سرویس سینما هنرآنلاین: همیشه در طول تاریخ، قهرمانانی وجود داشته و دارند که با ایثار جان و مال خود از کیان دینی، ملی و مردم دفاع می‌کنند. این قهرمانان، هنگام جنگ لباس رزم پوشیده و مردانه به نبرد دشمنان می‌روند و در زمان صلح، در عرصه‌های دیگر به کمک کشور و مردم می‌پردازند. ماموران آتش‌نشانی از این دست قهرمانان هستند، قهرمانانی که مانند خورشید همیشه می‌تابند، اما کسی آنان را نمی‌بیند، ولی به محض اینکه اتفاقی خاص رخ داد و یک یا چند نفر از آنان در ماموریت شهید شدند، ناگاه نگاه‌ها به سمت‌شان بر می‌گردد. آتش‌سوزی ساختمان خاطره‌انگیز پلاسکو، یکی از آن اتفاقات خاص بود که نظرها را به سوی قهرمانان آتش‌نشان برگرداند. حادثه بسیار دلخراش بود و از آن دلخراش‌تر محبوس شدن تنی چند از آتش‌نشانان در حلقه آتش و خروارها آهن، سنگ و خاک بود.
این حادثه جان‌گزا، نه مردم تهران، بلکه تمام مردم ایران را تحت تاثیر قرار داد. هنرمندان عرصه‌های مختلف نیز، هم‌سو و هم‌صدا با مردم، با حادثه دیدگان، به خصوص قهرمانان آتش‌نشانی ابراز همدردی کرده و از آنان تقدیر به عمل آوردند. هر مراسم هنری که برگزار شد، از این قهرمانان تجلیل شد. این کوچک‌ترین کاری بود که از دست هنرمندان بر می‌آمد که انجام دادند، زیرا خود را از مردم جدا ندانسته و نمی‌دانند. گروه اندکی از فعالان عرصه‌های مختلف هنری به نظرپردازی در مورد این واقعه پرداختند که کار زیبایی نبود، زیرا آنان نظرات شخصی خود را بدون تفکر بیان کردند، برای اینکه می‌خواستند خودی نشان دهند و خویش را دل‌سوز جامعه معرفی کنند. این‌گونه حرکت‌های عوام فریبانه از طرف هر کس و هر مقامی که باشد قابل قبول نیست. زمانی که کل جامعه، از مردم عادی گرفته تا هنرمندان، دچار تاثر شده و برای هموطنان و قهرمانان خود، دل می‌سوزانند و اشک می‌ریزند، سوء‌استفاده از این موقعیت توسط گروهی معدود، مشمئزکننده است. متأسفانه، عده‌ای نیز همیشه آماده به یراق هستند تا با رخ دادن چنین اتفاقات تلخی برای خود موقعیت فراهم کنند. این گروه، اگر هنری داشتند تاکنون رو می‌کردند، اما ندارند، برای همین همیشه در کمین می‌نشینند تا شکاری به دست آورند. حادثه پلاسکو، رویدادی سخت و تلخ بود که در بلند مدت نیز از خاطر کسی بیرون نمی‌رود. مطمئنا این حادثه با وجود تلخ بودن، جای آن دارد که درباره‌اش آثار هنری مختلف تولید و عرضه شود. این حقیقتی است که باید پذیرفت. آنچه آزار دهنده است، عده‌ای معدود که خود را هنرمند می‌دانند، هنوز جنازه‌های مطهر قهرمانان آتش‌نشانی و مردم که در زیر آوار مدفون هستند پیدا نشده، در رسانه‌ها پیشنهادهای مختلف می‌دهند تا از این حادثه مهم و تاثیرگذار، اثر هنری خلق کنند!
کدام اثر هنری؟! نام این اثر هنری نیست، سوء‌استفاده از موقعیت است. زمانی اثری هنری می‌شود که با نیت پاک خلق شود، نه برای پول و جایگاه! باید گذاشت زمان بگذرد و تب این حادثه تا حدی فروکش کند، بعد به فکر خلق اثر هنری درباره این حادثه بود. کار طراحان و گرافیست‌هایی که در اسرع وقت، طرح‌های زیبا آفریده و منتشر کردند را نمی‌شود با کار سوء‌استفاده‌گران یکی دانست، زیرا آنان بی‌ریا دست به این کار زدند تا تاثر واقعی خود را نشان دهند. این گروه باید مورد تشویق قرار گرفته و سوء‌استفاده‌گران تقبیح شوند. آثار برخی از این گرافیست‌ها، بدون نام دست به دست می‌شد که این نشان دهنده نیت خالقان آنها بوده. امید داریم تا در فرصت مناسب، هنرمندان واقعی و دل‌سوخته درباره حادثه پلاسکو، آثاری شایسته خلق کنند.
همه هنرمندان باید بدانند که قهرمان، همیشه قهرمان است و محدود به زمان خاص نیست. آنان باید همواره مورد تقدیر قرار گرفته و تشویق شوند. چه بهتر در زمان حیات‌شان قدر آنان را بدانیم، نه در زمان ممات.