سرویس مد و لباس هنرآنلاین : مسیح زاد متولد 1363 در اصفهان است. او در دوره نوجوانی به امریکا رفت و مدتی نزد بیژن پاکزاد در رشته طراحی لباس آموزش دید و مدتی با طراح مشهور ایتالیایی، دومینکو واکا همکاری داشت. زاد در ابتدای ورود به امریکا با استفاده از طرح فرش، مینیاتور و خوشنویسی فارسی شروع به طراحی تی‌شرت کرد و پس از گذراندن آموزش‌های مختلف با راه‌اندازی برند خود برای چهره‌های مشهوری مانند جک نیکلسون، کیانو ریوز، جانی دپ و... طراحی لباس انجام داد. او حدود یک سال قبل به ایران برگشت و فعالیت خود را در زمینه طراحی کت و شلوار، پالتو و تاکسیدو ادامه داد و افرادی مانند بهرام رادان، امین حیایی، فرهاد مجیدی و...از مشتریان کارهای او هستند.
با توجه به اینکه فعالیت در زمینه لباس را از نوجوانی آغاز کردید، در آن زمان فعالیت شما جدی بود یا فقط برای خودتان کار می‌کردید؟
اتفاقا کاری که آن زمان انجام می‌دادم خیلی عمومی‌تر بود و با کار الان که دوخت شخصی لباس‌های دست دوز است تفاوت زیادی داشت. آن زمان به طراحی و تولید تی‌شرت، کت تک، شلوار، پیراهن و... می‌پرداختم و لباس‌ها در بوتیک‌های مطرح امریکا فروخته می‌شد.
تحصیلات شما هم در زمینه طراحی لباس بود؟
بله رشته تحصیلی من در دانشگاه هم طراحی فشن بود. بعد از پایان دانشگاه هم چون خیلی فعال بودم برای طراحان خیلی خوبی کار کردم. حدود 2-3 سال دستیار بیژن پاکزاد بودم و برایش طراحی می‌کردم. دو فصل هم برای یک طراح ایتالیایی به نام دومینیکو باکا طراحی کردم.
فعالیت با بیژن پاکزاد به صورت آموزشی بود یا کار حرفه‌ای انجام می‌دادید؟
به دلیل رابطه پدر و پسر گونه‌ای که با او داشتم در ابتدا رابطه کاری نداشتیم. من ایشان را مثل پدرم دوست داشتم و او هم خیلی دوست داشت به من کار یاد دهد. به همین دلیل ابتدا بیشتر به من یاد داد و کم‌کم با او همکاری کردم. کار کردن با او دریچه‌هایی را از لحاظ کاری و زندگی برای من باز کرد و همان‌طور که می‌بینید نحوه کار ما خیلی مشابه سیستم کاری بیژن پاکزاد است. از چیدمان اینجا گرفته تا مانکن‌ها و شیوه‌ای که پیراهن‌ها، دستمال جیب‌ها، قاب عکس‌ها و هر چیزی که اینجا با آن طراحی شده، شباهت زیادی به آن چیزهایی که دوره نوجوانی از آقای بیژن یاد گرفتم دارد. چنین چیزی را در کل خاورمیانه نمی‌توانید ببینید و معمولا لباس‌های مردانه روی یک چوب لباسی ساده آویزان می‌شود.
در حال حاضر فعالیت شما در زمینه لباس چگونه است؟
اینجا شو رومی است که ما هیچ چیزی برای فروش نداریم و کسانی که اینجا می‌آیند کت و شلوار خود را سفارش می‌دهند و بعد از 4-5 هفته آن را تحویل می‌گیرند. کار ما made to measure یا دوخت شخصی است. سایز لباس‌های موجود در فروشگاه‌ها استاندارد است چون روی مانکن درست می‌شود. اما بدن آدمها همیشه با هم فرق دارد و ممکن است یک نفر شانه افتاده یا شکم بزرگ و... داشته باشد. در فلسفه شخصی‌دوزی به این موضوع توجه شده و برای هر کس بر اساس بدن او طراحی می‌شود. ما حدود 1800 نوع پارچه ایتالیایی و انگلیسی از شرکت‌های بسیار عالی داریم و مشتری‌ها از میان آنها پارچه دلخواه را انتخاب می‌کنند. پس از اندازه‌گیری بدن آنها، نوع پارچه به همراه اندازه‌های مشتری به ایتالیا فرستاده می‌شود. آنجا مجموعه‌ای از 8 خیاط داریم که لباس را نیمه آماده کرده و برای ما می‌فرستند و بعد از دو بار پرو، لباس آماده شده و به مشتری تحویل داده می‌شود.
در مدت حضور خود در ایران زمینه فعالیت مناسبی داشتید؟
ایران پتانسیل خیلی خوبی برای این کار دارد چون اینجا برای کت و شلوار پوشیدن فرهنگ سازی نشده و برای همه جا افتاده است که کت و شلوار چیزی برای پدران ما بوده و اگر جوانی کت و شلوار بپوشد شبیه قدیمی‌ها می‌شود. به همین دلیل می‌بینیم که در بهترین مهمانی‌ها همه جوانها یک پیراهن و شلوار می‌پوشند. حتی پدران ما روی اصول کت و شلوار نمی‌پوشیدند، مثلا آستین بلند بوده، قد کت بلندتر از حد عادی بوده یا گشاد بوده است. به همین دلیل یک چهره بد از سیستم کت و شلوار برای جوانان مملکت درست شده که باعث دوری آنها از این پوشش می‌شود. بنابراین جوانان به سمت تیپ‌های راحت‌تر سوق پیدا می‌کنند.
مشتری‌های شما در چه رده سنی هستند؟
ما قصد داریم با استفاده از تبلیغات و... کم کم جوانها را جذب کنیم، مثلا بعضی از تاکسیدوهایی که من دارم از نظر رنگ‌آمیزی جوانانه‌تر است. ولی بیشتر مشتریان ما 35 سال به بالا هستند و کسانی که سن پایین‌تر دارند و مشتری ما هستند خیلی مردانه لباس می‌پوشند و به خاطر موقعیت شغلی خود لباس مناسبی می‌پوشند که برای آنها ساخته شده است. البته باید در نظر داشت که فلسفه کار ما شخصی‌دوزی است و با یک کت و شلوار معمولی خیلی متفاوت است. از هر ده مرد شاید یک نفر آنها در شرایطی قرار گیرد که توان مالی و موقعیت استفاده از این لباس‌ها را داشته باشد. این افراد از نظر شخصیتی به وجهه‌ای می‌رسند که دوست دارند خیاط روی بدنشان لباس را درست کند و دیگر دوست ندارند کت و شلوار آماده بخرند.
به سن پوشیدن کت و شلوار اشاره کردید. این اتفاق در همه جای دنیا می‌افتد یا مختص ایران است؟
فقط در ایران و خاورمیانه می‌توان این موضوع را دید چون 30 ساله‌های خاورمیانه از نظر طرز فکر خیلی متفاوت با 30 ساله‌های بقیه دنیا هستند. جوان‌های ایران را می‌شود دو دسته کرد، اول کسانی که برای لباس خود هزینه می‌کنند و دوم کسانی که هزینه نمی‌کنند. آن کسانی که در حد درآمد خودشان برای لباس هزینه می‌کنند می‌توانند یک کت و شلوار500 هزار تومانی بخرند ولی آن را به خیاط بدهند تا لباس را مناسب بدن آنها تغییر دهد، بنابراین موضوع این نیست که چه کسی پول دارد و چه کسی ندارد. با دقت روی آن طبقه که به لباس پوشیدنشان اهمیت می‌دهند متوجه می‌شویم در ایران افراد بیشتر دوست دارند روی مارک هزینه کنند تا کیفیت، یعنی مارک برایشان مهم است و اصلا توجهی به کیفیت ندارند. مثلا یک زمان پیراهنی از یک برند در میان جوانان مطرح می‌شود و آنقدر همه آن را استفاده می‌کنند که افراد را دل‌زده می‌کند و بعد از آن هرکس آن لباس را بپوشد مسخره اش می‌کنند. نحوه استفاده غلط از هر مارک در ایران باعث می‌شود هر چیزی دوره‌ای شود و نمونه‌های قلابی آن در همه جای شهر استفاده می‌شود تا اشباع شده و آن کار را زشت می‌کنند. اینها یعنی پوشیدن لباس یک فرهنگ می خواهد.
این مشکل در فرهنگ لباس پوشیدن ریشه در چه چیزی دارد؟
به شکل منطقی لباس پوشیدن هر کس باید متناسب درآمد او باشد، اما در خاورمیانه و ایران همه چیز فرق می‌کند. ممکن است خانه یک نفر اجاره ای باشد اما یک ماشین گران قیمت داشته باشد، یا بر عکس کسی که میلیاردر است ماشین ارزان سوار شود. اینها به دلیل این است که اولویت‌ها اشتباه است و افراط و تفریط شدیدی وجود دارد. ساعت، کفش و لباس هر کدام طبقه بندی خاصی برای مشتری‌ها دارد، ولی در ایران و خاورمیانه طبقه‌بندی‌ها جا به جا شده است، چون خودنمایی و رقابت زیادی وجود دارد. در ایران جوانها فقط به مارک اهمیت می دهند و کمتر به کیفیت و نحوه کار اهمیت می دهند، اما وقتی سن بالا می‌رود و دوران جوانی را رد کرده و همه مارک‌هایی را که خواستند پوشیدند، دیگر دنبال مارک بازی نمی‌روند و به این توجه می‌کنند که چه لباسی برای آنها مناسب‌تر است. در سن‌های بالاتر معمولا افراد لباس ساده‌تر را می‌پسندند که روی بدن آنها بهتر نشان داده شود، به همین دلیل معمولا مشتریان ما سن بالا دارند.
اگر بخواهیم کت و شلوار را از نظر طراحی طبقه بندی کنیم چه تفاوتی در طراحی کت برای سنین مختلف وجود دارد؟
در دنیا دو فلسفه برای لباس وجود دارد. یکی فلسفه مد است که همیشه در حال تغییر است و هیچ ثباتی ندارد، مثلا زمانی لباسی مد می‌شود که چند سال بعد وقتی شما عکس خود را ببینید فکر می‌کنید چه طور توانستید آن را بپوشید. بخش دیگر بحث سلیقه و راه و روش لوکس بودن است که طبقه ای را شکل می‌دهد که هیچ وقت تغییر نمی‌کند.
یک تاجر موفق که از نظر مادی و معنوی به جایگاه ثابتی رسیده است اگر 80 سال پیش یک کت و شلوار سرمه ای ساده می‌پوشیده الان هم کت و شلوار سرمه‌ای ساده می‌پوشد. کت و شلوار سرمه‌ای راه راه از زمان فیلم‌های جیمزباند تا امروز قشنگ و شکیل بوده و این نشان می‌دهد که بعضی از لباس‌ها از مد جدا است. مد معمولا برای آدم‌هایی است که تجربه لباس ندارند و برای همین دنبال مد می‌روند تا به آنها الگو بدهد. ولی آن طبقه لوکس همیشه یک راه ساده دارد که باعث می‌شود همیشه ماندگار باشد.
این ماندگاری در کارهای شما هم وجود دارد؟
فلسفه کاری ما از نظر سبکی که کار می‌کنیم پیرو لباس‌های دهه 50، 60 و 70 میلادی است. آن زمان اوج هنر خیاطی در لباس‌های مردانه بوده است و همه مردها خیاط داشتند که برایشان لباس می‌دوختند و اصلا لباس آماده در مغازه وجود نداشته است. بنابراین همه مردان در هر طبقه‌ای شیک پوش بودند و این موضوع ربطی به درآمد آنها نداشته. در آن دوره جنتلمن‌ها خیلی در بورس بودند ولی الان جوانها در بورس هستند که به تغییر علاقه زیادی دارند. درکارهای ما یک سادگی و حالت قدیمی گونه ای وجود دارد که الان در مارکت لباس نیست. اگر به فروشگاه‌های لباس نگاه کنید می‌بینید کت و شلوارهای آماده همه زرق و برق یا مدلی مثل یقه باریک دارند که جوانانه‌تر است. الان اولویت شکل و مد است که چشم مشتری را در چند دقیقه بگیرد، به همین دلیل کت و شلوارها باید مدام عوض شوند.
در میان کارهای شما کت هایی دیده می‌شود که با پارچه های طرح‌دار و رنگی دوخته شده‌اند. چنین کت‌هایی در طول زمان چقدر قابل استفاده هستند؟
ما تنها برند دنیا هستیم که به دلیل کوچک بودن برند و مشتریان محدود، می‌توانیم کارمان را خیلی گسترده کنیم. با 1800 مدل پارچه‌ای که داریم هر سلیقه را پاسخگو هستیم. یک کت صورتی را سال‌ها می‌توان پوشید اما آدمی که بتواند آن را بپوشد کم است. هرکسی نمی‌تواند لباس رنگی یا طرح دار بپوشد و اینها بستگی به شخصیت افراد دارد. طرح‌هایی که ما داریم هیچ جای دنیا وجود ندارد چون هیچ برندی اینقدر ریسک نمی‌کند. یک رنگ خاص را شاید فقط یک درصد مردم بپسندند، ولی ما توانایی این را داریم که برای آن یک درصد این کار را انجام دهیم. مثلا یک بخش کار ما به تاکسیدو اختصاص دارد. تاکسیدو به لباس‌هایی گفته می‌شود که هر روز نمی‌توانید بپوشید و برای رویدادهای خاص استفاده می‌شود. ما برای دامادها تاکسیدوهایی طراحی می‌کنیم که پارچه و ویژگی‌های خاصی دارند.
چه نکات خاصی در کارهای شما رعایت می شوند؟
در ایران بعضی از استانداردها اشتباه است، مثلا قد آستین را تا روی دست می‌گیرند در حالی که لب آستین باید روی مچ باشد و ما سعی می‌کنیم اینها را کم کم فرهنگ سازی کنیم. آستری‌هایی که ما استفاده می‌کنیم تمام ابریشم است در حالی که شاید نیم درصد برندهای دنیا برای آستری کت از ابریشم استفاده کنند. همه جا به دلیل گران قیمت بودن ابریشم از پلی استر استفاده می‌کنند، ولی در کارهای ما ابریشم‌ها با طرح و رنگ‌های خیلی قشنگ با کت هماهنگ شده است. آستری ابریشم رنگی و... چیزهای شخصی است، چون داخل کت را کسی نمی بیند اما کسی که لباس را می‌پوشد ارزش آن را می‌داند. همچنین دکمه‌ها از صدف ساخته شده و ارگانیک هستند. این دکمه‌ها 200 سال عمر می‌کند در حالی که دکمه‌های شیمیایی ممکن است سریع بشکنند. در هیچ جای دنیا چنین کاری وجود ندارد و اینها چیزهایی است که فقط یک عده افراد به آن اهمیت می‌دهند. در واقع جزییات خیلی کوچکی را رعایت می‌کنیم که در هیچ برند مردانه ای مشابه آن نیست.
انتهای پیام/
مریم درویش