گروه سینما هنرآنلاین، امیر پناهی‌فر، تهیه کننده و طراح صحنه و لباس فیلم کوتاه «ریحان نامه» در گفت وگو با خبرنگار هنرآنلاین بیان کرد: همزمانی دو نقش تهیه‌کنندگی و طراحی صحنه و لباس به رغم تعارض‌های ذاتی، با شناخت دقیق بودجه‌بندی و تخصیص سقف مالی توسط مدیر تولید به خوبی مدیریت شده است.
او ادامه داد: بودجه‌بندی دقیق و تعهد به سقف‌های تخصیص داده شده، امکان حفظ کیفیت فیلم را در هر دو حوزه فراهم کرد.
این طراح صحنه و لباس سینما و تئاتر خاطرنشان کرد: در طراحی فضای فیلم کوتاه «ریحان نامه» با توجه به دو لوکیشن محدود و پیچیدگی‌های ناشی از آن، دستیابی به یک سالن تئاتر مناسب که از نظر ارتفاع سقف و دسترسی پشت صحنه شرایط لازم را داشته باشد، چالشی جدی بود.
او افزود: با تلاش مدیر تولید به فرهنگسرای نیاوران رسیدیم که فضایی استاندارد برای اجرا بود؛ اما دغدغه اصلی فقط صحنه نبود، بلکه تعداد زیادی هنرور و لباس مورد نیاز برای بازسازی فضای تماشاگران نیز مطرح بود.
این هنرمند بیان کرد: در طراحی لباس‌های شخصیت‌ها به ویژه ریحان، تلاش شد با حفظ یک الگوی کلی و تنها تفاوت رنگ پارچه، شخصیت اصلی از گروه فرم متمایز شود.
او افزود: با توجه به روند فیلمنامه و دکوپاژ کارگردان که ریحان را دنبال می‌کند، نگرانی از یکنواختی لباس‌ها نداشتم.
طراح صحنه نمایش «کشتی نوح» عنوان کرد: علاوه بر زیبایی بصری، طراحی لباس و صحنه باید در خدمت روایت و پیام اجتماعی فیلم باشد.
او بیان کرد: زندگی ریحان و پدرش در خانه سرایداری فرصتی بود تا با جزییات بیشتری کار کنیم؛ مثلاً شالی که برای پدر طراحی کردم، ترکیبی از رسم الخطوط گوناگون است تا ضمن تداعی جغرافیای شخصیت‌ها، نفس مردسالاری و قلدرمابی را نیز نمایان کند.
امیر پناهی‌فر در خصوص توازن بین اصالت فرهنگی، واقع‌گرایی و زبان بصری فیلم گفت: با همسویی کلیت اهداف با کارگردان، نقشه راه روشنی پیش رویم بود. فیلم در مرز خیال و واقعیت در نوسان است و با همفکری تیم، ساختار تصویری و پرداخت جزییات به بهترین شکل شکل گرفت.
او همچنین بیان کرد: تعامل با کارگردان و مدیر فیلمبرداری در مراحل پیش‌تولید و بازدید لوکیشن‌ها باعث شد تا هماهنگی‌های فنی لازم در مورد گیت تصویر و زمان آماده‌سازی صحنه به خوبی انجام شود. هر کدام از اعضای تیم نیازهای خود را مطرح می‌کردند و ما همکفری مناسبی داشتیم.
امیر پناهی‌فر با اشاره به تجربه گسترده خود در سینما و تئاتر افزود: طراحی صحنه فارغ از مدیوم، اساساً طراحی صحنه است و تنها تفاوت عمده در اندازه قاب تصویر است که راهنمای طراح برای پرداخت جزییات است.
او درباره حفظ کیفیت طراحی صحنه و لباس در محدودیت‌های زمانی و مالی فیلم کوتاه گفت: با سختی‌های فراوانی مواجه بودم اما به این محدودیت‌ها عادت کرده‌ام. یادم نمی‌رود اولین فیلم بلند من با تنها یک هفته پیش‌تولید و حدود ۲۰ لوکیشن بود که تیم بسیار اذیت شد، ولی یاد گرفتم چگونه می‌توان در محدودیت‌ها پای کیفیت و ایده‌ها ایستاد.
این تهیه‌کننده و طراح صحنه و لباس در پایان تاکید کرد: اگرچه نمی‌توان گفت صحنه و لباس همه چیز یک فیلم هستند، اما بی‌تردید در پیشبرد قصه و القای حس به مخاطب نقش حیاتی دارند. طراحی و اجرای خوب صحنه و لباس شاید به چشم نیاید، اما طراحی ضعیف به کلیت فیلم لطمه زده و فاصله‌ای میان مخاطب و اثر ایجاد می‌کند. من تمام تلاش خود را کردم تا این عناصر در خدمت قصه باقی بمانند و خودنمایی نکنند.
انتهای پیام