گروه ادبیات خبرگزاری هنرآنلاین - یکی از تازه‌ترین آثار «ناصر» پروانی در کافه زیتون با حضور جمعی از نویسندگان و علاقمندان به آثار ادبی نقد و بررسی می‌شود. در این شست که تاریخ آن سه‌شنبه چهاردهم بهمن‌ماه از ساعت 16 اعلام شده، جمال شمس و فرزانه فخاریان کتاب «کمی بی‌شعور باشیم» ناصر پروانی را نقد می‌کنند. اجرای این برنامه را سمیه جمالی برعهده خواهد داشت. کمی بی شعور باشیم که به گفته خود ناصرپروانی نقدی جامع بر روش زندگی ترویج شده توسط ایشان در آثار قبلی وی است. با رویکردی انگیزشی و بهره جستن از مفاهیم روانشناسی فرد تالیف گردیده است.
استفاده از شعر در متن کتاب جهت تبیین موضوعات مورد بحث یکی از نکات جالب این اثر به‌حساب می‌آید. دکتر ناصر پروانی که در کارنامه خود آثار موفقی همچون مجموعه شعرهای چهل‌وهیچ‌سالگی ، اشک‌های سوالی، دوفنجان غزل و تهمت مستجاب را دارد و حیطه داستان‌نویسی آثار تاثیرگذاری همچون مهربان‌تر از مرگ، سایه عاشقی و تابوت دخترانه را تالیف نموده است. اینبار قلم خود را در ورطه کتاب های انگیزشی به آوردگاه نظرات مخاطبین آورده است. عواید حاصل از فروش این کتاب همچون چند اثر قبلی پروانى جهت آمور خیریه(خرید پوشاک کودکان بی‌بضاعت) هزینه می‌گردد.
در مقدمه این کتاب آمده است:
اسراف محبت و بذل بخشایش به گونه ای که مجبور به حذف تمایلات و نیازهای حیاتی و حتی ویترینی خویش باشی همواره مورد نقد و ایراد بوده است. اگر چه جایگاه نوع دوستی و شریف زندگی کردن در جامعه ی بشری نمادی از تبلور شعور انسانی و کمال عقل و احساس است. اما هرگاه که هجوم ایثار و از خود گذشتگی ما بر سرزمین زندگی و عمرمان صورت پذیرد به نوعی برش های زمانی و مکانی فرصت های حیاتی را از خویشتن سلب نموده ایم.تقابل عشق و عقل، خود دوستی و دیگر دوستی، سالهای سال است که با تعادل به سر منزل مقصود رسیده است. ریل قطاری را تصور کنید که دو طرف آن تا بی ِ نهایت در افق دید ما در کنار یکدیگر پیش میروند. چوب های ما بین دو طرف ریل قطار همانند چالش های کوتاه و بلند مدتی است که در مسیرزندگی، اجتناب ناپذیرو ملموس هستند. دو خط موازی ریل قطار تمام ترن ها را با وا گن هایی که به دنبال خود می کشند، در نهایت به مقصد و مقصود میرسانند. اما در این مسیر، پیچ و خم جاده ، سرعت و کندی حرکت، عوامل بیرونی و طبیعی و چوبهای متصل کننده ی دو خط آهن به هم، که بر زیر ساختی محکم بنا شده است. کی و چگونه رسیدن به مقصد را تعیین می کنند. مسیر زیباترین مقصد است و اشتیاق مقصد شیرین کننده ی مسیر. پس با لذت بردن از مسیر و اشتیاق به مقصد می توانیم تعادلی زیبا در طی مسیر زندگی ایجاد کنیم. مقصد هوسی بود که عمرم به فنا داد اما تو بدان مقصد ما درک مسیر است.
ناصر پروانی