گروه تئاتر هنرآنلاین، احمدی در گفتوگو با هنر آنلاین از روند پنجساله تولید این نمایش، چالشهای کارگردانی، جهان دراماتیک اثر و برنامههای آیندهاش میگوید.
ایده اولیه «شب سوئیت» از کجا شکل گرفت و نقطه شروع نوشتن این متن برای شما چه بود؟
ایده اولیه «شب سوئیت» از زندگی اطرافیانم شکل گرفت. بخشی از اتفاقاتی که در نمایش میبینیم کاملاً واقعی و مستند است، با تغییراتی دراماتیک. مدتی درگیر رفتوآمد در دادگاه بودم و از نزدیک شاهد موقعیتهایی شدم که در ذهنم ماندگار شد؛ مخصوصاً آدمهایی که صدایشان شنیده نمیشد. همین درگیری ذهنی باعث شد فکر کنم شاید این نمایش بتواند صدای همان انسانهایی باشد که دیده و شنیده نمیشوند.
نمایش «شب سوئیت» چه دغدغهای را در روابط انسانی یا جامعه هدف قرار میدهد؟
محور اصلی نمایش موضوع «قضاوت عجولانه» است. امروز انسانها در کوچکترین مسائل تنها به نفع خود تصمیم میگیرند و بدون تأمل حکم صادر میکنند؛ بیآنکه بدانند ممکن است فردا خودشان نیز در همان جایگاه قرار بگیرند. در «شب سوئیت» زندگی کسانی را میبینیم که باید درباره دیگران قضاوت کنند و همزمان روزی خودشان نیز مورد قضاوت قرار خواهند گرفت.
بهعنوان نویسنده و کارگردان، بزرگترین چالش شما در تبدیل متن به اجرا چه بود؟
در مقام نویسنده، مهمترین چالش برایم ساختار دادن به اثر و رساندن حرف این آدمها به گوش جامعه بود. اما در مقام کارگردان، مسیر طولانی پنجساله تا به اجرا رسیدن نمایش بزرگترین مانع بود. خوشبختانه پس از پذیرش در بخش «تازههای فجر ۴۲» و کاندیداتوری خانم سعیده جمشیدی در بخش بازیگری زن، با همکاری مسئولان تئاتر، اجرای اثر در سالن قشقایی ممکن شد.
فضای دراماتیک و جهان نمایش را چگونه برای مخاطبی که هنوز اثر را ندیده توصیف میکنید؟
نمایش در فضایی کمدی ـ تراژیک روایت میشود و مهمترین ویژگی آن تقابل روایت خطی با روایت پازلی است. تقابل دو زندگی ـ یکی شاکی و دیگری متشاکی ـ محور اصلی جهان نمایش را میسازد و به مخاطب زاویه دید متفاوتی از یک ماجرا ارائه میدهد.
انتخاب بازیگران «شب سوئیت» چگونه انجام شد؟
بهدلیل پنج سال طول کشیدن روند آمادهسازی، انتخاب بازیگران با چالشهای زیادی همراه بود. برخی بهدلیل مشغلههای شخصی نتوانستند همراه بمانند. اما خوشبختانه گروه ثابتی داشتم که همیشه کنارم بودند و میل به اجرا رساندن این متن را داشتند. چون خودم نویسنده اثر بودم، تصویر روشنی از هر شخصیت داشتم و بعد از گفتگوها و آزمونها به ترکیب نهایی و ثابت رسیدیم.
طراحی صحنه و میزانسنها چه نسبتی با مضمون اثر دارند؟
جهان نمایش از سه مکان الهام گرفته است: زندان، غسّالخانه و خانه. طراحی صحنه ترکیبی از همین فضاهاست و بهصورت مینیمال اجرا میشود. نور، لباس و بافت صحنه گاهی حس غسّالخانه را منتقل میکند، گاهی فضای زندان را میسازد و گاهی یادآور خانه است. همه عناصر از جنس سرد انتخاب شدهاند و بازیها میان هایپررئال و سوبژکتیو در نوساناند تا فضای اثر را کامل کنند.
هماکنون درگیر آمادهسازی نمایش «مرگ فروزنده» هستم که الهامی از «مرگ فروشنده» آرتور میلر است. همچنین پیگیر اجرای عموم نمایش «بوکسور» نوشته امیر نادری هستم؛ نمایشی که در جشنوارههای مختلف کشور جوایز متعددی در بخشهای بازیگری، کارگردانی، نویسندگی، موسیقی و طراحی لباس به دست آورد. «مرگ فروزنده» نیز از برگزیدگان جشنواره تئاتر استانی تهران بود و امیدوارم در جشنواره فجر امسال نیز حضور داشته باشد.
انتهای پیام