی شدن ترجمه کتاب به دلیل بخش هایی بود که خودم به کتاب افزوده ام، این بخش ها شامل مطالبی است که من برای فهم برخی مسائلی که در کتاب مطرح می شود و برای مخاطب ایرانی نامفهوم است.
وی درباره کتاب "جادوی تئاتر" می گوید: هنرستان هنرپیشگی در سال 1318 راه اندازی شد و در این کتاب که نخستین کتابی است که درباره اهمیت این هنرستان تالیف شدهَ؛ من براساس اسناد موجود درباره اهمیت و کارکرد این هنرستان استادان و شاگردان این هنرستان و تاترهایی که توسط گروه های تاتری این هنرستان روی صحنه رفته اند به تفصیل نوشته‌ام.
به گفته این پژوهشگر تاکنون تنها مقالاتی به صورت پراکنده درباره هنرستان هنرپیشگی در مطبوعات منتشر شده است. ستاری درباره کتابی که درباره خاطرات تاتری اش به رشته تحریر درآورده خاطر نشان کرد: در این کتاب درباره چگونگی شیفتگی‌ام به تئاتر، خاطرات تئاتری‌ام، تئاترهای خوبی که دیده‌ام و پسند تئاتری‌ام و تفاوت تئاترهای اداره فرهنگ و تلویزیون نوشته‌ام. که این کتاب نیز بزودی از سوی نشرمرکز منتشر خواهد شد.
این اسطوره شناس درباره شیفتگی اش به تئاترمی گوید: بخش عمده شفیتگی من نسبت به تئاتر به دورانی بازمی‌گردد که در سوئیس درس می‌خواندم، دوستی من با داوود رشیدی این فرصت را برایم فراهم کرد که بفهم تئاتر چیست. من همراه او در کلاس‌های درس دانشگاه به صورت آزاد شرکت می‌کردم و آنجا بود که فهمیدم چگونه باید "مولیر" را خواند و یا شاهنامه را درام آمیزه کرد. در واقع من بخشی از علاقه‌ام را نسبت به تئاتر را مدیون داوود رشیدی هستم و کلاس دانشگاهی که همراه او می‌رفتم و تئاترهایی که در فرانسه و سوئیس با هم می‌رفتیم.
ستاری نخستین کتابی را هم که در حوزه تاتر ترجمه کرد با همکاری داوود رشیدی بود که این کتاب کاپیتان قره گوز نام داشت و رشیدی این نمایشنامه را برای 10 شب را در تالار فرهنگ روی صحنه برد و با استقبال خوبی هم روبرو شد، اما بعدها به واسطه مشغله زیاد رشیدی و ستاری این همکاری متقابل ادامه پیدا نکرد.