سرویس تئاتر هنرآنلاین، داریوش مودبیان نویسنده، کارگردان، بازیگر و مترجم در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره فعالیت‌های خود در روزهای قرنطینه گفت: از زمانی‌که بازنشسته شدم تاکنون عموماً مشغول به فعالیت در تئاتر بودم و یا در منزل به کار ترجمه و نوشتن می‌پرداختم. اکنون طی یک‌ماه اخیر پس از تعطیلی فعالیت‌های تئاتر و همچنین تعطیلی انتشاراتی که مجموعه "طنزآوران جهان نمایش" را از آن طریق منتشر می‌کردم، همچنان مشغول ادامه این مجموعه هستم با این امید که این روزها به سر آید و ادامه این مجموعه به چاپ برسد.
او در ادامه افزود: تا جلد نهم مجموعه "طنزآوران جهان نمایش" پیش از تعطیلی‌ها منتشر شد و دفتر دهم، یازدهم و دوازدهم آن آماده و در چاپخانه بود که انتشارات تعطیل شد. این روزها نیز مشغول آمادهسازی دیگر دفاتر این مجموعه شناخته شده هستم. از سال 1375 آغاز به جمع‌آوری و انتشار ترجمه‌های خود در زمینه کمدی کردم و تا سال 1395، دوازده دفتر این مجموعه را به چاپ سپردم و منتشر شد و مورد استقبال نیز واقع و تبدیل به مرجعی در کمدی و طنز نمایشی شد.
مودبیان همچنین اضافه کرد: پس از آن از آنجا که به شخصه امکانات لازم را نداشتم و باید به نشر معتبرتری رجوع می‌کردم با نشر گویا به نتیجه رسیدم و از سال گذشته شروع به چاپ دوباره این مجموعه‌ها از ابتدا و به شکل جدید کردم که در نهایت محصولِ مدت زمان یکسال کار تا بهمن‌ماه 1398، انتشار و چاپ 9 دفتر از این مجموعه بود که اکنون در بازار موجود است و پس از آن تا جلد دوازده این مجموعه آماده شد که مجوز آن‌ها نیز صادر شده است و منتظر چاپ و نشر این مجموعه پس از تعطیلات هستیم.
این مترجم عنوان کرد: از آنجا که گستره طنز نمایشی و ترجمه‌هایی که تاکنون انجام داده‌ام بسیار زیاد است، مشغول آمادهسازی دیگر دفاتر هستم و در حال حاضر تاکنون تا دفتر 25 را آماده کرده‌ام. در این مجموعه، منابع جمع‌آوری می‌شود و برحسب نظر خودم نسبت به تاریخ، موضوع کمدی و نویسندگان، در دفاتر به چاپ می‌رسد. اکنون نیز در حال فراهم‌سازی مقدمات و مطالعه به منظور آغاز دفتر جدید هستم. این مجموعه جنبه پژوهشی نیز دارد و در هر دفتر، نویسنده‌ای معرفی شده و کارها و سبک او تحلیل شده است. گاهی هر دفتر به سیصد صفحه نیز می‌رسد تا هر خواننده‌ای به آن رجوع می‌کند به جز اینکه اثری کمدی را می‌خواند برداشت خود را داشته باشد. از آنجا که این مجموعه گاهی آثار ساده‌ای نیز دارد، جوان‌ها در تهران و شهرستان، مراکز آموزشی و دانشجویی آن‌ها را اجرا کرده‌اند.
داریوش مودبیان درباره اجرای اثر نمایشی در سال جدید گفت: در صورتی‌که شرایط پیش‌آمده به دلیل کرونا ویروس این امکان را ایجاد کند، حتماً در سال جدید نمایشی را به صحنه خواهم آورد. گروه تئاتر مردم در خانه موزه استاد انتظامی مستقر بود که اکنون مدتی است که به دلیل شیوع کرونا ویروس تعطیل شده است. آخرین کاری که من به صحنه آورده‌ام، شهریور ماه سال گذشته بود. البته اعضای گروه، نمایشی را نیز آماده کرده بودند که قرار بود آن را اسفندماه به صحنه آورند که متاسفانه متوقف شد و اکنون باید منتظر بمانیم تا بار دیگر فعالیت‌ها از سر گرفته شود و ما نیز کار خود را آغاز کنیم.
این پژوهشگر در ادامه اضافه کرد: با همه بلاتکلیفی‌ها، تکلیف بر ما این است که کار خود را پیش ببریم چراکه کار ما تنها وسیله زندگی ماست و نباید امید خود را از دست دهیم؛ به خصوص برای من که جمعی از جوانان به من وابسته هستند و نمی‌توانم خود را دور کرده و براین اساس برنامه‌هایی را به منظور اجرا در نظر داریم و منتظر شرایط مطلوب هستیم. به هر صورت کار ما با ذهن انسان‌ها در ارتباط است و همانطور که پزشکان در حال مداوا هستند ما نیز باید وارد عرصه شده و بر ذهن و روح انسان‌ها مرهم بگذاریم. هر چند که اکنون فرصتی است تا به خودمان و کارهایی که تاکنون فرصت انجام آن را نداشته‌ایم، بپردازیم.
او همچنین افزود: قرار بر این بود گروه تئاتر مردم، نمایشنامه "خانواده گویومیدان" اثر ژرژ کورتولین را به کارگردانی سعید پارسا، اسفندماه سال گذشته به صحنه آورد که اجرای این نمایش به دلیل پیشگیری از شیوع کرونا ویروس متوقف شد.
مودبیان اضافه کرد: تصمیم دارم در سال جاری یک سه‌گانه کمدی نوشته اوژن لابیش که از سه نمایشنامه درباره ازدواج تشکیل شده است را در خانه موزه استاد عزت الله انتظامی روی صحنه آورم. من حدود 9 اثر کوتاه از لابیش را ترجمه کرده‌ام که امیدوارم در سال جاری در یکی از دفاتر مجموعه "طنزآوران جهان نمایش" به چاپ برسد. از میان این 9 اثر، سه اثر را انتخاب کرده‌ام و در یک تلفیق سه‌گانه به آن فکر کرده‌ام که چگونه آن را به صحنه آورم.
او در پایان صحبت‌هایش گفت: نباید امیدها را از دست داد و این دوره نیز بگذرد اما این ایام باعث تحولات روحی و فکری در ما خواهد شد. همه به خود بیاییم و به خود بیاندیشیم و خودمان را از قیدوبندهایی که ما را در گذشته از زندگی واقعی دور کرده بود، نجات دهیم؛ شاید در شرایط این روزها خیری نهفته بوده و یا هست.