سرویس سینمایی هنرآنلاین: کوروش آهاری کارگردان جوان که در آمریکا تحصیلات خود را به پایان رساند، در اولین گام فیلمسازی خود فیلم بلند سینمایی "آن شب" را با بازی شهاب حسینی کارگردانی کرد که یکی از 10 فیلم بخش نگاه نو سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر است. این فیلم امروز سه‌شنبه 15 بهمن در پردیس ملت برای اهالی رسانه نمایش داده می‌شود.
داستان "آن شب" درباره یک زوج ایرانی است که در هتلی در آمریکا حبس شده‌اند و... نیوشا جعفریان، امیرعلی حسینی، آرمین مهر، گلبرگ خاوری، علی کوششی و بازیگر خردسال لیلا گرگانیان در کنار بازیگران خارجی شامل لی لی ویکی، جرج مگوایر، الستر لیتم، مایکل گرم و جیا مورا در کنار حسینی به ایفای نقش می‌پردازند.
آهاری در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره "آن شب" صحبت کرد که می‌خوانید:
آقای آهاری، ظاهراً فیلمنامه این فیلم از طریق فراخوان به دستتان رسیده است. کمی درباره آن توضیح دهید.
بله، من در حال حاضر در آمریکا ساکن هستم و تحصیلاتم را در رشته سینما گذراندم. در طی این مدت کارهای کوتاهی ساختم که پیرامون قصه‌های غیرایرانی بوده است، اما دوست داشتم کار بلندم را با یک داستان ایرانی شروع کنم تا در ایران نیز نمایش داشته باشد. بر همین اساس یک کمپانی آمریکایی پیدا کردم و از طریق آن‌ها یک فراخوان فیلمنامه‌نویسی منتشر کردیم تا نویسندگان ایرانی داستان‌های خود را در ژانری که می‌خواستیم برای ما بفرستند. در این میان میلاد جرموس اثرش انتخاب شد و پس از آن نیز بازنویسی روی آن شکل گرفت.
این فراخوان صرفاً در آمریکا بود؟
پایگاه اصلی این فراخوان در آمریکا بود، اما ما از تمام نویسندگان در کل جهان دعوت کردیم. می‌خواستیم از میان آثار رسیده صرفاً آثار نویسندگان ایرانی را مورد بررسی قرار دهیم تا این موقعیت را داشته باشند که خوشبختانه فیلمنامه میلاد از داخل خود کشور انتخاب شد. جالب بود که آثار خوبی هم به دستمان رسید و خوشحالیم که این فضا ایجاد شد و همچنان نیز این فراخوان ادامه دارد.
قرار است با آثاری که به دستتان می‌رسد چه کاری انجام دهید؟
همین کاری که برای فیلم "آن شب" اتفاق افتاد. یعنی ما فیلمنامه‌ها را می‌خوانیم و مورد ارزیابی قرار می‌دهیم. هدف ما گسترش این همکاری است چه داستان‌هایی که در ایران نوشته شود و بتوان در خارج از کشور کار کرد و چه فیلم‌هایی که بازیگران اصلی آن ایرانی هستند، ایجاد این پل ارتباطی برای ما اهمیت دارد.
چطور شد که با آقای درمنش آشنا شدید و این همکاری شکل گرفت؟
من بسیار اتفاقی با محسن درمنش پسر آقای درمنش تهیه‌کننده در آمریکا آشنا شدم و به او گفتم که می‌خواهم فیلمی بسازم که در داخل ایران نیز قابلیت نمایش داشته باشد او راهنمایی‌های لازم را به من کرد و بعد از طریق او با پدرش وارد صحبت شدیم که درنهایت تهیه‌کنندگی بخش ایران را او قبول کرد.
فیلمنامه این کار چند بار بازنویسی شد؟
فیلمنامه کامل بود ولی داستان متفاوت از آن چیزی است که امروز بر روی پرده سینما می‌بینید فیلمنامه چیزی حدود سه یا چهار بار بازنویسی شد.
با توجه به این که ژانر وحشت در سینمای ایران چندان جایگاهی ندارد چرا به سراغ ساخت این اثر رفتید؟
من از طرفداران ژانر وحشت هستم، اما هر فیلمی که در این ژانر ساخته شود را قبول ندارم. نگاهم این است که فیلم در ژانر وحشت باید بعد انسانی و روان‌شناختی نیز داشته باشد. ترس این فیلم از جنس ترس نیست و خودمان فیلم را در ژانر ترس و وحشت نمی‌دانیم و این یک فیلم کاملاً روان‌شناختی و رازآلود است که منشأ این ترس در درون خود آدم‌هاست و ترس از برملا شدن رازهایشان که در طول قصه اتفاق می‌افتد، باعث آن هیجان می‌شود. یکی از دلایلی که این ژانر خیلی در ایران کار نمی‌شود و موارد اندکی بوده است که به آن پرداخته‌اند و نسبتاً موفق بوده‌اند با توجه به این که می‌دانم این ژانر مخاطب خودش را دارد اما در آن اندازه و کیفیت هنوز در سینمای ایران شکل نگرفته نبود فضاسازی لازم است. دوست داشتم با توجه به علاقه‌مندی و پیگیری سینمای آمریکا و جهان فیلمی در حد و اندازه سینمای هالیوود برای بیننده ایرانی درست کنم تا همان حس و حال را با دیدن این فیلم داشته باشد و اگر استقبال شود این مسیر را ادامه می‌دهم و این بار روی داستان‌های بومی که شاید درباره آن‌ها کم بدانیم و یا حتی ندانیم کار کنم.
اشاره کردید به این که فیلم‌های ایرانی فضاسازی لازم در این ژانر را ندارند، چرا؟
با دیدن فیلم‌هایی را که اخیراً در ایران و در این ژانر تولید شده‌اند متوجه شدم ما خیلی دوست داریم به سینمای هالیوود نزدیک شویم که گاهی ترس ناگهانی به شما القا می‌کند و گاهی روح و شبح به شما نشان می‌دهد، اما آنچه فیلمسازان داخل کشور از آن غافل هستند و در نظر نمی‌گیرند بحث ایجاد فضاست. من در "آن شب" تلاش کردم فضاسازی کنم و بیننده را در فضا قرار دهم. درواقع برای همراهی مخاطب با قصه باید او را در فضا قرار داد. وقتی این فضاسازی درست شکل بگیرد آن میزان ترس ایجاد شده نیز قطعاً شکل درستی به خود می‌گیرد. درواقع آن اتفاق آنی با ترس همراه می‌شود و تأثیرگذار خواهد بود و اگر این فضا شکل نگیرد به سمت کمدی شدن می‌رود و مخاطب آن را پس می‌زند.
فکر می‌کنید فیلم بتواند با مخاطب ایرانی و خارجی ارتباط برقرار کند و در این راستا سرمایه‌گذاران خارجی تا چه اندازه با شما همراه شدند؟
من و میلاد سعی کردیم داستانی کار کنیم که بتواند جهانی باشد و با این که زوج ایرانی است اما مخاطب جهانی نیز داشته باشد. بر همین اساس زمانی که فیلمنامه آماده شد آن را به چند سرمایه‌گذار خارجی نشان دادیم و درنهایت با آن ارتباط برقرار کردند. طی نمایش‌هایی که در آمریکا داشتیم بازخورد خوبی گرفتیم و سرمایه‌گذاران خارجی هم علاقه‌مند شدند و همکاری کردند. بخش دیگر سرمایه ما نیز از سوی کمپانی شهاب حسینی تأمین شد.
چطور شد که شهاب حسینی را مجاب کردید تا هم در فیلمتان بازی کند و هم سرمایه‌گذاری؟
مسیر جالبی را طی کردیم؛ در مرحله اول شهاب بازیگر محبوب و مورد علاقه خودم است و فکر نمی‌کردم به این دست آثار علاقه‌ای داشته باشد، اما چند بار طی صحبت‌هایی که با دوستانم داشتم، او را به من پیشنهاد دادند و فکر کردم شاید این اتفاق بیفتد. از طرف آقای درمنش فیلمنامه برای او ارسال شد و ملاقاتی با هم داشتیم؛ او در آن جلسه به من گفت تو می‌توانی روی من به‌عنوان برادر، دوست و بازیگر حساب کنی و از آن لحظه نیز به‌واقع همین‌گونه بوده است و او نسبت به حضور در این فیلم اشتیاق نشان داد و همراه من بود تا امروز.
سایر بازیگران چطور انتخاب شدند؟
برای بازیگر نقش زن می‌خواستیم یک بازیگر زن از ایران دعوت کنیم، اما به دلیل شرایط سیاسی حاکم و ممنوعیت سفر ایرانیان به آمریکا کمی این اتفاق دشوار شد. مهناز افشار انتخاب ما در این زمینه بود و زمانی که فیلمنامه را خواند از آن استقبال کرد، اما شرایط حضورش در فیلم فراهم نشد و نتوانست ویزا بگیرد. درنتیجه به این فکر کردیم یک بازیگر از آمریکا پیدا کنیم و به نیوشا جعفریان رسیدیم که بازیگر توانایی است و فیلم اولش را بازی می‌کرد. پس از فیلم نیز به این نتیجه رسیدیم که بهترین گزینه‌ای بود که انتخاب کردیم. سایر بازیگران نیز در پروسه انتخاب قرار گرفتند.
مدتی قبل این فیلم در آمریکا به نمایش درآمد بازخوردها چطور بود؟
از گوشه و کنار شنیدم که تا الان دوست داشتند و با آن ارتباط برقرار کردند و بازخوردهای خوبی دریافت کردم. نقد منفی هم اگر باشد از آن استقبال می‌کنم و تلاش می‌کنم در آینده کار بهتری ارائه دهم.
هدف شما این بود که فیلمی بسازید که در ایران اکران داشته باشد اما حالا در جشنواره فیلم فجر حضور دارید، نظرتان را در‌این‌باره بگویید؟
جشنواره فیلم فجر برای من جذاب است و به‌عنوان یک فیلمساز و یک فرد عادی همواره این جذابیت وجود داشته است. هدف من اکران فیلمم در ایران بود، اما حالا در جشنواره فیلم فجر حضور دارم و این فراتر از آن چیزی است که تصور می‌کردم و امیدوارم علاوه بر داوران، منتقدان و مخاطبان نیز از دیدن آن لذت ببرند. من به آرزویم رسیده‌ام و جایزه‌ام را از مخاطبان گرفته‌ام.