سرویس تئاتر هنرآنلاین: ملکه رنجبر هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون که به گفته خودش از شش سالگی با بازی در نقش کوزت در نمایش "بینوایان" به کارگردانی پدرش عبدالله رنجبر وارد دنیای بازیگری شده، یکی از قدیمی‌ترین هنرمندان عرصه هنرهای نمایشی است. خانواده رنجبر که ید طولایی در تئاتر گیلان به عنوان اولین پایگاه تئاتر غربی در ایران دارند، این روزها آخرین نسل این خانواده در بستر بیماری است. به مناسبت سال نو میهمان این هنرمند شدیم تا در سال جدید جویای احوال او باشیم.
ملکه رنجبر درباره حال و روز این روزهای خود به خبرنگار هنرآنلاین گفت: این روزها حال جسمانی خوبی ندارم و با پرستارم زندگی می‌کنم، حتی توانایی راه رفتن و ایستادن ندارم.
این بانوی هنرمند که از بیماری پارکینسون و دیابت رنج می‌برد، ادامه داد: پسرم من را برای درمان به بیمارستان برد و خوشبختانه تا حدودی جلوی پیشرفت بیماری‌ام گرفته شد اما همان طور که گفتم؛ آنقدر ضعیف شده‌ام که به راحتی نمی‌توانم حتی راه بروم.
او ضمن تشکر از مردم و هنرمندانی که قدردان زحمات هنرمندان پیشکسوت هستند، افزود: ما زحمت بسیاری کشیدیم امیدوارم این هنرمندان جدید قدردان پیشکسوت‌ها باشند و بدانند که چقدر ما تلاش کردیم. ما فقط احترام می‌خواهیم اما خیلی‌ها اصلا به روی‌شان هم نمی‌آورند که هنرمند قدیمی هم وجود دارد از این می‌ترسم که تشییع جنازه‌ام غریبانه برگزار شود.
بازیگر محبوب سریال خاطره‌انگیز "زیر آسمان شهر" با اشاره به پیشینه هنری خود و خانواده‌اش، یادآور شد: من از اولین کسانی هستم که وارد سینمای ایران شدم و پدرم جزو اولین کسانی بود که تئاتر کار می‌کرد. اصلا زمانی که پدرم در رشت تئاتر کار می‌کرد، هنوز در تهران تئاتر نبود. پدر من از پایه‌گذاران تئاتر بود اما کسی توجهی به بانیان تئاتر ندارد یا در حوزه سینما هم من از اولین کسانی بودم که وارد آن شدم؛ خانه سینما هم اما حالی از ما نمی‌پرسد یک کارت طلایی سینما به من داده‌اند و یک بار هم سراغی از ما نمی‌گیرند.
رنجبر ادامه داد: پدرم عبدالله رنجبر اولین مردی بود که مادرم را به عنوان یک زن روی صحنه نمایش برد، یعنی زمانی که اجازه نمی‌دادن، زنان روی صحنه بروند و مردان نقش زنان را در تئاتر بازی می‌کردند.
او با بیان اینکه هنوز پوستر این نمایش را نگه داشته است، گفت: بلیت این نمایش 5 قران بود و زیر پوستر نمایش توضیح داده شده است که برای بعضی هم تخفیف قائل شده‌اند، مثل ادارات و سازمان‌ها، من مدارک زیادی مثل این پوستر را به موزه تحویل دادم. سال‌ها آنها را نگهداری کرده بودم و حتی مسئولان موزه تعجب کرده بودند که چطور بسیاری از این عکس‌ها، کاغذها و پوسترها سالم مانده است. بعضی از این مدارک آنقدر قدیمی بودند که وقتی مسئول موزه به یکی از آنها دست زد پودر شد و بعد از من پرسید خانم رنجبر اینها را چطور در این سال‌ها نگهداری کرده‌اید؟ من جواب دادم؛ تمام آنها را تکه تکه نگه داشتم.
رنجبر در خصوص ورودش به تلویزیون هم خاطرنشان کرد: زمانی که تلویزیون پایه‌گذاری شد ما رفتیم به آنجا، تنها یک سالن بود با دو دوربین. تلویزیون را ما پایه‌گذاری کردیم وگرنه قبل از آن تلویزیون وجود نداشت. حتی خود من نمی‌دانستم تلویزیون چیست چون در خانه تلویزیون نداشتیم.
این بانوی هنرمند پیشکسوت سخنانش را با آرزوی موفقیت و بهروزی برای مردم ایران در سال 96 به پایان برد و گفت: از خداوند می‌خواهم که فقر از زندگی مردمان این سرزمین بیرون برود و ایران ما به جایی برسد که دنیا در برابر آن سر تعظیم فرود بیاورند.