سرویس تئاتر هنرآنلاین: والنتاین دایننس با هنرمندی تمام می‌خواهد پشت چند میکروفن قرار بگیرد و مهمترین خطابه‌های سیاسی جهان در 2500 سال پیش را ایراد کند، با این رویکرد که این قدرت‌مداران به دنبال دروغ‌های بارزی هستند که بشود بر دامنه قدرت افزود و هر چه این دروغ‌ها بزرگ‌تر شاید کارآمدتر باشد.
آنچه او می‌گوید از افراد شاخصی همچون سقراط و پریکلس، مالکوم ایکس و مارتین لوتر کینگ، بن لادن، بوش، نماینده راست پارلمان بلژیک و مانند اینهاست که همه نیز به گونه‌ای در آمیزش راست و دروغ به دنبال ایجاد جاذبه‌های بیشتر برای به کرسی نشاندن حرف خودشان هستند.
در بیان او نحوه اجرا غالب می‌شود و در این چیرگی فرم‌گرایانه او به دنبال بیان درست آن چیزی است که از آن چیزهای دیگری استنباط خواهد شد. او با بیانی منبسط و حال و هوایی درخشان و خلاقه بر آن است که یک میز دراز با هفت میکروفن را به چالش بکشد. این بازیگر با توان بسیار در صداسازی و بیان بسیار گرم، هم چند گونه آواز می‌خواند و هم در تقلید صداها و ارائه صداهای جذاب و گیرا تلاش می‌کند به اصل مطلب نزدیک شود. در واقع او به دنبال تقلید رفتار، ژست و صدای سیاست‌مدارانی است که هر یک به نوعی بر جهان حکم‌رانی کرده‌اند و توانسته‌اند با قدرت بیشتر دامنه نفوذ خود را بیشتر کنند.
والنتاین دایننس یک هنرمند است که نمی‌خواهد در دام سیاست بغلتد اما آنچه می‌گوید به موازات پیامدش می‌تواند همچنان سیاسی تلقی شود هر چند پرهیز کردن برای او مهم باشد.
آنچه او ارائه می‌کند با شباهت‌ها و تفاوت‌هایی نزدیک به استندآپ کمدی است. می‌دانیم که: ایستخند یا کمدی ایستاده یا کمدی استندآپ یا استندآپ کمدی؛ نوعی از کمدی است که در آن اجراکننده بدون وجود دیوار چهارم و به‌صورت مستقیم با شنوندگان صحبت می‌کند.
این کمدی معمولاً توسط یک نفر اجرا می‌شود. در این نمایش، کمدین با اجرای سریعی از داستان‌گویی، لطیفه و شوخی‌های کوتاه و گذرا و بداهه‌سازی‌هایی که جمع تماشاگران پذیرای آنها باشند، به انتقال مضامین می‌پردازد. اجراکننده معمولاً سرنوشت مسائل و معضلاتی را که به‌طور بسیار مهم و جدی اجتماع کلی را درگیر خود ساخته به چالش می‌کشد، به این امید که باعث شگفتی و خندهٔ تماشاگران شود و مشکلات اجتماع را با لبخند تبدیل به آرامش کند.
با این تعریف‌ها، شباهت‌های "دهن گنده" با استندآپ کمدی این است که همان لحن طنز و کمدی و یک نفره بودن اجرا را نگه داشته است اما تفاوت در اینجاست که او به جای لطیفه و شوخی از خطابه‌های سیاست‌مداران طوری بهره‌وری می‌کند که چنین لحنی را پیدا کند. در ضمن او به جای یک میکروفن از 7 میکروفن استفاده می‌کند و نتیجه آنکه در ساختارشکنی استندآپ کمدی می‌کوشد. همچنین کاملا هم ایستاده تا به آخر بازی نمی‌کند بلکه در نقش بن لادن بر روی میز می‌نشیند و از رویکرد و رویه مبارزاتی خودش به نام اسلام دفاع می‌کند.
او همچنین توان ساز زدن با دهان را دارد و به گونه‌های متفاوت آواز می‌خواند و یا در آوازها به شیوه لب‌خوانی خیلی مسلط عمل می‌کند بنابراین فقط هم بازی نمی‌کند و نمی‌خنداند بلکه هوشیارانه ضرباهنگ را می‌سازد و در هماهنگی با همه چیز فضاسازی می‌کند و لحن متغیری دارد و با حوصله و ظرافت به بیان یک "دهن گنده" می‌پردازد که می‌تواند دنیا را متاثر کند و حتی در تصاحب و تغییر دنیا نقش مهمی را بازی کند. او بدون داشتن لهجه در بیان آنچه باید بگوید به سه زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی می‌کوشد و نتیجه هم بسیار جذاب و موثر هست.
این هنرمند بلژیکی به نظر می‌رسد از نگاه یک مرد چپ بر آن است که استثمارگران و قدرت‌طلبان را به چالش بکشاند و نمونه بارز این نگاه پرداختن به خطابه نماینده راست‌گرای بلژیکی است که ملتمسانه از آمریکا می‌خواهد که در اروپا ورود پیدا کند وگرنه چپ‌گرایان همه اروپا را برای حمایت از مسلمانان و ورودیه دادن به آنها تبدیل به یک قاره مسلمان خواهند کرد و از همه مهمتر نوک پیکان‌‌اش به سمت آمریکا شلیک می‌شود و می‌خواهد این قطب جهانی را به سخره بگیرد که چگونه این روزها به دروغ علیه اسلام و یا هر آنجا که باید مداخله و حضوری داشته باشد حرافی می‌کند و شاید ترامپ برای والنتاین دایننس سقوط و شکست این قدرت بزرگ باشد که با چنین حرافی‌هایی میان تهی بودن خود را به تماشا می‌گذارد، چنانچه مداخله روسیه برای انتخاب چنین فردی می‌تواند بیانگر اضمحلال آمریکا برای همیشه باشد.
به هر روی در این نمایش خلاقه، ما می‌خندیم به آنچه گفته می‌شود و لذت می‌بریم از توان یک بازیگر که همه گونه آماده است و در این فضای مینی‌مالیستی او حتی با بیان بدنی خیلی دقیق به جزیی‌ترین چیزهایی که مرتبط با عالم سیاست است، می‌پردازد. این بازیگر از میمیک‌ها بهره لازم را برای تصور کردن نقش‌ها می‌برد و بدن و فیگورهایش برای القای نقش و انتقال مفاهیم بسیار کارآمد است. دایننس صدای چند ساحتی دارد و ذهن و بلوغی دامنه‌دار برای آنچه که در غایت خود معرف هنرمندی‌اش خواهد بود. او ضد سیاست عمل می‌کند اما در نهایت خطابه‌اش گیراترین خطابه چند وجهی فلسفی- سیاسی برای درک حقایق حاکم بر جهان معاصر خواهد بود که به عنوان مساله‌ای ریشه‌دار می‌تواند همه ما را تحت‌تاثر قرار دهد.
پی نوشت:
* Stand-up comedy
منابع:
استند آپ کمدی، ویکی پدیا