به گزارش خبرنگار تئاتر هنرآنلاین، عباس غفاری، کارگردان و منتقد تئاتر درباره فیلم تئاترهایی که این روزها در بازار وجود دارد میگوید: فیلم تئاترهایی که ایرانشهر ارائه میدهد یک ایرادی دارد و آن این است که در قرار دادی که با گروههای تئاتری بسته میشود درباره اینکه این فیلم تئاترها از نمایشهای روی صحنه تهیه و ارائه میشود مفادی آمده اما ذکر شده درصدی از فروش به گروه داده نمیشود. هر چند گروههای تئاتری در نهایت با آن موافقت میکنند اما شکل حرفهای این است که قبل از اینکه به کیفیت این آثار بپردازیم این را مطرح کنیم که باید درصدی از فروش کارها به گروه تعلق بگیرد.
او در ادامه به عدم وجود چنین ساز و کاری در کشورهای بزرگی که صاحب تئاترهای برجسته هستند اشاره میکند و میگوید: کشورهای بزرگ و گروههای حرفهای در آنجا تولید فیلم تئاتر ندارند چون آن را مغایر با روح تئاتر که زنده است و باید روی صحنه زاده شود و بمیرد میدانند. ما از بهترین اجراهای تئاتر ممکن است فیلمی نداشته باشیم. چون معتقدند زیبایی شناسی تئاتر در همین میرا بودن آن است. این با داستان ساخت تله تئاتر متفاوت است که شبکهای مثل بی بی سی یکی از مهمترین تولید کنندگان تله تئاتر است.
غفاری ادامه میدهد: همان طور که گفتم گروههای حرفهای این کار را نمیکنند اما به هر حال ساخت و ساز تئاتر حرفهای نداریم و حالا در این فضا فیلم تئاتر میتواند به چرخه اقتصادی تئاتر کمک کند در صورتی که گروهها از فروش آن درصدی عایدشان شود. او در ادامه با اشاره به اینکه مدتی است شرکت بتهوون با تماس با گروههای تئاتری به شکل خصوصی وارد تهیه این فیلم تئاترها شده میگوید: در این شکل درصدی به گروهها اختصاص مییابد که هر چند ناچیز است اما کمک کننده است.
در ادامه از غفاری که بسیاری از این فیلم تئاترها را دیده درباره کیفیت تولید آنها و جذابیتشان برای مخاطب میپرسیم که به عنوان یک منتقد میگوید: تا آنجا که من کارها را عموماً دیدم به نظرم تا 80 درصد کیفیت دارند چون گروه حرفهای با صدابرداری حرفهای و با چند دوربین کار تصویربرداری را انجام میدهد و در تدوین هم دقت میشود. عدهای مثل گروه سایه (امیر رضا کوهستانی) هم به شکل خصوصی اما حرفهای این کار را میکنند یا گروه رضا حداد و یا نیما دهقان که خودشان امکانات دارند و از تئاترشان فیلم میگیرند. در حال حاضر خیلی از کارگردانهای تئاتر به این فکر افتادهاند که به لحاظ اقتصادی شاید کمکشان کند. البته برخی آثار هم هست که نه صدابرداری خوبی دارد و نه دکوپاژ مناسب که به نظرم به خود آن تئاتر هم بر میگردد که چه کیفیتی روی صحنه داشتهاند.
او در ادامه با اشاره به اینکه یک دوره در معاونت قبلی قرار بود پروژه فیلم تئاتر راه بیافتد و برای این منظور افتتاحیه و رونمایی هم برگزار شد اما نه تئاتریها از طرح استقبال کردند و نه در بازار موفق بود دلیل آن را در این ذکر کردکه قرار دادهای مالی خوبی در نهایت به نفع تئاتریها نبود و مفاد آن یکسویه بود. اما طبیعتاً موسسهای مثل رسانههای تصویری و یا شرکتهای خصوصی مثل بتهوون با ساز و کار مشخص میتوانند حمایت تئاتریها را داشته باشند. به شرط آنکه بدانند کدام تئاتر را برای این کار انتخاب کنند. مهم است چقدر این جریان قرار است به اقتصاد گروههای تئاتری آن هم در این وضعیتی که گروهها از نظر اقتصادی در تنگنا هستند کمک کند و دیگر اینکه قرار است چقدر تبلیغ شود تا این کالا به سبد کالای فرهنگی مردم اضافه شود.
عباس غفاری ادامه میدهد: ما امروز می گوییم آمار تماشاگران تئاتر خوب است اما هنوز شمار بسیاری از مردم تئاتر را نمیشناسند و میتوان از این طریق فرهنگ دیدن تئاتر را در میان خانوادهها جا انداخت که به همان میزان که سراغ خرید فیلم میروند تئاترها را هم به شکل فیلم بخرند. چون مخاطب خاص که تئاتر را روی صحنه میبیند و مشتاق تئاتر هم به شکلی از گروهها آن را تهیه میکند. هدف بازار این آثار باید مردم عادی جامعه باشد تا به لحاظ اقتصادی جواب بدهد و این جز با تبلیغ ممکن نیست و اینکه صبر داشته باشیم چون در کوتاه مدت ممکن است حتی به شکست مالی برخورد کنیم.
او در نهایت میگوید: حسین مسافر آستانه شخص خوش نامی هم میان سینماییها و هم تئاتریهاست و دغدغه تئاتر دارد و مشکلات آن را میشناسد. پس حالا که او به موسسه رسانههای تصویری رفته بهترین گزینه برای این است که چنین اتفاقی را کلید بزند و مطمئناً گروههای تئاتری از آن حمایت خواهند کرد. این کار به اقتصاد بیمار تئاتر و فرهنگ ضعیف جامعه کمک شایانی میکند.