سرویس سینمایی هنرآنلاین: رحیم طوفان سال گذشته فیلم سینمایی "یک کیلو و بیست و یک گرم" نخستین فیلم بلند سینمایی خود را ساخت و روانه جشنواره فیلم فجر کرد، اما فیلم او موفق به حضور در بخش رقابتی نشد. او این روزها فیلمش را آماده حضور در سومین جشنواره فیلم سلامت می‌کند.
طوفان در گفت‌وگو با خبرنگار هنرآنلاین درخصوص وضعیت اکران این فیلم پس از گذشت یک سال گفت: از آنجایی که وضعیت اکران دست کارگردان نیست و دست تهیه کننده و پخش کننده و حتی سرمایه گذار است، بنابراین باید افراد قدرتمندی باشند تا بتوانند بهترین سینما و بهترین زمان را برای اکران در اختیار بگیرند. من این فیلم را سال 95 ساختم و پروانه نمایشش را هم بدون هیچ ممیزی همان زمان گرفتم، سال 96 هم گذشت اما اتفاقی برای آن رخ نداد و حالا در نیمه سال 97 اعلام کرده‌اند که شهریور یا مهر نوبت اکران این فیلم است. متاسفانه فیلم من مانند یک بچه یتیم است و فکر نمی‌کنم سینما یا سرگروه خوبی را به آن تخصیص دهند.
وی ادامه داد: من "یک کیلو و بیست و یک گرم" را با سرمایه شخصی ساختم و از سوی ارگان و نهادی حمایت نشدم. خوشحالم که در همین اکران‌های خصوصی که داشت بازخوردهای خیلی خوبی دریافت کردم، اما متاسفانه فکر می‌کنم در اکران این فیلم آسیب می‌بیند.
طوفان افزود: این وضعیت به فرهنگ و جو حاکم بر جامعه باز می‌گردد. هرچه تقاضا بالا می‌رود عرضه نیز به همان شکل خواهد بود، امروز فیلم اجتماعی با شکست مواجه می‌شود و فیلم کمدی مورد توجه است و بعضی‌ها نیز از این راه پول کلانی بدست می‌آورند. از سوی دیگر مردم نیز مقصر هستند چرا که تقاضای آن‌ها فیلم کمدی است. بنابراین فیلم‌های مناسب و جدی که از درون خود اجتماع ساخته شده‌اند بخاطر این که مستقل هستند دیده نمی‌شوند ولی اگر اکران خوبی برای آن‌ها در نظر گرفته شود قطعا مورد توجه قرار می‌گیرند. در حال حاضر سینما یا به واسطه فیلم‌های کمدی مورد توجه واقع می‌شود یا بازیگرمحور است و یا باید کارگردان نامداری داشته باشد که دیده شود. در دنیا هم بازیگران تعیین کننده گیشه هستند، اما به این شیوه فیلم‌هایشان اکران نمی‌شود.
این کارگردان در ادامه درباره حضور فیلم "یک کیلو و بیست و یک گرم" در جشنواره سلامت و ارتباط آن در جامعه بیان کرد: سلامت صرفا جسمی نیست و روحی- روانی نیز هست. با توجه به این که فیلم من کاملا اجتماعی و خانوادگی است و لایه‌های روانی پنهانی در خود دارد در این جشنواره پذیرفته شد. امیدوارم هم مردم و هم داوران آن را درک کنند و به این لایه‌های پنهانی پی ببرند. همانطور که این فیلم از عنوانش پیداست یک کیلو وزن هیچ شی نیست، بلکه وزن یک بچه است و بیست و یک گرم هم در ادامه به همین مرتبط است. این فیلم محتوای عمیقی دارد و دلایلی را بررسی می‌کند که گاهی بزرگان یک خانواده از سر نادانی و جهالت پیش می‌آورند.
طوفان همچنین با گلایه از وضعیت انتخاب آثار در جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: فیلم من متقاضی حضور در جشنواره فیلم فجر سال گذشته بود، اما متاسفانه در حق آن اجحاف کردند و به جرات می‌توانم بگویم در حالی که 5 یا 6 فیلم خوب بیشتر در جشنواره نداشتیم اما به دلایل کاملا شخصی فیلم من بیرون ماند. قضاوت نمی‌کنم و تنها امیدوارم که حداقل جشنواره سلامت فرصتی باشد تا همه بتوانند فیلم را ببینند و متوجه شوند چه اتفاقی در حال رخ دادن است. من برای این فیلم زحمت کشیدم و زمان برد تا فیلم ساخته شود، اما به راحتی حقش خورده شد. شاید این جشنواره زمانی باشد برای دیده شدن این فیلم.
طوفان با بیان این که جشنواره از هر نوعش خوب است و می‌تواند باعث دیده شدن آثار شود، توضیح داد: متاسفانه امروز جشنواره‌های ما با یک سیاست عجین شده‌اند و هر کسی از دل در این راستا کار هم انجام دهد بالاخره پشتش یک بحثی بوجود می‌آید. الان سیاست و بیلان کاری مهمترین مسئله شده است و همه به فکر برگزاری جشنواره هستند تا بتوانند این بیلان را بالا ببرند. در نهایت با کمک بخش خصوصی جشنواره‌ای برگزار می‌کنند و با وجود تاثیر مثبت، اما نگاه‌های خوبی به همراه خود ندارند. تنها به دلیل اینکه همه چیز با یک سیاست خاص دیده می‌شود. جشنواره سلامت می‌تواند خوب باشد و اکران خوبی هم داشته باشد اما این جشنواره برای فیلمسازان جشنواره تخصصی نیست و برای مردم است و موضوعیت دارد. ضمن اینکه به نظرم فیلمسازان همیشه مظلوم واقع شده‌اند و این درباره تمام هنرمندان صدق می‌کند. همواره از هنرمند به عنوان پله استفاده می‌شود و کسی به هنرمند برای خلق اثرش کمک نمی‌کند. جشنواره سلامت هم شکل گرفته و هزاران فیلمساز دعوت شده‌اند اما مدیران طبیعتا هنری نیستند که به هنرمند ارج نهند. امروز اگر حضور فیلمسازان در جشنواره‌ها پر اهمیت شده است، به این دلیل است که پله‌ای باشند برای دیده شدن آن جشنواره و پس از اختتامیه همه چیز فراموش می‌شود. در واقع هنرمند اگر حضور نداشته باشد این جشنواره‌ها برگزار نمی‌شوند. ما فیلمسازها برای این جشنواره‌ها تنها ابزاری بیش نیستیم.
این کارگردان در خاتمه درباره دلایل حضور نداشتن در جشنواره‌های بین‌المللی اظهار کرد: من یک فیلم ایرانی ساختم که سیاه نیست تا خارج پسند باشد، به همین دلیل دراین بخش دیده نشد.