گروه تجسمی هنرآنلاین: آنسلم کیفر، هنرمند آلمانی که در زیر بمبهای ماههای آخر جنگ جهانی دوم به دنیا آمده است، در همه چیز چرخهای از تباهی و تولد دوباره را میبیند.
او در La Ribaute، ملک وسیعی در جنوب فرانسه، که به مدت ۱۵ سال در آن زندگی و کار کرد، هزارتویی از وسواسهای خود را در قالب بیش از ۷۰ اثر ایجاد کرده است.
برجهای کج ساختهشده از کانتینرهای کشتیهای دور ریختهشده، جاذبه را به چالش میکشند. یک آمفیتئاتر بزرگ که حلقههای محو فیلم در آن آویزان شده است، یادگاری از پوسیدگی است. آفتابگردانهای خشک شده و کتابهایی که از سرب ساخته شدهاند، مضامین تکرار شونده دنیایی هستند که در میان مرگ و زندگی معلق است.
کیفر در مصاحبهای گفت: «اگر مرگ نبود، ما هم نبودیم. ما اینگونه تعریف میشویم. من به این موضوع فکر میکنم، اما نه به شکلی بیمارگونه. حتی در صورت وقوع جنگ هستهای، حتی اگر بشریت از بین میرفت، در جایی از یخچالهای طبیعی تعدادی باکتری وجود خواهد داشت و تکامل جدیدی آغاز میشود. من چیزهای معاصر را با ژرفای تاریخ کنار هم میگذارم. »
محل زندگی کیفر، یک کارخانه ابریشم بوده که او از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۷ با خانوادهاش در آن زندگی میکرد. این ملک با وسعت تقریباً ۱۰۰ هکتار، مجموعهای پیچیده از راهروها، دالانها، ساختمانهای قدیمی صنعتی، پلهای عابر پیاده و گذرگاههای زیرزمینی است که تبدیل به محلی شد که نه آدمها، بلکه آثار هنری در آن زندگی میکردند. این مکان اولین بار در سال جاری به روی عموم باز شد و اکنون به یک نمایشگاه دائمی تبدیل شده است که هر سال از ماه میتا اکتبر باز است.
سرب یکی از مواد مورد علاقه کیفر است. او خانهای قدیمی در آلمان دارد که با لولههای سربی آن خراب شده بود و زمانی که لوله کش برای تعویض آنها آمد، کیفر مجذوب سرب شد و از لوله کش پرسید که چگونه آن را مایع کرده و جوش دهد. در La Ribaute، اثری به نام \"Souk\" از هفت ساختمان مکعبی تشکیل شده است که هر کدام شامل یک مجسمه است. یکی به نام \"Emanation\" از سرب ریخته شده ساخته شده است که از سقف آویزان شده است و آنقدر سنگین است که ساختمان از سنگینی آن ترک خورده است، و به نظر میرسد گردابی چرخشی بین خلقت و فروریختن را به تصویر میکشد که هنرمند را مجذوب خود میکند.
در سراسر این مِلک، سازههایی بر فراز دخمههای گلآلود زیرزمینی که مانند بقایای معابد ماقبل تاریخ به نظر میرسند، برمیخیزند. در برخی از زیباترین گوشههای La Ribaute، تعامل یک اثر با درختان یا آب، تعادل مسحورکنندهای را ایجاد میکند. دیدگاه کیفر از زندگی، نوع بشر را در مرکز آن قرار نمیدهد.
صنوبرهای تازه کاشته شده در کنار انبوهی از کتابهای سربی که روی صخرهای قرار گرفتهاند، به رنگ سبز کم رنگ میدرخشند. نیم تنههای زنان شهید بیسر، با لباسهای سفیدشان، در دامنه تپهای قرار گرفته و نماد تلاش و خلاقیت زنانه در هر زمینهای از زندگی است. در یک ساختمان، نقاشیهای آبرنگ به رنگهای صورتی، سبز و زرد دیده میشود که سوژههای آن اغلب زنانی هستند که به طور متناوب اخم میکنند، رویا میبینند یا به وجد میآیند.
کیفر در ۷۷ سالگی، یکی از دو هنرمند زنده است که یک نقاشی در موزه لوور دارند. او در سال ۲۰۲۰ توسط رئیس جمهور فرانسه مأموریت یافت تا اثری را خلق کند که اکنون در پانتئون نصب شده است. او آنقدر در فرانسه مورد احترام است که روزنامه لوموند سال گذشته اعلام کرد که او در آستانه تبدیل شدن به هنرمند رسمی کشور است. در ایالات متحده، جایی که شهرت او در طول دههها افزایش یافته است، دو نمایش به نام "Exodus" در این ماه در گالریهای گاگوسیان در نیویورک و لس آنجلس افتتاح میشود.
او که زاده آلمان است و در فرانسه زندگی میکند، نوشته است: \"هر مرزی توهمی است که ساخته شده تا ما را آرام کند، تا تصورات مکانی مشخص را به ما بدهد. اما هیچ مکان مشخصی وجود ندارد. »
حتی آثار او هم چیزها را تغییر میدهد. کیفر میگوید: «یک نقاشی برای من هرگز تمام نمیشود، همیشه ادامه دارد و ادامه دارد. من هنوز روی نقاشیهای اواخر دهه ۶۰ کار میکنم. اما کارهایی که در La Ribaute هستند را تمام شده در نظر گرفتم زیرا دیگر نمیتوانم آنها را تغییر دهم، انگار که آنها اکنون در یک موزه یا چیزی مانند آن هستند. »
مریم درویش