توسعه اقتصاد هنر

  • توسعه اقتصاد هنر در ایران، چرا و چگونه؟ / یادداشت سوم

    در قرن بیست و یکم، «اقتصاد خلاق» یکی از قدرتمندترین موتورهای رشد اقتصادی در جهان به شمار می‌رود. بر اساس گزارش یونسکو، بخش «فرهنگ و خلاقیت» در حال حاضر حدود %6.2 اشتغال و %3.4 تولید جهانی را به خود اختصاص داده است. البته کشورهای پیشرو، از این هم آمار بهتری دارند. مثلاً طبق آمار رسمی در بریتانیا، صنایع خلاق، حدود %5 تولید ناخالص داخلی و %7 اشتغال این کشور را در سال 2023 تشکیل دادند. در مورد آینده هم پیش‌بینی می‌شود سهم این بخش از اقتصاد جهان مسیر افزایش را طی کند و تا سال 2030، به 10% برسد. اما در ایران، علی‌رغم داشتن تاریخ درخشان هنر و استعدادهای چشم‌گیر هنرمندان، این سهم به مراتب پایین‌تر است. به عبارتی، ما در تبدیل ارزش هنر به ارزش اقتصادی شکست خورده‌ایم.

  • توسعه اقتصاد هنر در ایران، چرا و چگونه؟ / یادداشت دوم

    وقتی در سال ۱۸۸۸، ونسان ون‌گوگ تابلوی «تراس کافه در شب» را می‌کشید، احتمالاً هرگز تصور نمی‌کرد که روزی ارزش اقتصادی این اثر هنری از بودجه سالانه یک شهر کوچک فراتر رود.

  • توسعه اقتصاد هنر در ایران، چرا و چگونه؟

    صدای چکش مجری حراج با ضربه‌ای قاطع در سکوت سالن طنین می‌اندازد. رقمی نجومی اعلام می‌شود: اثری از رضا عباسی، نقاش برجسته عصر صفوی، به قیمت ۲۲۴میلیارد ریال در حراج تهران فروخته شد. این خبر، مانند بسیاری از رکوردهای میلیاردی دیگر در سال‌های اخیر، تصویری از بازاری پررونق، جهانی و سودآور را به ذهن متبادر می‌کند. اما این تصویر درخشان، تنها یک روی سکه است. روی دیگر این سکه، واقعیتی است که در آمارهای رسمی اقتصاد کلان کشور پنهان شده‌است.