سرویس تئاتر هنرآنلاین: امین بهروزی با اشاره به فعالیت این روزهای خود به خبرنگار هنرآنلاین گفت: مدتی بعد از اجرای نمایش "روزهای بی‌باران" در مجموعه تئاترشهر با همکاری کمپانی تئاتر "گلوب" گرجستان این اثر را با همراهی تعدادی از بازیگران این کشور به صحنه بردم؛ همچنین نمایش دیگری با عنوان "وانهاده" را با حضور یک بازیگر ایرانی (نازنین احمدی) و یک بازیگر گرجستانی تولید و به صحنه بردم. اکنون قصد دارم نمایش "وانهاده" را در ایران اجرا کنم.
این کارگردان تئاتر عنوان کرد: نمایشنامه "وانهاده" به موضوع مهاجرت می‌پردازد. بسیار علاقمند به ارائه این نمایش به فجر سی و پنجم بودم که متاسفانه امکان‌پذیر نشد.
بهروزی در رابطه با نحوه همکاری‌اش با این کمپانی توضیح داد: همزمان با اجرایی که در جشنواره سی و چهارم فجر داشتم، مجری کمپانی "گلوب" کار ما را دید و بعد از مدتی با من تماس گرفتند و برای اجرا در این کشور دعوت به عمل آوردند؛ همزمان با اجرای این نمایش در تئاترشهر، سفری به گرجستان برای انتخاب بازیگران نمایش داشتم. سفر دوم من به این کشور سه ماه پیش برای تمرینات و اجراهای عمومی بود.
او افزود: در حال حاضر این نمایش همچنان در سالن "گلوب" شهر تفلیس اجرا می‌شود. طبق سیستم اجرایی، هر ماه نمایش دو یا سه اجرا خواهند داشت؛ این اجراها تا زمانی که تماشاگر داشته باشد به صحنه خواهند رفت.
بهروزی در مورد ارتباط مخاطبان گرجستان با نمایش "روزهای بی‌باران" اظهار کرد: با اینکه موضوع نمایش جهانی است اما جزئیاتی مانند نام تهران و خیابان‌های آن، اسامی یا شوخی‌هایی وجود داشت اما نکته جالب توجه آن بود که این ارتباط برقرار شد و آنها علاقمند بودند تا نمایش به همان شکل موجود به صحنه برود. کار کردن با بازیگرانی که زبان متفاوتی دارند کار سختی است اما تجربه بسیار مفیدی بود.
او با مقایسه تطبیقی میان وضعیت اجرا در گرجستان و ایران بیان کرد: چند سال پیش تئاتر خصوصی مطرح شد اما برداشت ما از آن اشتباه بود؛ تئاتر خصوصی به معنای آنست که هیچ حمایتی از آن صورت نگیرد و تماشاخانه‌ها تبدیل به بنگاه‌های اقتصادی شده‌اند. اگر بخواهیم کارمان را در یکی از سالن‌های خوب اجرا کنم باید برای هر اجرا میانگین یک میلیون تومان پرداخت کنید. این روند باعث می‌شود تا گروه‌ها برای جذب تماشاگر از هر روشی بهره ببرند. اما در تجربه‌ای که در کشور گرجستان داشتم دولت به افرادی که در تئاترهای خصوصی فعالیت می‌کنند حقوق ماهیانه پرداخت می‌کند، هزینه‌ای که با همان این افراد می‌توانند زندگی کنند. آنها آثار اجرایی‌شان را خود انتخاب و برنامه‌ریزی می‌کنند. نمی‌خواهم مقایسه کنم، اما کارگردانی که از کشور دیگری به جای دیگری برای کار آمده تمام شرایط برای او فراهم است؛ اما وقتی به کشور خود بازمی‌گردید، نمی‌دانید چه کاری باید انجام دهید و سرنوشت نمایش بعدی‌تان چه خواهد شد. اکنون بخش تازه‌های تئاتر جشنواره فجر نیز برداشته شده و دیگر راهی برای ارائه و اجرای عمومی به این طریق وجود ندارد. نمی‌دانم اگر برای اجرا تقاضا بدهیم و به ما اجرا ندهند و پولی هم برای اجاره تماشاخانه‌های خصوصی نداشته باشیم باید چه کار کنیم!