به گزارش هنرآنلاین، یکی از محورهای مهم ماموریتی محمد خزاعی به‌عنوان رئیس سازمان سینمایی، توجه به معیشت اهالی سینما از طرق مختلف بوده است. رویکردی که از نخستین روزهای استقرار تیم سینمایی جدید دولت، بر روی آن اجماع وجود داشت. تیم جدید اعتقاد داشت که با رونق تولید، دیگر ارکان سینما هم‌چون توزیع و پخش نیز بر روی غلطک افتاده و بدین‌ترتیب، گشایش خوبی در زندگی و کار قشر عظیمی از فعالان سینما ایجاد خواهد شد. در این زمینه، اکران فیلم‌های پرمخاطب در همان هفته‌های نخست استقرار تیم سینمایی جدید، توانست جان دوباره‌ای به سینما بخشیده و رونق را به این مدیوم بازگرداند. هم‌زمان، ارائه راهکارهایی در حوزه تولید نیز توانست چرخه سینما را از آن رکود ایام کرونا جدا کرده و فعالیت بدنه سینما را با رونق خوبی مواجه نماید.
محمد خزاعی تنها چند روز پس از انتخاب به‌عنوان رئیس سازمان سینمایی، به‌صورت سرزده در نشست یکی از مراکز مهم سینمایی حضور یافته و در جریان مشکلات معیشتی بدنه سینما قرار می‌گیرد. در همان جلسه، خزاعی از مسئولان رده‌بالای آنجا می‌خواهد تا فهرستی از اعضایی تهیه کنند که با مشکلات عدیده مالی مواجه هستند. هم‌چنین در آن جلسه تعیین شد تا فهرستی از اجاره‌نشین‌ها، بیمارها و کسانی که معیشت دشواری دارند، تهیه شده و در اختیار سازمان سینمایی قرار دهند تا آنها بتوانند امکانات و تسهیلاتی را برای این قشر تخصیص دهند.
جالب است که این فهرست، پس از گذشت ۱۵ ماه، هنوز به سازمان سینمایی ارائه نشده و حالا این‌گونه القا می‌شود که این سازمان، قدمی در مسیر گشایش از معیشت دشوار اهالی سینما برنداشته است. در سایه همین شائبه است که گروهی، منویات سیاسی خود را دنبال کرده و هیچ نگرانی از بابت معیشت بدنه سینما و دیگر مقولات نظیر رکود تولید ندارند. چرا که این گروه، نه بازخواست می‌شوند و نه نام و عنوان آنها به‌واسطه نپرداختن به این موضوع، خدشه‌دار می‌گردد. وقتی کاسه و کوزه‌ها بر سر سازمان سینمایی شکسته می‌شود، طبیعی است که این گروه و جریان در یک حاشیه امن مناسب، به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داده و تمام تلاشش بر این است تا پست‌های کلیدی را در تصاحب داشته باشد.
طی ماه‌های گذشته، جریانی تلاش می‌کند تا رونق در تولیدات سینمایی را با کلیدواژه‌هایی چون سخت‌گیری شورای پروانه ساخت یا ناآرامی‌های اجتماعی، تحت‌الشعاع قرار داده و این‌گونه القا کند که رکودی عجیب در حوزه تولید رقم خورده است. در حوزه‌های توزیع و پخش نیز این اتفاق به اشکال دیگری رخ داده است. متاسفانه این جریان، بعضا با تهدید و ارعاب، این‌گونه القا می‌کند که سینمای ایران، در حال تجربه کردن یکی از بدترین دوره‌های حیات خود است که به‌مراتب وخیم‌تر از دوران کروناست. حال آن‌که در پشت‌پرده، چنین وضعیتی نبود. تولید سینمایی در همین فصل پاییز که ناآرامی‌های اجتماعی به اوج خود رسید، در یکی از طلایی‌ترین وضعیت خود طی سال جاری قرار داشت. شورای پروانه ساخت نیز یکی از فشرده‌ترین دوران‌های کاری خود طی یک سال اخیر را در همین فصل پشت سر گذاشت اما در حوزه اکران، مشکلاتی وجود داشت که البته دامن تمامی اصناف را گرفت و محدود به سینما نبود.
این جریان، تلاش بسیاری کرد تا جشنواره فجر امسال را از سکه انداخته و علامت سوال‌های بسیاری را راجع این رویداد مطرح کند اما جشنواره در گام نخست، با استقبال سینماگران مواجه شد. درواقع این جریان، نه‌تنها نگران معیشت اهالی سینما نیستند بلکه از سینما، چیزی فراتر از رفع نیازها و منویات خود نمی‌خواهند و چون عهده‌دار برخی مناصب و پست‌ها هستند، بنابراین بحران معیشت، روی ریل مرتفع‌شدن قرار نمی‌گیرد و این موضوع مهم، به کلاف سردرگمی تبدیل می‌شود که نارضایتی بدنه سینما را رقم زده است.
سازمان سینمایی با ناامید شدن از این مراکز قدرت، مصمم است تا کار را مستقلا در دست گرفته و زمینه مرتفع‌شدن مشکلات را فراهم آورد. برای این منظور بسته حمایتی طراحی شده که احتمالا در دهه فجر رونمایی می‌شود و این امیدواری وجود دارد تا از این پس، مشکلات بدنه سینما، ذیل رونقی که در بخش‌های سه‌گانه سینما (تولید، توزیع و پخش) رقم خواهد خورد و البته حمایت‌های مستقیم سازمان سینمایی، به حداقل ممکن کاهش یابد. این سیاست، می‌تواند گره‌گشایی خوبی از مشکلات سینماگران داشته باشد و اوضاع فعالان سینما را به میزان چشمگیر بهبود بخشد.