سرویس تجسمی هنر آنلاین: هرآنچه در پرتو زمان و مکان یارای تغییر و سازگاری و هماهنگی نداشته باشد از اولویت توجه و رونق افتاده و از گزند فراموشی ایمن نخواهد ماند.
در عصر شتابان تحولات علوم و درهم ریختگی ساختارها و تجدید بنای گوناگون قراردادها که تقریبا همه چیز و همه جا را همچنان در می‌نوردد، ناگزیریم به پدیده‌های پیرامون و زایش‌های نوظهور توجه کرده و از آن میان مسیر و هدف خود را پیدا کرده، از حرکت و هدف متعالی و آرمانی باز نایستیم. بنابراین توشه راه هنرمند خردمند؛ فکری، طرحی، نقشی و حرکتی باید باشد که عیار و زیبندگی‌اش به روز باشد. به تعبیری: یادمان باشد در کنش پایداری، عیار مورد نیاز: حداقل روزآمدی و به روز بودن است. حال، حرکت ورای زمان و فرای جغرافیای زندگی رسالتی بس دشوار است که برای جماعت فرهیخته به ویژه هنرمند، ضرورتی اجتناب ناپذیر است...
از این مقدمه کوتاه بگذریم، در همین نزدیکی (نگارخانه هنر ایران) مطلعی و ضیافتی است از محل نمایش آثار نقاشیخط محمدجواد بهرامی که از مرز امن خوشنویسی عبور کرده و خود را در ورطه امواج فرم و فضا و تلاطم متغیر عمق و سطح نقاشیخط می‌آزماید.
مجموعه حاضر که با فشردگی و تنیدگی سه دوره در همدیگر، تلنگرهای پر انرژی از بکارگیری فرم‌های آزاد و انتزاعی را به مخاطب منتقل می‌کنند حاصل دو سال تلاش و کنکاش برای دست یافتن به زبان بصری و گویشی تصویری از همنشینی رنگ‌ها و حروف است که گاه برای استخراج آن منظور، واکاوی یک کلمه، دستمایه قراردادن تکرار، مبانی و ساختار گرافیکی حروف، بار انتقال معانی را بدوش کشیده، گاه رسالت انتقال مفاهیم مدنظر را سطوح مثبت و منفی و گاه ترکیب‌هایی مانند جست و گریز و تجمع و تفرق و ... به انجام می‌رساند. در این مورد گویا چهارچوب بعضی آثار از فشردگی عناصر به شدت پربار و فرم‌های قوی، ازدحام را به بیننده به صورت ناخواسته تحمیل می‌کند که اگر جزو مؤلفه‌های از پیش تعیین شده باشد از صاحب این مؤلفه دلیل آن را باید شنید.
دوره اول این مجموعه، با درگیری فرم و فضا و بعضا اشکالی ساختگی و تخیل، گویا میدان زور و زورکشی را تداعی کند، دوره میانی، بیان تفاوت‌ها و پرده تضادها است و در آخر دوره سوم، یار و یارکشی و قدری استقرار و آرامش را متصور می‌کند و آنچه نباید فراموش شود فصل مشترک هر سه دوره، سرعت عمل و انرژی نهفته در آنهاست (جستن، یافتن، رهاکردن).
آنگونه که نشان می‌دهد و گفتن آن ضرورتی است برای حفظ رابطه خوشنویسی و نقاشیخط، اینکه خواسته یا ناخواسته تأثیرات پیدا و پنهانی در آثار از فضای سطرنویسی- سیاه مشق- کتیبه- حتی چلیپا البته غیرمستقیم و کمرنگ، مخاطب خوشنویسی را به پیوندی خوشنودتر برقرار می‌کند که به این مقوله اگر با شناخت و صحه بیشتری دامن زده شود خود سرفصلی ویژه خواهد بود.
دانش گرافیکی- مهارت خوشنویسی- تجربه و مطالعه رویدادهای عرصه هنرهای تجسمی توانسته سواد بصری قابل قبول و تحسین برانگیری شود که کارنامه هنری ایشان را نسبت به نمایشگاه پیشین ارتقا بخشد و به جایگاهی که دست یافته استقرار و افتخار کند. بی‌گمان با چنین حرکت و سرعت و تلاش خلاقانه‌ای که از ایشان سراغ دارم در نوردیدن فرداهای امیدبخش و پربارتری برای بهرامی بسیار نزدیک است.
نمایشگاه آثار نقاشیخط محمدجواد بهرامی با عنوان "پنجره" از اول اردیبهشت ماه در نگارخانه هنر ایران برپا شده است.