مدیری در کنار سینما، در نمایش خانگی نیز با اقبال خاصی مواجه نشده است. او با سروصدای زیادی برنامه «اسکار» را پخش کرد که اینجا هم حاشیهها به داد این برنامه نرسیدند. «اسکار» در فرم و محتوا برنامهای ضعیف و فاقد جذابیت بود و امکانی برای برقراری مخاطب نمیداد.
پروانه نمایش فیلمهای مهران مدیری و محمود کلاری صادر شده است و احتمالا در ماههای آینده در کنار فیلمهای کمدی تازه، این دو اثر غیرکمدی نیز در فهرست اکران قرار میگیرند.
قبل از هرچیز باید بپرسیم چرا اسکار و چرا سیمرغ نه؟ مشخص است که به واسطه این که اسکار جایزه مهمی در حوزه سینما است، برای یک دورهمی و مسابقه بین افراد سینماگر و بازیگر میتواند یک نماد باشد؛ اما مسئله این است که غیر از طراحی صحنه این برنامه و وجود تابلو عکسهایی از چهرههای شاخص سینمای جهان و یک آیتم تولید سکانس سینمایی، دیگر بخشهای مسابقه هیچ اِلِمان و خط و ربطی به سینما ندارد. بنابراین چه اصراری وجود دارد که حتما جایزهای که به برنده داده میشود، یک مجسمه اسکار باشد و نام برنامه هم وامدار این مسئله باشد؟ چرا اصلا سیمرغ بلورین که نمونه ایرانی است نباشد؟