به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای نیاوران، سید محمد مجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بازدید از نمایشگاه آثار سوزن‌دوزی معاصر ایران به میزبانی فرهنگسرای نیاوران و باعنوان "نخ و نگاره" در سخنانی با ذکر این مطلب که یکی از شاخه‌های جدی هنر در تاریخ و فرهنگ ایران، هنرهای وابسته به منسوجات، پارچه‌ها و بافته‌ها و در مرتبه بعد تزئینات آن‌ها است، گفت: هیچ شهری در ایران پیدا نمی‌شود که حسب اقلیم و قوم، تنوع نقوش و رنگ‌ها و طرح‌های تزئینی منسوجات را نداشته باشد. دایره گسترده نام‌ها و نقش‌ها نشان از پراکندگی این هنر در ایران دارد. بسیاری از شاخه‌های این هنر متأسفانه به دست فراموشی سپرده شده است. بااین‌همه، این‌که هنرمندانی با شعور و شناخت، سعی در بازشناسی این میراث ارزشمند دارند و آن‌ها را بر اساس یافته‌های پژوهشی بازآفرینی می‌کنند سرمایه ثمین و ارزشمندی است. احیای رودوزی‌های سنتی و بروز خلاقیت در طراحی بهره‌مند از آن‌ها ظرفیت ویژه‌ای در حوزه طراحی مد و لباس و پیوند پوشش امروز با سنت‌های اصیل گذشته به وجود می‌آورد.
او در ادامه افزود: باید با استفاده از خلاقیت در کنار حفظ اصالت، هنرهای برآمده از هویت و سنت‌ها را با طراحی توأمان کنیم و دراین‌بین آن را به‌درستی به نسل جدید معرفی کنیم تا جوانان مستعد به آن اقبال نشان دهند.
معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: ظرفیت الهام‌بخش هنرهای اصیل ایران در هدایت و سوق سلیقه مردمان مختلف جهان می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد. معرفی این هنر به جهانیان افزون بر آشنایی با فرهنگ و ارائه چهره‌ای واقعی از ایران بازار جدیدی در مقابل هنرمندان می‌گشاید. ازاین‌رو اقتصاد هنر به‌طور عام و اقتصاد هنرهای ایرانی با اقتصاد مقاومتی قرابت دارد. اقتصادی درون‌زا، برون‌گرا و ارزش محور که با نیروی انسانی تربیت‌شده موجود در کشور و همکاری و همت همه بخش‌ها خصوصاً بخش خصوصی می‌تواند اتفاقات ماندگاری را در این زمینه به همراه داشته باشد.
پیشنهاد کشور ترکیه برای ثبت پرونده "خوشنویسی اسلامی" در میراث فرهنگی جهانی یونسکو
او در پاسخ به سؤالی در خصوص ثبت آثار هنری ایران توسط کشورهای همسایه با اشاره به پیشنهاد کشور ترکیه برای ثبت پرونده "خوشنویسی اسلامی" در میراث فرهنگی جهانی یونسکو خاطرنشان کرد: دوران اوج هنرهای ما دورانی بوده که توجهات ویژه به آن‌ها می‌شده و این مجموعه و امتیاز بوده که باعث رشد و ترقی هنر بوده است اگر دیگرانی هستند که در همسایگی ما که سهمی از میراث گذشته را متعلق به خود می‌دانند اولین انگشت تذکر متوجه ما است که در این زمینه کم‌کاری کرده‌ایم. درباره همین پرونده خوشنویسی یازده سال پیش شخصاً این پرونده را مطابق الگوی ارائه‌شده یونسکو آماده کردم و به مسئولان مربوطه میراث فرهنگی ارائه کردم و متأسفانه اقدامی صورت نگرفت. اگر یازده سال پیش اقدام مؤثری در این زمینه صورت می‌گرفت امروز شاهد این اتفاقات نبودیم.
تعلق هنر و هنرمندان با ثبت از بین نمی‌رود
حسینی در بخش پایانی صحبت‌های خود با اشاره به این مطلب که اگر میراثی و یا چهره تاریخی توسط سازمانی جهانی به نام کشوری دیگر ثبت شود مسئولیت ما دوچندان می‌شود تا ابعاد مختلف آن هنر و یا آن شخصیت هنری را معرفی کنیم گفت: به‌عنوان‌مثال مولانا برخواسته از فرهنگ ایرانی اسلامی است اگرچه در ترکیه سالیانی زیسته و به خاک سپرده‌شده است. اگر کلیت ویژگی‌های فرهنگی یک تمدن معرفی شود ثبت یک پدیده از آن به معنای بیگانه شدن آن نیست. مثلاً اگر کشوری حافظ را ثبت کند آیا کسی باور می‌کند که حافظ متعلق و متأثر از فرهنگ ایران نیست؟ ازاین‌رو تعلق هنر و هنرمندان با ثبت از بین نمی‌رود اما وظیفه ثبت و معرفی هنر و هنرمندان را باید با جدیت موردتوجه قرار داد.