گروه سینما و تئاتر هنر آنلاین: چند روز پیش بالأخره بعد از حدود 3 سال، فیلم سینمای «مصلحت» از توقیف درآمد و دیروز بالأخره تاریخ نمایش عمومی این اثر در سینماها رسما اعلام شد: چهارشنبه 17 خردادماه. فیلمی محصول مشترک حوزه هنری و سازمان هنری-رسانه‌ای اوج که دو نهاد انقلابی به شمار می‌آیند. در حالی که به نظر می‌رسد مسئله توقیف فقط برای غیرخودی‌هاست، وضعیت «مصلحت» در این 3 سال توقیف و البته 2 فیلم دیگر سازمان اوج، تحلیل متفاوتی از فیلم‌های توقیفی به دست می‌دهد؛ آن هم با وابستگی و ارتباطی که این سازمان با نهادهای حاکمیتی دارد.
3 سال قربانی مصلحت‌ها «مصلحت» که نام قبلی آن «مصلحت نظام» بود (و جالب این که نامش هم توقیف شد!) درباره آقازاده یک مقام ارشد قضایی است که مرتکب قتل شده، اما عده‌ای در قوه قضاییه می‌خواهند پرونده‌اش را لاپوشانی کنند؛ با این حال یک بازپرس ساده، اما درستکار، به ماجرا شک می‌کند و به همین دلیل به دردسر می‌افتد. این اثر خوش‌ساخت در سی‌ونهمین جشنواره ملی فیلم فجر، نامزد 6 سیمرغ شد و دیپلم افتخار بهترین کارگردان اول را برای حسین دارابی گرفت. «مصلحت» از مدت‌ها پیش پروانه نمایش گرفته بود، اما با وجود حل مشکلات نمایش آن در قوه قضاییه، توسط یک نهاد امنیتی توقیف شد و مجوز اکران نداشت.
جاسوس‌بازی توقیفی اوج فیلم سینمایی «لباس شخصی» محصول 1398، به عنوان نخستین محصول توقیفی سازمان هنری-رسانه‌ای اوج شناخته می‌شود. فیلمی در ژانر درام جاسوسی، درباره کشف تشکیلات مخفی حزب توده در ارتش که به ماجرای دستگیری یک نفوذی بلندپایه این حزب در سال‌های نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی می‌پردازد. «لباس شخصی» به کارگردانی امیرعباس ربیعی، اثری پیچیده و جذاب است که به اتفاقات مهمی در تاریخ انقلاب می‌پردازد و در هیاهوی فیلم‌های خوب سی‌وهشتمین جشنواره ملی فیلم فجر که رویداد پرباری بود، نقدهای مثبتی هم گرفت، اما با دستور یک نهاد امنیتی، توقیف شده و امکان نمایش ندارد. «لباس شخصی» اثری جسورانه و خوش‌ساخت است که می‌تواند توجهات را جلب کند.
روایت پرحاشیه فساد پهلوی فیلم سینمایی «مسیح، پسر مریم» به کارگردانی علی جعفرآبادی را که از نیمه دوم سال 1400 تاکنون نتوانسته پروانه نمایش بگیرد، می‌توان تنها فیلم سازمان هنری-رسانه‌ای اوج دانست که توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توقیف شده و تنها فیلم این فهرست که بدون رونمایی در جشنواره فیلم فجر، امکان نمایش نداشته است. این اثری ماجرای یک روحانی را در اوایل دهه 50 شمسی روایت می‌کند که پیگیر مسئله تن‌فروشی یکی از اقوامش می‌شود. موضوع «مسیح، پسر مریم» فساد در حکومت پهلوی است و با تصویر کردن عناصری چون کازینو، خانه فساد و زنان بی‌حجاب عصر پهلوی، نتوانسته از سد شورای پروانه نمایش بگذرد.
مصطفی قاسمیان