سرویس سینمایی هنرآنلاین : اصغر بیچاره هنرمندعکاس که روز گذشته دار فانی را وداع گفت، صاحب بزرگ‌ترین آرشیو عکس سینمای ایران بود. اصغر بیچاره با نام اصلی، اصغر ژوله 22 خرداد ماه سال 1306 و به روایتی 1309 در تهران زاده شد، او عکاس، بازیگر و کارگردان بود و از او به عنوان قدیمی‌ترین عکاس سینمای ایران یاد می‌شود.
بیچاره عکاسی را در 13 سالگی زمانی که به عنوان کارگری ساده در عکاسی به کار مشغول شد، آغاز کرد و پس از چند سال در خیابان لاله زار تهران مغازه‌ای اختیار کرد و خیلی زود به خاطر نوع ارائه کارهایش آنجا تبدیل به پاتوق هنرمندان و نویسندگان معروف آن زمان شد.
بیچاره خود در باره آن روزها در مصاحبه‌ای گفت: سال ۱۳۰۶ در خانه دایى‌ام در خیابان اسماعیل بزاز، روبروى سینما تمدن به دنیا آمدم. بعد از فوت پدرم که تنها توانست الفبا را به من بیاموزد، در سن ۶ - ۷ سالگى وارد بازار کار شدم؛ نخستین کارم در سینماى تمدن بود، کوزه‌های آب را مى‌گرفتم و از حوض سید اسماعیل که در زیر زمین بود براى سینما آب مى‌آوردم، در سن ۸ سالگى به لاله زار آمدم و در کنار خیابان بساط پهن مى‌کردم و مى‌فروختم و مدتى هم خیاطى مى‌کردم؛ تا این که تصمیم گرفتم شاگرد عکاسى شوم و بعد ازمدتى شاگردى، توانستم در پاساژ ایران بالاى سینماى ایران کارگاه عکاسى به نام "شهرزاد" باز کنم. از سیزده سالگى به عنوان کارگر ساده در عکاسى مشغول کار شدم، چند سال بعد که کار یاد گرفتم مغازه‌اى در لاله زار باز کردم و در گوشه‌اى از آن، روى میز چرخ خیاطى مادرم سماورى ذغالى گذاشتم با وسایل چاى خورى، به زودى مغازه تبدیل شد به پاتوق هنرمندان و نویسندگان معروف آن روزگار. خیلى‌ها به آنجا مى‌آمدند، صادق هدایت، جلال آل احمد، احمد شاملو و...
بیچاره زمانی که این مسئولیت را پذیرفت تا از عکس‌های فیلم" دختر لر" برای عبدالحسین سپنتا از آلمان کپی بگیرد، شاید هرگز فکر نمی‌کرد که این کار دروازه‌ای باشد برای ورود به عرصه سینما، اما همین کار او موجب شد تا به دنیای هنر وارد شود. سپس با آشنایی با تئاتر، افزون بر عکاسی از نمایش‌ها، گاه در بعضی از آن‌ها هم به بازی پرداخت. چند سال بعد با گروه دوبله مرتضی حنانه و حسین سرشار در ایتالیا همکاری کرد.
و درنهایت از سال ۱۳۲۳ به شکل کاملاً جدی عکاسی را آغاز کردکه حاصل آن برگزاری نمایشگاه‌های بسیاری درداخل و خارج از کشور است.
بیچاره به دلیل حضور در سینما، قدیمی‌ترین عکاس سینمای ایران نام گرفت و همین امر نیز موجب شد تا به دنبال تاریخچه عکاسی رفته و در موزه شخصی‌اش دوربین‌هایی از قدیمی‌ترین عکاسان ایران مانند دوربین ماشاالله خان عکاسباشی که نخستین عکاس ایران بود را نیز نگهداری کند.
او در این باره پیش‌تر گفته است: از دورانى که با شیشه عکس مى‌گرفتم تا حالا، همه شیشه‌ها و فیلم‌هایم را سالم نگه داشته‌ام. اگر بخواهم همه آن‌ها را به نمایش بگذارم احتمالاً به اندازه میدان توپخانه جا لازم دارم.
از بیچاره علاوه بر عکس‌هایش سه جلد کتاب درباره تاریخ سینمای ایران نیز به یادگار مانده است.
بیچاره در همان سال‌ها در بیش از 38 فیلم با عنوان عکاس حضور یافت و پس از آن در 23 فیلم سینمایی به عنوان بازیگر ایفای نقش کرد.
بیچاره در طی این سال‌ها در فیلم‌های بسیاری به ایفای نقش پرداخت و این فعالیت را پس از انقلاب نیز ادامه داد. ازجمله فیلم‌هایی که می‌توان به عنوان بازیگر از حضور او در آن‌ها یاد کرد، می‌توان به دم صبح، بانوی من، زیستن، مزاحم، نان و عشق و موتور 1000، بوی کافور عطر یاس، جنگجوی پیروز، چهره، افسانه دوخواهر، ای ایران، ناخدا خورشید اشاره کرد.
برابر با منابع رسمی، "ناخدا خورشید" ناصر تقوایی تولید 1365 آخرین فیلمی است که بیچاره به عنوان عکاس نیز در آن فعالیت داشت. البته او در تمام این سال‌ها هیچ‌گاه از دوربین خود رها شد.
بیچاره علاوه بر بازی و حضور در پشت صحنه به عنوان عکاس در بخش‌های دیگری چون تهیه کننده و فیلمبردار نیز حضور داشت.