سرویس نمایش هنرآنلاین: نوشین تبریزی را سر تمرین‌هایش ندیده بودم. اقتدار، وضوح کلام، احترام به خواست، احساس و نظر بازیگر و در عین حال اصرار بر آنچه می‌خواهد، از خصوصیات کارگردانی اوست.
تمرین که شروع شد هر کدام از بازیگراها به جایگاه خود رفتند و در سکوت منظر بودند تا آن بخش از نمایش به پایان برسد. یک لحظه از نمایش چندین بار گرفته شد. حتی یک نگاه، حرکت و چرخش کوچک از نگاه کارگردان پنهان نمی‌ماند. گاه که صحنه‌ای اجرا می‌شد کارگردان اعلام می‌کرد این بخش را به درستی ندیده است و بار دیگر جزییات کار از سر گرفته می‌شد. تمرین در فضایی جدی و همراه موسیقی نمایش گرفته می‌شد.
بازیگران نیز ضمن اینکه به آنچه کارگردان می‌خواست تن می‌دادند، از گفتن نقد و نظر و حتی شکایت خود صرف نظر نمی‌کردند. تبریزی درباره داستان این نمایش به هنرآنلاین گفت: هر کدام از شخصیت‌های نمایش یک قصه دارند و نمی‌شود خلاصه کلی از نمایش داد.
"گنجفه" یک درام اجتماعی است که در فاصله سال‌های 1315 تا شهریور 20 که متفقین به ایران حمله می‌کنند، اتفاق می‌افتد. این بهترین تعریفی است که می‌توانم درباره این نمایش بگویم وگرنه هر کدام یک قصه‌ای دارد که اگر بخواهم قصه هر کدام را بگویم، در حق آن یکی کاراکتر جفا کرده‌ام.
وی ادامه داد: ماجرای نمایش در دوره پهلوی اول اتفاق می‌افتد. ما هیچ وقت در نمایشنامه‌هایمان به تاریخ بخصوص و موضوع و رخداد به خصوصی از یک دوره تاریخی اشاره نکرده‌ایم.
وی افزود: همانطور که دیدید روزنامه فروش ما یک سری اطلاعات مهم از وقایع آن دوره ارائه می‌دهد. جلوتر کاراکترهایی می‌آیند که به وقایع دیگری اشاره می‌کنند. جالب این جا است که وقتی این نمایشنامه برای بعضی دوستان خواندم، می‌پرسیدند واقعا در تاریخ پهلوی اول چنین اتفاقاتی افتاده؟ ما فکر می‌کردیم در دوره پهلوی دوم چنین رخدادهایی شکل گرفته است.
کارگردان نمایش "گنجفه" درباره این که چرا به این موضوع گرایش پیدا کرده است، گفت: ماجرا این است که فکر کردم اگر تاریخ خودمان را بشناسیم قطعا یک سری اشتباهات را نخواهیم کرد و فکر می‌کنم بد نیست همزمان که می‌خواهیم قصه‌ای را بنویسیم اطلاعات تاریخی هم به مخاطب بدهیم. خیلی از ماها چیزی درباره تاریخ خودمان نمی‌دانیم. ضمن اینکه من تاریخ را خیلی دوست دارم و یکی از دغدغه‌های من است.
تبریزی در مورد حضور در جشنواره فجر گفت: ما وارد بازی شده‌ایم و باید قاعده بازی را هم بپذیریم. به ما گفته شده در این تاریخ به شما جواب می‌دهیم و شما باید تمرینات را شروع کنید. در شرایط سخت تمرین می‌کنیم و در شرایط سخت‌تر بازبینی‌ها انجام می‌شود.
وی ادامه داد: همانطور که دیدید هیچ کدام از میزان سن‌های من این نیست. در واقع چنین سالنی برای تمرین تمام میزان سن‌های مرا شهید می‌کند. با این حال بارها و بارها در همین جشنواره به عنوان بازیگر یا کارگردان شرکت کرده‌ام و می‌دانم این قاعده بازی است و یا من آن را پذیرفته‌ام و یا نه.
وی گفت: اگر نظری داریم در جهت بهترشدن جشنواره باید ارائه بدهیم. یک عده از ما فقط بلد هستیم نقد کنیم. مگر ما وضعیت تئاتر را نمی‌دانیم؟ اگر تازه وارد هستیم که ول کنیم برویم ولی اگر سال‌ها است کار می‌کنیم، می‌دانیم یک سری ناگواری‌هایی در تئاتر اتفاق افتاده است و باید اگر راهکاری داریم بگوییم تا حل شود. عجالتا چیز بهتری داریم جایگزین کنیم؟ قطعا ممکن است پنج تای پیشنهادات انجام نشود اما یکی از آنها عملی می‌شود و به نتیجه می‌رسد.
تبریزی اضافه کرد: حالا اگر من بیایم و بگویم وقت کم بود و ما در یک سالن نامناسب تمرین کردیم و چه و چه... چیزی حل نمی‌شود. خب! عزیزمن! در همین جشنواره خیلی از گروه‌های دیگر بوده‌اند که با همین شرایط کار کرده‌اند و اتفاقا کارهای درخشانی هم تولید کرده‌اند.
وی در پاسخ به این سوال که پیشنهاد شما چیست؟ گفت: الان دیگر پیشنهاد دادن من فایده‌ای ندارد. ترجیح می‌دهم شرایطی باشد که چند نفر مسئول بیایند و بخواهند حرف‌های آدم را بشنوند. بعد آدم می‌نشیند یکسری پیشنهاد می‌دهد و می‌گوید استاد من! دوست من! اینجا به نظر منِ کمترین، اگر این اتفاق بیفتد بهتر است. گفتن این حرف‌ها در شرایط کنونی فقط فضا را بی جهت شلوغ می‌کند.
وی درباره اینکه دوست دارد در کدام سالن اجرا داشته باشد گفت: هرگز در هیچ دوره‌ای تا زمانی که جدول نیامده است، نگفته‌اند در کدام سالن اجرا خواهیم داشت. اما گفته‌ام به من صحنه قاب ندهند چون میزانسن‌های من فقط در بلک باکس دیده می‌شود. البته اساتید بازبین هم که آمدند و کار را دیدند، این را متوجه شدند که ما باید در بلک باکس اجرا برویم.
وی طراحی دکور و شیوه اجرایی‌اش را رئال توصیف کرد و در پایان گفت: تمرین امروز کمی نامنسجم بود به دلیل اینکه ما پس از ده روز کار می‌کنیم و برخی از بازیگران سر فیلم برداری بودند.
در نمایش "گنجفه" به کارگردانی نوشین تبریزی، یعقوب صباحی، پژمان جمشیدی، افشین سلیمان پور، فریبا خادمی، الهام شعبانی، محمد حق شناس، لیندا کیانی و محمدرضا مالکی در دو نقش، ایفای نقش می‌کنند.
انتهای پیام/