گروه تجسمی هنرآنلاین: نمایشگاه آثار بهاره بابایی با عنوان «پازل» در گالری هما برگزار شد. بابایی در گفت‌وگو با هنرآنلاین درباره آثار این مجموعه گفت: حدود ۱۰ اثر در ابعاد بزرگ و چند کار کوچک در این مجموعه به نمایش درآمد که همگی با تکنیک اکریلیک روی بوم کار شده‌اند. همچنین دو کار چیدمان - نقاشی نیز داشتم که روی چوب‌های برش‌خورده کار شده بود. من از ۴ سال پیش شروع به کار روی این مجموعه کردم و برخی آثارم را قبلاً در گالری امروز اصفهان نمایش داده بودم. پس از یک سال و نیم نیز ادامه مجموعه را در گالری هما نمایش دادم.

بابایی ادامه داد: دغدغه‌ام این بود که یک اتفاق شهودی و در لحظه را ارائه دهم. مطالعات زیادی در زمینه ادبیات، اسطوره، ضمیر ناخودآگاه و... داشتم و می‌خواستم همه چیز در کارم خیلی طبیعی اتفاق بیفتد. به عنوان مثال عنصر ماه در کار‌هایم خیلی تکرار شده است ولی من به عمد آن را به کار نبردم، بلکه مطالعات زیادی درباره ماه داشتم و تصاویر آن را می‌دیدم و بعد متوجه شدم که ماه وارد آثارم شده است. برایم خیلی مهم بود که کشف و شهود داشته باشم و مسیری که در این مطالعات طی می‌کردم برایم جذاب بود.

بابایی افزود: در بیشتر تابلو‌هایم تصویر یک بوم نقاشی دیده می‌شود که گاه در طبیعت و گاه در اتاقم قرار گرفته است. برخوردم با بوم این طور بود که متریالی را در اختیار دارم که محدودیت‌های خاص خودش را دارد، اما این محدودیت‌ها برایم جذاب بود. بنابراین مواجهه خودم با بوم نقاشی را به تصویر کشیدم و خود بوم تبدیل به سوژه نقاشی‌هایم شد و نوعی تصویر در تصویر به وجود آمد.

این هنرمند افزود: پیش از این مجموعه کار‌های من بسیار سوژه محور بود اما به این نتیجه رسیدم که سوژه دیگر برایم اهمیت زیادی ندارد و فضا مهم‌تر است، بنابراین خودم را در فضا تصور می‌کردم و به جای آن که جزئیات را ببینم آن فضای کلی را دیدم.

او با اشاره به عنوان نمایشگاه گفت: اسم این مجموعه پازل است و کار‌ها را می‌توان به شکل‌های مختلف چیدمان کرد. این چیدمان فعال است و آثار در کنار هم مثل یک کتاب کمیک هستند و مخاطب می‌تواند داستان آن‌ها را دنبال کند.

بابایی درباره تکنیک کار خود گفت: از مدیوم‌های مختلف اکریلیک استفاده کردم زیرا بعضی جا‌ها نیاز داشتم که رنگ شفاف و روشن باشد و جا‌هایی بافت و حجم را ایجاد می‌کردم. این مجموعه خیلی شهودی است و با توجه به اینکه مدت زیادی درگیر مطالعات روانشناسی و هنر درمانی بودم برای خودم این کار‌ها گاهی جنبه برون‌ریزی داشت و گاهی به این فکر می‌کردم که روی مخاطب چه تأثیری می‌گذارد.